Kerk en Staat

De Ned. Herv. Synode, is toch een wonderlijk lichaam. Star conservatief, als het op reorganisatie aankomt. Want de reorganisatiemannen hebben van de orthodoxe Synode, dus van het lichaam, waarin de meerderheid hunner geestverwanten zitting had, dit jaar weer nul op het request gekregen.
De Confessioneele Vereeniging, die gerequestreerd had voor uitbreiding van de bevoegdheid der Classicale Vergaderingen, kreeg eveneens nul op haar request, en de heeren blijven weer maar gewoon doorgaan, alsof er niets gebeurd is. Maar diezelfde Synode is ook weer verbazend vooruitstrevend, en heeft dit jaar een besluit genomen, dat menigen orthodoxen broeder de haren ten berge heeft doen rijzen. Althans zoo stellen wij het ons voor. Want wat heeft diezelfde Synode gedaan? Met meerderheid van stemmen nam zij het voorstel van de Classis Leeuwarden aan, om ook aan vrouwen het stemrecht te geven.
„Deze uitslag — schrijft de Hervorming — kon allerminst verwacht worden; omdat, zooals men weet, de orthodoxen in de Synode dit jaar een meerderheid (zij het dan ook van één stem) hebben. Maar van de vrijzinnigen stemden 2 tegen, van de orthodoxen 4 voor. Men kan dus niet zeggen, dat het antwoord op de vraag of aan vrouwen het stemrecht zal worden toegekend, wordt beheerscht door verschil van kerkelijke of theologische richting.”
Wij dachten bij het lezen van deze woorden aan een uitspraak van wijlen Dr. Hoedemaker: „God behoede ons voor een orthodoxe Synode, een uitspraak,” die velen niet begrepen, maar die van achteren bevestigd wordt en het bewijs levert, dat Dr. Hoedemaker veel dieper in den toestand der Herv. Kerk blikte, dan nu die mannen, die het maar gedurig hebben over reorganisatie en herstel van de classicale vergaderingen, op middeltjes en anders niet. Wij hebben het vroeger al eens breedvoerig aangewezen, hoe dat alles niets te beteekenen heeft, omdat de Herv. Kerk aan handen en voeten gebonden ligt. Maar diezelfde kerk, die principieel tegen iedere reorganisatie is, neemt met meerderheid van stemmen het vrouwenkiesrecht aan. ‘t Klinkt haast ongeloofelijk. Wanneer zoo iets gehoord wordt uit de Doopsgezinde Sociëteit, of de Remonstrantsche Broederschap, klinkt het ons niet vreemd. In deze kringen verwacht men dergelijke nieuwigheden. Maar in de Herv. Kerk vrouwenkiesrecht ? De draagster van zulke eerwaarde tradities een oogenblik zichzelven vergetende om het allernieuwste snufje, het vrouwenkiesrecht , te aanvaarden! ‘t Gaat soms vreemd. Maar nu moet de Synode ook de bede van Mejuffr. Gerlings maar inwilligen, die telken jare tot haar komt, met verzoek in het Album Studiosorum der kerkelijke hoogleeraren te worden ingeschreven. Deze Mejufvrouw wil met eene bewonderingswaardige volharding predikante worden in de Herv. Kerk, zooals eene Mejufvrouw Zernike thans proponente is bij de Remonstrantsche Broederschap.
Want als de vrouw het stemrecht, het onbeperkte stemrecht ontvangt, dan is die zelfde vrouw verkiesbaar tot het ambt. Aan de vrouwen wel het stemrecht toekennen, maar ze het verkiesbaar — zijn onthouden, ware half werk. En daarmede zijn onze hedendaagsche feministen niet tevreden. ‘t Gaat nu niet om het stemrecht, zooals velen gelooven. Dat stemrecht is slechts middel tot het doel, dat echter nu nog zorgvuldig verborgen gehouden wordt. Eerst het een en dan het ander, denken ze. Als wij eerst maar stemrecht hebben; en dus als zoodanig met de mannen gelijk staan, dan volgt vanzelf onze verkiesbaarheid tot de verschillende ambten en bedieningen. Want de gelijkheid van man en vrouw moet doorgevoerd worden in ieder opzicht, ook in de kerk. De vrouw moet evengoed predikante kunnen worden als de man predikant, evengoed onderlinge en armverzorgster als hg, en ik geloof, dat menige vrouw in onze dagen wat gaarne onderlinge of armverzorgster zou willen spelen. Of dit al gauw in de Herv. Kerk zal plaats vinden, valt moeilijk te voorspellen. De weg is daar vreeselijk omslachtig en een aangenomen besluit loopt telkens gevaar schipbreuk te lijden.
De Secretaris der Synode merkte dan ook heel nuchter op, toen het Comité voor vrouwenkiesrecht in de Herv. Kerk een telegram van dankbetuiging aan de Synode zond voor de genomen beslissing: „als ze maar niet te vroeg juichen”. Maar hiermede is de kwestie van het vrouwenkiesrecht weer op het tapijt gebracht, zegt de Hervorming.
Beslist is zij met deze stemming nog allerminst.
Al nam de Synode het voorstel der classis Leeuwarden aan, daarmee heeft de kwestie nog niet haar reglementair beslag. Het volgende jaar moeten de classikale vergaderingen er adviezen over uitbrengen. De Synode des volgenden jaars maakt daarvan naar eigen oordeel gebruik en moet dan beslissen of zij het dit jaar aangenomen voorstel handhaaft, en doet zij dit, dan heeft bg de Provinciale Kerkbesturen de eindstemming plaats, en van den uitslag daarvan — 2/3 der stemmen wordt vereischt — hangt het af of het thans aangenomen voorstel wet zal worden.
De vrouwen in de Ned. Herv. Kerk moeten dus nog even geduld hebben. Maar wie weet, wat geschiedt; — de gestadige druiping holt zelfs den steen uit.

L. (Leiden) J.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen