Biddag of biduur (4)

Naar aanleiding van 't stukje „biddag of biduur” in N∘. 42 van dezen jaargang, zij het mij vergund een kleine kantteekening te geven. Ik voel mij daartoe gedrongen niet alleen als lid van de Classis Amsterdam, maar ook omdat aan mij werd toevertrouwd de correspondentie met de andere kerkgroepen over het houden van den biddag (biduur).
Dat onze Classis in ruim een jaar geen biddag uitschreef, vindt zijn oorzaak niet — Gode zij dank — in verkoeling of lauwheid. Laat ik de gansche kerk mogen verzekeren, dat meermalen op de Classis Amsterdam de teedere zaak van den biddag ter sprake geweest is. Ook de Classis voelt wel den hangen nood en de groote schuld van ons volk en de volken, die elkanders hartenbloed drinken.
En waarom dan geen biddag uitgeschreven? Zeker niet hierom, wat een Oud Geref. collega tot mij zeide, toen ik met hem kwam spreken over het houden van den gemeenschappelijken biddag. „Ach, broeder wat beteekent zoo'n biddag; daar is groot verschil tusschen een gedaan gebed en een gegeven gebed.”
De oorzaak lag bij ons elders.
Ik mag zeker wel even de feiten laten spreken.
Oudejaarsdag 31 December 1916 schreef de Classis Amsterdam der Chr. Geref. Kerk den biddag uit. Dit geschiedde in overleg met de Classis der Geref. Kerken en met de Synodale Commissie van het Hervormd Genootschap.
Op mijn schrijven aan de Classis 's-Gravenhage der Gereformeerde Kerken, door de Synode dezer Kerken aangewezen voor het uitschrijven van een bededag of bedestond, ontving ik een zeer waardeerend antwoord. Gaarne was deze Classis bereid op ons voorstel in te gaan om te komen tot het houden van een gemeenschappelijken bededag. Zij benoemde daarvoor een Commissie, die met de Commissie onzer Classis zou kunnen onderhandelen.
Resultaat is geweest, dat de Classis Amsterdam in N∘. 31 van jaargang 29 in „de Wekker” den gemeenschappelijken biddag aankondigde.
N.B. nog geen 8 weken later lezen wij in N∘. 39 van dienzelfden jaargang, dat de Synodale Commissie zich haast om gehoor te geven aan 't verzoek der Classis 's Gravenhage der Geref. Korten, die onze Kerk uitnoodigt den 21 Februari 1917 biddag te houden. Hoe heb ik het nu ? Is er dan bij ons geen Classis meer aan wie deze aangelegenheid is toevertrouwd? Er zijn toch ook nog bij ons kerkrechterlijke lijnen! Gesteld eens, dat ik mij had gewend niet tot de Classis
's-Gravenhage der Geref. Kerken, maar ik had mijn schrijven gericht aan de Synodale Commissie dezer Kerken, die door haar genoemd wordt „de deputaten voor de correspondentie met de Hooge Overheid.”
Denkt ge, dat deze deputaten mijn schrijven ter kennis hadden gebracht van de Geref. Kerken? Zij hadden mij eenvoudig de deur gewezen ongezegd: „Gij zijt bij ons niet aan 't goede adres. De Synode onzer kerken heeft de classis 's Gravenhage aangewezen, wanneer gij over de aangelegenheid van den biddag iets te zeggen hebt,”
Zeer juist. Zeer kerkrechterlijk. Maar zoo handelt niet de Synodale Commissie der Chr. Geref. Kerk, die ook niet anders dan een deputatie is voor de correspondentie met de Hooge Overheid. Die zegt niet tot de classis 's Gravenhage der Geref. Kerken „gij zij t niet aan 't goede adres. Gij weet toch wel uit uw correspondentie, dat de Synode der Chr. Geref. Kerk voor deze aangelegenheid de classis Amsterdam aanwees. Maar zij aanvaardt een schrijven en publiceert dat in ons kerkelijk orgaan, nog wel met de mededeeling dat zij zich haast dit ter kennis van de leden onzer kerk te brengen (No. 39, 29e jaargang). Door dit cachet begint het 't karakter van een oproep te krijgen, en dit is zeker, dat 't meerendeel van onze kerkeraden daarin niet anders dan een oproep hebben gezien, te meer, waar 8 weken te voren ook in overleg met de Geref. Kerken den biddag door heel onze kerk was gehouden.
Mij dunkt, het zal nu verklaarbaar worden, dat de classis Amsterdam ging retireeren en in zoo langen tijd niets van zich liet hooren.
Dat de classis 's Gravenhage der Geref. Kerken de classis Amsterdam passeert en de Synodale Commissie kennis geeft, verklaart zich voor mij o zoo goed. Onze Kerk is in 't oog van vele Gereformeerden een genootschap, een vereeniging met een permenent bestuur, n.l. de Synodale Commissie. Die idee treedt ook hier weer naar voren. Onze Synodale Commissie had, naar mijn bescheiden meening, vooral tegenover de Geref. Kerken een schoone gelegenheid gehad om te toonen, dat ook de Christ. Geref. Kerk nog weet hoe het in het kerkrecht moet toegaan. Wanneer wij dit jaar Synode hebben, zal ook deze zaak wel nader besproken worden.

A. (Amsterdam-W) S.

P. S. Onvoorwaardelijk worden nu, wat ook hierover nog geschreven wordt, alle stukken ter zijde gelegd. We plaatsten het bovenstaande nog, omdat er classicale aangelegenheden in betrokken zijn. Maar ieder gevoelt toch: zoo kan men aan den gang blijven. De gemeenten in onze kerk zullen ongetwijfeld eiken Sabbat de nooden van Land en Volk aan den troon der genade opdragen. En overigens zijn de kerkelijke vergaderingen er voor, als er bijzondere regelingen te bespreken zijn. Met de regeling van andere kerken hebben we ons niet te bemoeien.

Red.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen