Voor goed onder den dwang

Vrijdag 19 Mei is een merkwaardige dag geweest in onze parlementaire geschiedenis. Een dag die onze christelijke volksvertegenwoordigers waarvan een groot deel schitterden door afwezigheid met schaamte vervullen moet. Een dag waarop de gehate vaccinedwang waartegen sinds jaren door duizenden is gezucht en waartegen nog slechts een paar jaar geleden 50000 mannen en vrouwen benevens ongeveer 300 corporatiën luide hebben geprotesteerd voor ons volk onafzienbaar is verlengd. Ik acht dit eenvoudig ontzettend en moet me inderdaad bedwingen niet bitter te worden als ik zie hoe laks onze christelijke mannen zich in deze zoo gewichtige en ingrijpende aangelegenheden hebben gedragen. Een aantal achtten het niet eens de moeite waard tegenwoordig te zijn en luide hunne stem tegen dit ten hemel schreiend onrecht te verheffen. Kuyper zweeg! De man die als minister een wetsontwerp beeft ingediend dat vrij wat beter was en heel wat verder ging dan bet ontwerp Heemskerk. Kuyper, die zoo goed weet hoe er tegen dezen dwang wordt ingeworsteld en die stouter dan iemand anders tegen den Staatsdwang van het liberalisme heeft getuigd hielp thans mede om dezen dwang te bestendigen. Hij sprak geen enkel woord. Is dat niet ontzettend. Is het dan in onze dagen onder de christelijke mannen een politiek geworden van elkander te ontzien en worden daaraan onze dierbaarste belangen, onze lieve kinderen, de toekomst van ons volk, opgeofferd. Mag dat. Mogen wij dat langer aanzien. Ik kan en mag niet langer meer. Wanneer de christelijke mannen mede gaan werken aan bestendiging van datgene wat mij in de conscientie grieft en de toekomst van ons geslacht bedreigt, dan loopt men mee wie meeloopen wil, maar ik kan en mag niet.
Hoe hoog boven Kuyper stak thans de figuur van Lohman in onze kamer uit. Een edele man. Een man zonder bijbedoelingen. Een man die zijn politiek schild onbesmet draagt en wel niet zoo verafgood is als Kuyper, maar op Staatkundig gebied nochtans van veel grooter beteekenis is dan hij. Lohman heeft gesproken. Hij heeft geprotesteerd, krachtig, ernstig, en zijn woord beeft ons goed gedaan. Zie hier uit het analytisch verslag zijn rede overgenomen.
De heer de Savornin Lohman (C.H.) acht het een onaangename taak in een ledige Kamer te spreken over een onderwerp, waarin slechts weinigen belang stellen. Ook het ontwerp-Kuyper raakte de hoofdzaak niet aan, maar in het Verslag over dat Ontwerp staan dingen, welke de medische wereld zich had moeten aantrekken. Dat dit niet is geschied, heeft spr. geërgerd. Het zal hem tot zijn dood toe een wetgevend schandaal blijven lijken, dat de wet de ouders dwingt de kinderen met een bepaalde ziekte te besmetten. Spr. verwijst naar het Voorloopig Verslag over het Wetsontwerp-Kuyper, waarin een en ander aan de hand van autoriteiten nader is uiteengezet. Door de meeste medici wordt zonder voorzorgen ingeënt. Tal van ziektegevallen zijn aan de inenting te wijten. Maar het Nederlandsche volk blijft onverschillig. Spr. heeft dit punt veder in de afdeelingen ter sprake gebracht, maar dit liet weder de meeste leden koud. Men zeide: Evenals bij den oorlog moeten nu en dan eenigen aan het algemeen welzijn worden opgeofferd. Wij moeten sociaal denken.
Maar als wij ons land verdedigen, verdedigen wij een gemeen goed, dat slechts door vechten te verdedigen is, terwijl bovendien ieder soldaat zich tot het uiterste verdedigen kan. Maar hier dwingt men de ouders hun eigen kinderen dood te maken, althans sommigen van hen. Legt men hun die verplichting op in het belang der algemeene gezondheid, dan zou men ook op ander gebied b.v. van de ontucht, dergelijke verplichtingen aan ons volk moeten opleggen.
Men zwijgt eenvoudig de gevallen dood, waarin de inenting de ijselijkste gevolgen heeft. Spr. erkent, dat er onder medici voortreffelijke personen zijn, maar voor het geheele korps kan spr. niet hetzelfde respect hebben. Men denke aan de wijze, waarop deze conferentie optreedt tegen prof. Middendorp, die in zake de oorzaak der tuberculose een afwijkende meening huldigt. Hier wordt aan de ouders een verplichting opgelegd op gezag van medici die van deze zaak niets weten en als eenig argument een statistisch argument aanvoeren. Spr. herinnert er echter aan, hoelang de medici zieh ook op grond van de statistiek hebben verzet tegen opheffing van de reglementeering op de prostitutie. Thans is gebleken, dat zij ongelijk hadden. Nimmer is eenige wetenschappelijke grondslag voor de vaccinatie aangevoerd. Dr. Bruch zegt, dat alle pokkenepidemieën van den laatsten tijd begonnen zijn bij gevaccineerden.
De heer Lieftinck (L. U.): Dat kan die man wel zeggen.
De heer Lohman; Dat is zoo! het is ook een groote belachelijkheid ons te wapenen tegen een niet bestaand gevaar, tegen een ziekte die hoogstwaarschijnlijk nooit in ons land zal komen en slechts bij groote intervallen voorkomt.
Bovendien is na eenige jaren het beweerd effect der inenting totaal verdwenen. Komt dan die ziekte, dan heeft men niets meer aan die inenting. Door isoleering kannen voorkomende ziektegevallen bovendien worden gelocaliseerd. Komt de ziekte, neem er dan maatregelen tegen, gelast de isolatie, sluit de scholen. Dat is verstandig, maar wat wij nu doen is onverstandig. Het geldt hier echter niet alleen een quaestie van doelmatigheid, maar ook van recht. Ook in de schoolquaestie stonden wij tegenover onverschilligheid der Kamer, maar wij hebben deze overwonnen, Spr. kan het echter niet goed zetten, dat, terwijl de antirevolutionnairen bij de stembus beloofd hebben tegen den vaccinedwang te zullen strijden, de Re-geering tot dusver niet heeft aangedurfd de quaestie principieel aan de orde te stellen. Ook de Regeering heeft op te komen voor het recht, Wij mogen een burger niet dwingen zijn kinderen over te geven aan een dokter om het met een gevaarlijke ziekte te besmetten. De ouders zijn voor hun kind verantwoordelijk; tegenover God. De Regeering moet het recht handhaven. Zij mag niet zeggen: Er is nog geen communis opinio. Zij moet zorgen dat er een communis opinio komt. Spr. zal vóór dit Ontwerp stemmen, doch protesteert tegen den vaccinedwang.
Hulde zij hier verder gebracht aan de heeren Pollema en Heemskerk, de eenige antirevolutionaire kamerleden die hunne stem hebben verheven tegen dien on-zedelijken dwang. En de minister Heemskerk, die het wetsontwerp verdedigde. Ik wil thans liever niet verder gaan, maar wie in de gelegenheid is, raden wij dringend aan de rede van dezen minister aandachtig te lezen, dan vraagt hij zich zeker af: is dat antirevolutionair. Maar met dat al: de dwang is bestendigd, aan het christelijk Nederland thans het antwoord.

L. (Leiden) J.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen