Uit zwakheid krachten

Het is eene uitnemende vrucht des Geestes, waar de apostel in deze woorden op wijst. Na met zoovele voorbeelden uit de oudheid te hebben aangetoond wat het geloof vermag, wordt als eindresultaat onder meer in ons tekstvers van de genoemde geloofshelden gezegd: „Zij hebben de kracht des vuurs uitgebluscht; zij zijn de scherpte des zwaards ontvloden; zij hebben uit zwakheid krachten gekregen; zijn in den krijg sterk geworden; zij hebben heirlegers der vreemden op de vlucht gebracht.” Het ééne is al grooter dan het andere, en het ééne spreekt al sterker dan het andere; maar dit alles bewijst wat het geloof vermag. Voor ieder, die geroepen wordt iets te doen of te lijden om des Heeren wil, zal in meerder of in minder mate spoedig blijken, dat, waarin wij ook van elkander onderscheiden zijn, wij dit met elkander gemeen hebben: wij zijn, in ons zelven aangemerkt, zwak van moed en klein van krachten. Wie zou, arbeidende in den dienst des Heeren, bij oogenblikken met een Paulus niet moeten uitroepen: „wie is tot deze dingen bekwaam?” Mozes, David, Paulus, Luther en wie ge ook maar noemen kunt, allen hebben dit in ootmoed voor God erkend en beleden. Maar in dat innerlijke, eerlijke en oprechte bewustzijn zelf niets te kunnen noch te vermogen, kan toch een kracht ontwikkeld worden, gelijk dit in de geschiedenis bewezen is en nog dagelijks bewezen wordt, die aan het ongeloofelijke grenst. Dat kan de wetenschap der wereld niet verklaren, ofschoon de historie onwederlegbaar bewijst, dat het zoo is. In de meest moeielijke wegen en omstandigheden is de genade en de kracht des geloofs genoeg, om alle bezwaren te overwinnen, om voor geen enkelen vijand te vreezen, om onder geen enkele taak te bezwijken, maar roemende in God, een Paulus na te zeggen: „Als ik zwak ben, dan ben ik machtig.
Als Gods kinderen aan het einde staan van een zwaren strijd, van een zéér moeielijken weg, van veel lijden en van veel verdriet en ge vraagt hen: „hoe zijt ge daar doorgekomen?” dan zullen ze tot den laatste toe moeten erkennen: „Het was de Heere, die door Zijn Geest mij onderwees, mij ondersteunde en telkens toerustte met nieuwe krachten.”
Van af het eerste optreden van Jezus apostelen, na de uitstorting van den Heiligen Geest, tot op den huidigen dag is de waarheid bevestigd geworden: die verwaardigd is geworden iets te doen, te arbeiden of te lijden voor des Heeren Naam, die heeft uit zwakheid krachten gekregen. Wie zich dan ook eigen zwakheid bewust is, zal de kracht niet in noch bij zichzelf zoeken. Ook dat is vrucht des geloofs, steeds meer en meer met eigen zwakheid en nietigheid bekend te worden. Onderwezen door den Heiligen Geest, zult ge bij het bewustzijn uwer zwakheid niet blijven staan, maar kracht zoeken in Hem, in Wien en uit Wien ge het leven hebt.
Als anderen dan zinken, zult gij drijven op de wateren der genade. Als anderen omkomen in wanhoop, zult gij overwinnaar worden in eiken strijd. Neen, dan geeft ge den moed niet op; dan acht ge den strijd niet verloren; dan zegt ge ook niet als een Kaïn: „mijn zonde is grooter dan dat ze vergeven worde!” Een Mozes mocht zeggen: „Heere! zendt wien Gij zenden zult, maar zend mij niet!” En David mocht zeggen: „Ik zal nog één der dagen door Saul omkomen”. Een Paulus kan tot driemaal toe bidden om verlost te worden van de vuistslagen des Satans. Maar waar Gods kracht in onze zwakheid wordt volbracht, zal altijd blijken, onzen God ter eere, dat de genade Gods tot alles genoeg is. De weg des levens is den verstandige naar boven. Aan het betreden van dien weg zijn moeielijkheden verbonden. Maar God de Heere kent al de zwakheden Zijns volks. Christus is een medelijdende Hoogepriester, die in alles is verzocht geweest gelijk wij, opdat Hij ons, die verzocht worden, zou kunnen te hulp komen. Klein als een hutje in den wijngaard en als een nachthutje in den komkommerhof, was de Gemeente Gods vaak aan de hevigste vervolgingen onderworpen en toch werd zij nooit uitgeroeid. Voorbeelden zijn er in overvloed van mannen, die met trouw, liefde en ijver veel hebben gearbeid voor het koninkrijk Gods en die onder den geweldigsten tegenstand toch wisten te volharden en te overwinnen. Voorbeelden zijn er van kinderen Gods, eenvoudige zielen, die zooveel verliezen leden, zooveel vijanden hadden, zoo letterlijk in alles zwaar werden beproefd en die toch staande bleven. Dit alles vindt zijn verklaring en oplossing in dat ééne woord: Uit zwakheid hebben zij krachten gekregen! De kracht des geloofs is een onoverwinnelijke kracht. Het geloof overwint de wereld.
Bij een terugblik op de lange jaren van strijd en worsteling van ons blad, zij het tot roem van Gods ontferming gezegd, zijn wij herhaalde malen in zeer ernstige moeielijkheden gewikkeld geweest, waarbij het soms schier onmogelijk scheen om voort te gaan. Maar telkens kwam er uitkomst. Ons volk, dat de geschiedenis van die eerste jaren van kerkelijke worsteling mee doorleefd heeft, wordt al minder en minder in getal. Een later aangekomen geslacht kan zich daar nauwelijks eenige voorstelling van maken. Bewust van ons veelvoudig gebrek en van onze vele zwakheden, komt dan alleen onzen God de eere toe, dat we thans, na verloop van een kwarteeuw, in de historie van „de Wekker' mogen schrijven: Eben-Haëzer! Moge de Kerk, die ons dierbaar is, de Theol. School met al de algemeene en bijzondere belangen der kerk, nog lang deelen in de vrucht van ons kerkelijk orgaan. En worde steeds, zoo daarin als in het algemeen, des Heeren Woord onder ons bevestigd: zij hebben uit zwakheid krachten gekregen! Zoo zij het!

W.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen