Kerkelijke stroomingen

Voor eenige dagen is te Oxford een bijeenkomst gehouden van een groot aantal geestelijken der Engelsche Staatskerk en nonconfermistische predikanten ten einde de gewenschte vereeniging dezer kerken te bespreken en daarvoor reeds eenige beginselen vast te stellen.
Wij zouden deze beide kerkgroepen het best kunnen vergelijken bij wat wij in ons land de Hervormde kerk en de afgescheiden kerk heet.
De nonconfermisten toch zijn zij, die met de Roomsche strooming, die door heel de Engelsche Staatskerk van haar. oorsprong aan zeer sterk was, niet gedoogde en zich daarin afscheidden. Nu heeft dit Roomsch ritualisme in de Engelsche kerk in den loop der jaren langzaam maar zeker veld gewonnen en dat wel zoo sterk, dat voor eenige jaren op een kerkelijk congres te Bradford moest getuigd, dat in 2026 Anglicaansche kerken hot avondmaal had moeten plaats maken voor de mis.
En nu beginnen waarlijk de nonconfermisten neigingen te kennen naar een kerk, die verderf en leugen tolereert.
Het schijnt, dat die wind overal waait want ook in ons vaderland zijn er, die dat windje willen aanwakkeren en duchtig met de eenheidsvlag zwaaien.
Weg met al dat kerkelijk prikkeldraad, en een predikant heeft nog voor kort in de St. Paul Kerk te Londen er zijn gehoor op gewezen dat het herstel der eenheid van de christelijke kerken een der belangrijkste vraagstukken geacht moet worden, en hij stelde het zich zóó voor, dat al de kerken bijeenkomen, elk iets bijdragend van haar eigen geest tot wat men zou kunnen noemen den super-christelijken geest, die ze alle zou omvatten.
Dat super-surrogaat moge in den brouwketel van een of andere theoloog kunnen gestookt, maar voor de kerk is het meetsnoer gegeven in het voorschrift van den Heiland.
Zoo Gij in Mijn Woord blijft. „Zoo zijt gij waarlijk mijn discipelen.”
Dit voorschrift raakt zoo wat verouderd en verflauwing der grenzen speurt men overal. In de „Kerkklok” bepleit Dr. C. M. Briët, hervormd predikant te Doetinchem die op de Iijst der orthodoxen wordt geschreven, het samen gaan met de modernen, en dan geeft hij daarvoor een vijftal argumenten.
1. De vrijzinnigen hebben in de Herv. kerk evenveel recht als de orthodoxen.
2. De Herv. kerk is geen belijdeniskerk, maar een groot evangelisatie-instituut. Trouwens wie een kerk met een vaste belijdenis wil, moet Roomsch worden.
Geen enkele Protestantsche kerk kan zich op den duur als zoodanig handhaven.
3. Het ongeloof wast. De orthodoxen alleen kunnen de menschen niet meer bereiken.
4. De orthodoxen kunnen de vrijzinnigen nog met geweld keeren, maar dat is niet de methode des Geestes.
5. Het modernisme is tegenwoordig iets anders dan 30 jaren geleden. Toen verrichtte het slooperswerk, thans willen de beste vertegenwoordigers niets anders dan opbouwende arbeid.
Zoo dringt overal de vage geest door, die de belijdeniskerk in een hoek dringt, op naar het Roomsch cachet drukt en dan spiegelt met Jezus en Christus, in wien wij toch de hoogere eenheid vinden.
En ondertusschen reist een Gereformeerd predikant stad en land af om de schare te winnen voor zijn „Ethisch Gereformeerd” standpunt, wil ook hij wel wat door de vingers zien, wanneer het gaat om het Schrift gezag en moet men het de ethische broeders niet al te kwalijk nemen, wanneer zij niet onvoorwaardelijk buigen voor Gods woord.
Immers in de kraam „Ethisch Gereformeerd” kan men het Scheppingsverhaal en het Hooglied ook niet rijmen, als de critiek van ons geloovig bewust zijn spreekt.
En hoe rekbaar dat Ethische Gereformeerd elastiek is kan blijken, dat ook een moderne d. i. iemand, die de Godheid van Jezus loochent, de historische critiek op de Heilige Schrift aanvaardt, maar die ervaring heeft van Jezus en dus op goeden grond(!) kan zeggen, „Christus leeft in mij” voor een Christen kan gehouden worden.
Zoo wordt er op heden met den Christus en de Christus- ervaring gesold, raakt alle vastheid van beginsel, elke objectieve maatstaf zoekt en schermt men met rechtzinnig klinkende formules, en den Christus Geest, waaraan alle fundamenteele beteekenis ontbreekt, zoodat slechts suggestieve indrukken den toon aangeven.
Hadden onze Gereformeerde vaderen dit water en melk standpunt ingenomen zij hadden nimmer de 5 artikelen tegen de Remonstranten geschreven.
Op de leer kwam het dan minder aan, de Christus ervaring, de Christus Geest is immers alles. „Caveant consules”.

Men zij op zijn hoede (letterlijk, dat de consuls waken).

A.(Apeldoorn)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen