Mobilisatie en nog iets

De mobilisatie heeft ons volksleven in een voorheen geheel ongekende phase gebracht. Nood, leed, ellende op stoffelijk en maatschappelijk gebied bedreigt ons van alle zijden en de steuncommitees in handelsteden als Amsterdam en Rotter-dam hebben handen vol werk om het leed, in honderden gezinnen ontstaan, eenigszins dragelijk te maken. De levensmiddelen peperduur; heel het raderwerk van ons oeconomisch leven in verwarring; en niet te berekenen is de schade, die geboekt wordt op zoo menig effecten- en handelskantoor, waarvan sommige reeds hunne betalingen hebben moeten staken!
Ja, wat beeft die mobilisatie al niet achteruitgezet! Maar wat niet mag, wat niet kan, wat nooit getollereerd moet worden en, jammerlijk, wat toch gedaan wordt, dat is om de eeuwige beginselen van Gods heilige Wet te verzwakken, weg te doezelen, en dat alles goed te praten met de uitvlucht: „'t is mobilisatie”. Ik heb hier 't oog op onze militairen en dan voornamelijk op onze Christen-militairen, maar voor wie den Christennaam gedurende de mobilisatie een stuk elastiek blijkt te zijn. Of hoe anders moeten wij over hen oordeelen, wanneer wij Zondag aan Zondag met leede oogen moeten aanzien, hoe door velen onder hen den dag des Heeren wordt ontheiligt. Immers dat reist en dat trekt maar als of het Gods dag niet is.
Zeker, er zijn uitzonderingen. Het trof mij o, a. nog dezer dagen te lezen van een militair uit do stelling Amsterdam, voor wie het woord „Gedenkt den sabbatdag, dat gij dien heiligt” onverzwakt van kracht bleef, ook tijdens de mobilisatie, en hij zelf bleef om die reden bij vrouw en kinderen weg, want Gods Wet en zijn geweten lieten hem niet toe op Zondag te reizen.
Maar tegelijk maakte deze militair de opmerking, dat er bijna niet één in zijn kring was, die daar bezwaar tegen scheen te hebben, want dat reisde maar Zondag aan Zondag. Dat is een zeer bedenkelijk verschijnsel en wanneer dit niet zoo spoedig mogelijk in beginsel wordt weerstaan, zal het in de toekomst de droevigste gevolgen hebben. Wij zijn toch al aardig op weg om der wereld gelijkvormig te worden, en wat zelfs van Gereformeerde zijde in de laatste jaren geschreven is over de strenge Puriteinsche sabbathsopvatting van sommigen, heeft er geen goed aangedaan om den sabbath te heiligen. Het zal ook hier zijn „van kwaad tot erger” en wanneer eenmaal de deur op een kier wordt gezet, dan zijn er handen genoeg om haar geheel open te duwen.
Ik stem toe, 't is een groote zelfverloochening als het uitzicht geopend wordt om een paar dagen mot verlof naar huis, naar ouders, naar vrouw en kinderen te gaan dit aanlokkelijke te weerstaan ter wille van Gods dag. Maar ik vraag in alle ernst, wat moet zwaarder wegen: uw genot of Gods gebod?
En nu kunnen wij redeneeren, philosofeeren, vijgebladeren saamrapen en zeggen: „ja maar 't is een abnormale toestand; 't is mobilisatie,” doch daardoor wordt de bindende eisch van Gods heilige wet niet op zij geduwd.
Hoe hebben onze militairen in dit geval te handelen?
Vooreerst. Doordat gij een Christen zijt, d. w. z. wees niet alleen mobiel voor vaderland en vorstenhuis, maar ook mobiel voor God en Zijn wet. Ik stel mij voor, dat een ongeloovig kapitein van uw compagnie geen hooge dunk van uw Christen-zijn en van uw godsdienst zal krijgen, wanneer hij gewaar wordt, dat ge op zoo gemakkelijke wijze den Sabbath schendt, als het slechts een paar uur genot kan brengen. Begin daarom met God onvoorwaardelijk te gehoorzamen en gij hebt zijn zegen te wachten.
Ten tweede. Wie met verlof gaat, wende pogingen aan om gedaan te krijgen, dat Gods dag door hem niet ontheiligd wordt. „Dat gaat niet — ik hoor wel, dat ge van den dienst niet veel af weet!” is 't antwoord van velen. Ik vraag: hebt ge het al eens geprobeerd? Zijt gij niet al te laks en al te spoedig reeds met den grooten stroom mee afgedreven? Hebben uw superieuren gezien, gevoeld, dat het uw ernst was met den Sabbath te heiligen? Hebt gij er al eens schade om geleden?
Ten derde. Mislukken alle uwe pogingen en kan ook de Veldprediker of eenig ander invloedrijk persoon geen lans meer voor u breken, dan liever in uw familiekring 6 uur of — als het niet langer kan één uur getoefd — dan 24 uren in gezellige huiselijke kring gesleten, maar te duur is deze vreugde betaald tegen den prijs van schending van Gods heiligen dag. Vergeet het woord niet, dat God door den mond van den profeet Jesaja gesproken heeft en dat ik hier afschrijf:
„Indien gij uwen voet van den Sabbat afkeert, van te doen uwen lust op mijnen heiligen dag, en indien gij den Sabbat noemt een verlustiging, opdat de Heere geheiligd worde die te eeren is, en indien gij dien eert, dat gij uwe wegen niet doet, en uwen eigenen lust niet vindt, noch een woord daarvan spreekt, dan zult gij u verlustigen in den Heere en Ik zal u doen rijden op de hoogten der aarde en Ik zal u spijzigen met den erve van uw vader Jakob, want de mond des Heeren heeft bet gesproken.” (58 :13—17).

A. (Amsterdam) S.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen