Vragenbus

L. B. te H, vraagt: „Een lid der Hervormde kerk verdedigde zijn blijven in de Hervormde kerk, ondanks al het verkeerde in die kerk met een beroep op den Heere Jezus, die ondanks het verval in de Joodsche kerk, toch zich niet van dezelve afscheidde. Is deze verdediging gegrond ?”
Deze verdediging is er met recht eene uit de oude doos. Reeds van af de scheiding heeft men Jezus’ verblijf in de Joodsche kerk als grond voor Niet-afscheiden van Hervormde zijde opgeworpen. Zoo schoon is deze verdediging reeds weerlegd door Ds. Kreulen, u wel bekend, in zijne Apologie, door hem en de predikanten Pieters en van der Werp opgesteld.
In die Apologie toch lezen wij :
„Al verder heeft men de gescheidenen gewezen op het gedrag van Cristus en Zijne apostelen, die den tempel — hoe bedorven de Joodsche kerk destijds ook mocht zijn, maar niet verlieten. Ons antwoord hierop kan kort zijn. In de eerste plaats dient hierbij opgemerkt te worden, dat zoo laug de oude huishouding (de Oud Testamentische bedeeling) niet door de nieuwe was vervangen en de Mozaïsche tempel- en offerdienst niet was afgeschaft, — welke rechtens staan bleven tot op den dood van Christus — er dus geen afscheiding mogelijk was.”
En waarom was geen afscheiding mogelijk onder de Oud Testamentische bedeeling, onder welke Christus en de Apostelen tot den Pinksterdag leefden ? Eenvoudig, omdat onder die bedeeling Israels kerk en burgerstaat één waren. Thans zijn Kerk en Staat gescheiden. Door op te houden lid eener kerk (welke ook) te zijn, houdt men niet op Nederlander te zijn. Onder Israël was dat anders. Wie besneden was, was daarmede lid der Joodsche kerk en tevens burger in Israël. Wie zich dus onder de oude bedeeling afscheiden wilde van de Joodsche kerk, hield daarmede op burger van Israël’s staat te zijn. Dit laatste kon men niet of men moest het land Israël verlaten en onder de heidenen gaan wonen. Afscheiding was dus onmogelijk van Israëls kerk, want daarmede hield men dan op burger Israëls te zijn. Toen echter door de verwerping van den Messias Israëls burgerstaat ten onder zou gaan, leidde de Heilige Geest op den Pinksterdag de Christelijke kerk uit de Joodsche uit en ontstond de Afscheiding van het vervallen Jodendom. Wel bleven de Apostelen nog prediken in den Tempel en in de Synagogen, maar dit was niet om hun eenheid met de Joodsche kerk te betuigen, maar omdat zij daar het best gelegenheid vonden om het Evangelie aan het volk te prediken. Eerst als de Synagogen voor hen gesloten werden, gingen zij in particuliere huizen.
Werpt men ons nog tegen: Maar Christus bleef toch in den Tempel en in de Synagogen prediken, welnu daartegen hebben wij geen bezwaar. Als de Hervormden willen toestaan wat de Joodsche raad aan Christus toestond, dan willen wij ook wel in hunne kerkgebouwen het Evangelie verkondigen en met onze gemeenten vergaderen als afgescheidenen van het genootschap ; evenals Christus kon spreken van den Tempel als het huis Zijns Vaders, zoo zeggen ook wij dat die gebouwen ons als de historische voortzetting der aloude Geref. Kerken zelfs toekomen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen