Onze Christelijke Onderwijzers

„Wat wordt uw zoon?”
„Hij leert voor het Christelijk Onderwijs en hoopt de volgende maand zijn examen te doen.”
„Heeft hij als Christelijk Gereformeerde wel kans geplaatst te worden?”
„Ja, daar heb ik niet zooveel zorg over; het hoofd der school, waar hij nu is, en mijnheer zus en mijnheer zoo, bestuursleden, hebben mij verzekerd, dat de Kerk geen bezwaar zou zijn.”
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Een jaar later! — De zoon is flink door z'n examen gekomen en heeft de beste getuigenissen aangaande zijn onderwijsgeven. Toch is hij nog altijd niet geplaatst als onderwijzer, nog steeds als volontair, d. w. z. als vrijwilliger oftewel: goedkoope arbeidskracht, werkzaam op eene der Christelijke scholen. Wel is er een en andermaal eene vacature geweest op die school, maar, ziet ge, er was juist een ander, die meer in de termen viel, en, de heeren zus en zoo zijn persoonlijk wel niet tegen de plaatsing van een Christelijken Gereformeerden onderwijzer, maar, u begrijpt, het bestuur heeft de beslissing.
Zit dan toch de kerk er tusschen? 't Schijnt zoo te zijn! Ons kwam tenminste het geval ter ooren, dat men de keuze liet vallen op een „kruk” van de kleur, en een flinken, degelijken jongen afwees.
Ach, dat kerkisme! Het offert tenslotte aan den schijn èn zaak èn mensch! Wreed, onverstandig monster!.…

Zoo zouden we verleid worden uit te varen, over wat we fout oordeelen in anderen.
Doen we dan evenwel recht? Ligt voor een gedeelte de oorzaak van het gebrek niet in onszelve?
Waren we in staat, zelf scholen te stichten — hetgeen we niet zijn — ik zou zeggen: Het geschiede, overal! Maar het betere schijnt ook in dit opzicht de vijand van het goede. Omdat wij dat niet kunnen, trokken we ons terug, doen we niets. Is het dan wonder, dat men ons niet telt? Ach, laten we het maar belijden, ook ons heeft het duiveltje „kerkisme” bij den neus. Waren het maar Christelijke Gereformeerde scholen, ja, dan! Maar nu zijn het Gereformeerde of Hervormde scholen, of Christelijk nationale!
Laat ons toch wijs worden en het Christelijk onderwijs steunen, er in leven. Ook in dit opzicht moet openbaar worden, dat Christelijk Gereformeerd meer wil zeggen, dan ontevreden zijn over den gang van zaken in 1892 en ook wel later, dat bij ons gevonden wordt de ware liefde voor een onderwijs naar den Woorde Gods. Zoeken we aansluiting bij de Schoolvereeniging in de plaats onzer inwoning; is er meer dan eene, welnu, dan kunnen we kiezen, welke ons het naast staat. Daardoor zijn we ook in gelegenheid om toezicht te krijgen over het onderwijs. En dan heeft de ervaring van meer dan een onzer leden en van meer dan een onzer predikanten geleerd, dat een goed woord eene goede plaats vindt en wenken van onze zijde niet onbesproken worden voorbijgezien.

Voor het zoo ver is, dat werkelijke invloed van ons uitgaat, en voor het zoo ver komt, — of is 't al zoo ver gekomen? — dat een onzer Christelijke Gereformeerde onderwijzers om den broode overgaat naar eene andere kerk, wil ik trachten behulpzaam te zijn in het plaatsen van onze onderwijzers.
Daartoe verzoek ik:
1∘. aan onze solliciteerende onderwijzers mij op te willen geven hun naam en adres;
2∘. aan onze gevestigde Christelijke Gereformeerde onderwijzers het mij zoo spoedig mogelijk te berichten als aan hunne school of aan eene school in hunne omgeving eene vacature ontstaat, die vervuld zou kunnen worden door een Christelijk Gereformeerd onderwijzer.
Dragen we ook hierin elkanders lasten.
Ik weet een onderwijzer, die plaatsing zoekt. Wie helpt mij nu aan het verdere? Dan kan ik het hem berichten.

F. LENGKEEK
den Haag, Veenkade 50.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen