Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Waarneming en ontdekking

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Waarneming en ontdekking

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

Bij het verkeer in en onder de menschen is er voor den opmerkzame voortdurend veel waar te nemen en te ontdekken.
Daar behoeft men niet voor naar het buitenland te gaan. Men behoeft er geen groote reizen voor te maken. Als men slechts met opmerkzaamheid de dingen om zich heen gadeslaat, valt er heel wat op te merken in het leven.
Allereerst denk ik daarbij dan aan al die verscheidenheid, welke in en onder de menschen zelf zich openbaart. Verscheidenheid van aanleg, van gaven, van humeur, van karakter, van constitutie, enz. Zonderling is het, dat men zulke groote tegenstellingen kan aantreffen. Dat begint al in kinderen en dat komt bij volwassenen tot volle ontwikkeling. Denk maar eens, om maar iets te noemen, om het uiterst langzame bij sommigen, tegenover die geweldige gejaagdheid, welke men in anderen ziet.
De eersten hebben altijd voor alles tijd genoeg, maar komen meest altijd te laat aan tafel, te laat in de kerk, te laat soms aan den trein of aan de boot, als ze op reis moeten. Ook in hun werk komen ze altijd achteraan. Voor zichzelf nemen ze alles gemakkelijk op, maar van iemand, die niet van Jan Salie houdt, zijn het ondragelijke wezens. Anderen, die juist tegenover gesteld zijn, loopen altijd te hard en gunnen zich schier nergens den noodigen tijd voor. Er zijn van die menschen, die veel gelijken op een machine, die, eenmaal aangezet, maar altijd doorloopt, zonder zich ergens om te bekommeren. Zij hebben altijd zooveel haast en en zooveel drukte, dat er schier geen tijd is om Gods Woord te lezen, geen tijd om te bidden en te danken; 't is altijd maar ... vlug, vlug! Dat men alles overdrijven kan, spreekt van zelf. Al wat uitersten zijn, moet een verstandig mensch zoeken te vermijden. Evenwel, men vindt die uitersten op elk terrein van het leven, tot zelfs onder de meest godsdienstige menschen. Dit is niet van daag of gisteren in de wereld gekomen, maar zoo is het van de vroegste tijden af al onder de menschen geweest. Bij den één kan er op Christelijk gebied schier alles mee door, en een andere ergert zich tot aan de meest nietige dingen. Zondagsmorgens naar de kerk en het overige deel van den Sabbat in wandelen en visites maken door te brengen, is voor sommigen, die dan ook Christenen willen heeten, niet het minste bezwaar. Men is dit gewoon. Men denkt er niet eens aan, om daar bezwaar in te zien. Anderen vallen weer in een ander uiterste en zijn zoo kleingeestig en wettisch, dat zij bed-schudden en eten-gereed-maken op Zondag voor groote zonden aanzien. Met gekamd haar en gepoetste schoenen naar de kerk gaan, hoorden we eens iemand zeggen, is het toppunt van hoogmoed. Zulke menschen, die altijd van uitersten houden, zijn lastig voor zichzelven en moeielijk voor anderen. Nederigheid is ieder Christen aanbevolen; het is een sieraad voor een Christen, maar als die nederigheid slechts een vorm is, wat ook wel gebeurt, waar een geweldige hoogmoed achter schuilt, dan is dit iets vreeselijks. Menschen, die dit zien, schuwen zulks, en God de Heere, die naar waarheid in het binnenste vraagt, heeft daarin geen behagen.
Tot een gezonde levenspraktijk is noodig onderwezen te worden door de „gezonde woorden Gods”. Men placht vroeger wel eens te zeggen van menschen, die, naar hun woorden geoordeeld, Christenen waren, maar overigens door en door onkerkelijk: „ze zijn in verkeerde handen gevallen”. Als iemand op lateren leeftijd tot God bekeerd wordt, is het lang niet hetzelfde in welke omgeving zulke menschen komen en met welk soort menschen zij omgaan. We zijn altijd bang om iemand te oordeelen, maar het doet ons altijd zeer pijnlijk aan, als iemand, die voor vroom en bekeerd wil doorgaan en zich uitgeeft, het zoo licht neemt met de ordonantiën Gods.
Er is nog een soort menschen, die in geheel de Christelijke samenleving zeer onprofijtelijk zijn. Daarmee hebben we op het oog, dezulken, waar de Genestet in zijn leekedichtjes van zegt:

„zoo'n middenman, wat heb je er aan”.

Dat zijn menschen niet uit één stuk, zooals men dat noemt, maar van die, ik had haast gezegd neutrale geesten; zij willen met ieder goede vrienden zijn, maar als waarheid en eerlijkheid gebieden partij te kiezen, doen zij het niet, maar brengen in praktijk, wat ik eens iemand hoorde zeggen, die beweerde: „de waarheid ligt in 't midden.” Beslist partij kiezen voor de waarheid doen deze menschen nooit. Daartoe zitten ze te vol met bijoogmerken; hun hart is niet oprecht voor God. God wat en de wereld wat! Dat wil er in bij velen. Daarom is de bede voor ieder zoo noodzakelijk:
„Doorgrondt mij, o God, en ken mijn hart; beproef mij en ken mijne gedachten en zie of bij mij een schadelijk weg zij, en leid mij op den eeuwigen weg.”

W.


De Heilige Graal. Voor eenigen tijd hield een predikant over dit onderwerp een lezing. Men vroeg mij wat dit was. De legende verhaalt, dat Jozef van Arimathea in 't bezit was van den schotel, door Jezus gebruikt bij de instelling van het Avondmaal. Die schotel nu werd graal of sangraal genoemd. Men vermoedt, dat het een samentrekking is van sanguisrealis (het waarachtige bloed). De graal is 't middelpunt geworden van een belangrijk deel der Middeleeuwsche letterkunde.

„Geheime Zonden”. Een herder sloeg eens een adelaar gade, die zich van een klip hoog in de lucht verhief. De vogel steeg al hooger en hooger, maar werd welaan onvast en duizelig in zijn vlucht. En spoedig lag hij dood aan de voeten van den herder. De herder, nieuwsgierig naar de oorzaak van dezen plotselingen dood, onderzocht den vogel. En wat zag hij nu? Een klein wezeltje dat de adelaar had gevangen en in zijn vlucht tegen zijn borst had gedrukt, had hem 't bloed uitgezogen.
Zoo gaat het, wanneer een mensch geheime zonden aanhangt. Zij zullen hem vroeg of laat 't levensbloed uitzuigen en hij valt neer verloren .... verloren! —

A. (Amsterdam-W.) S.

Dit artikel werd u aangeboden door: De Wekker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 11 januari 1918

De Wekker | 4 Pagina's

Waarneming en ontdekking

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 11 januari 1918

De Wekker | 4 Pagina's