Onderwijs en opvoeding (29)

De vergadering der Vereen, v. Chr. Geref, Schoolonderwijs op 13 Aug. 1.1. te Amersfoort mag wel geslaagd heeten. Er was meer belangstelling dan vorige jaren. Het uitnemende referaat van br. Stolk, de belangrijke discussie en het pakkend slotwoord van Ds. Hilbers stempelden de vergadering tot een belangrijke.
We bedoelen niet een verslag te geven, maar toch wenschen we het referaat, zij het in verkorten vorm, onsen lezers niet te onthouden.
Br. Stolk dan refereerde over: 't Bestaansrecht der Vereen, v. C. G. School-onderwijs. Eerst besprak hij de bestaande Onderwijsvereenigingen, om daarna is betoogen, dat ook onze Vereen, recht van bestaan had, ja geëischt werd door beginsel en practijk.
Onze allervoornaamste stelling — aldus de referent, — reeds tientallen van jaren geponeerd, is: de school aan de ouders, Zij zijn no. 1 in de opvoeding van hun kinderen; zij hebben voor Gods aangezicht bij het doopvont „ja” gezegd bij de vraag of zij hun kind in de voorzeide leer d.i. de Geref. leer zullen onderwijzen; gelukkig voor hen en voor de kinderen beloofden zij ook hen te doen onderwijzen. En als we dan de praktijk kennen, och wat hebben dan honderden ouders, ook Chr. Geref. ouders, met een leugen in hun rechterhand gestaan, en wal zal de verantwoording verschrikkelijk zijn in den dag des oordeels.
Christenen evenwel, met de afgelegde belofte voor oogen, stellen zich in den weg, om in afhankelijkheid van den Heere, hun kinderen het beste te geven, wat er te vinden is n.l. goed Christelijk Onderwijs. Zij vereenigen zich om te komen tot oprichting van een Chr. School, waarin door het onderwijs „het Evangelie-zout, voor on- en bijgeloof een dierbre jeugd behoudt.” Dat was de gedachte van een Groen van Prinsterer, een Teding v. Berkhout en een Feringa, toen zij den 30sten October 1860, de Vereeniging voor Chr. Nat. Schoolonderwijs oprichtten. Zij durfden hun kinderen niet meer toevertrouwen aan onderwijzers, die „onder het aanleeren van nuttige en gepaste kundigheden het onder wijs dienstbaar maakten aan de verstandelijke ontwikkeling en de opleiding tot alle Christelijke en maatschappelijke deugden”.
De geest van de Maatschappij tot nut van 't Algemeen, was hun te slap. Het was een christendom zonder den Christus; een leer van: God, deugd en onsterflijkheid. Neen, dan gaven de statuten van Chr.-Nat. een andere toon te hooren.
Zij belijdt te gelooven aan de Goddelijke ingeving der Schrift; de rechtvaardiging des zondaars uit genade door het geloof; de geheele bedorvenheid der menschelijke natuur door de zonde; de noodzakelijkheid der wedergeboorte uit den H.G.; de verlossing door het plaatsbekleedend lijden en sterven van Jezus Chistus; enz.
Alzoo, als grondslag van samenwerking kent de Vereen, geen anderen basis dan het Apostolisch Christendom.
Wij zouden zoo zeggen, is daar iets op tegen, om met onze Hervormde broeders (in den go ei en zin) en Gereformeerden samen te werken tot oprichting van zulk een school voor onze kinderen?
Velen van onze broeders en zusters kiezen voor hun kinderen zulk een school boven de openbare; toch niet allen;zelfs zijn er broeders, die de openbare, ik had haast gezegd Socialistische school boven de school van Chr. Nat. kiezen als arbeidsveld. I Eén onzer predikanten denkt er niet I zoo over en hij toont dit door zitting te nemen in het Hoofdbestuur van Chr. Nat.
Hij ziet in, dat als onze menschen niet in staat zijn, een eigen school te stichten, de aangewezen weg is, om aan te sluiten bg Chr. Nationaal.
Of het z'n bezwaren heeft ? Ja wel degelijk. Denk u even in, dat uw kinderen in de klas zitten bij een onderwgser, die er geavanceerde begrippen op na houdt en het kinderhoofdje wordt vol gepropt met dingen, die ge zelf liefst zoo ver mogelijk van hen verwijderd houdt; wat sullen de Chr. Geref. als klein kuddeke daar tegen doen? Protesteeren, zult ge zeggen; ja, dat is plicht.
Maar de resultaten van uw protest? Dikwijls: nihil.
„Zoo iets kan zeker bij uw Chr. Geref. onder wijzers niet gebeuren ?” zoo hoor ik de ontkenners van 't recht van ons bestaan zeggen. En dan schaam ik me diep, dat ik dan niet kan zeggen: het zijn mannen en vrouwen, die eiken morgen hun lokaal binnen gaan met de bede in het hart: Heere, behoedt, de deuren van mijn mond en beproef mg, of er een schadelijke weg bij mg gevonden wordt.
En als er dan toch een Chr. Geref. onderwijzer is, die in woorden of wandel struikelt, dan is er bij een Chr. Geref. School, een Chr. Geref. Bestuur, dat hem op broederlijke wijze, aan do hand van Gods Woord kan aantoonen, dat zoo iets een opvoeder der jeugd niet betaamt.
Daarom sou ik den Chr. Geref. ouders dezen raad willen geven: Als er in Uw stad of dorp een Chr. Nationale school is en er is geen kans, om een eigen Chr. Geref. School te stichten, zendt dan uw kinderen naar die School; neemt acht op hetgeen nw kinderen geleerd wordt en treedt zelf toe, als lid der plaatselijke Sohoolvereeniging.
Maakt, als er bestuursverkiesing is, dat ge er bij zijt: kiest mannen, die zoo mogelijk een gevestigde overtuiging hebben, die niet met alle wind van leer meegevoerd worden; die wat beteekenen, ook wat betreft het benoemen van het personeel aan de school.
Met zulk een Chr. Nat. School met goed personeel, kunnen wij het best doen, maar ons ideaal is het niet. Dankbaar, zoo geldt het hier ook, maar niet voldaan.

N. (Noordeloos) V.

Wordt vervolgd).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen