Over het eenvoudig preeken

Dr. Luther zeide eens: Ik maak al mijne preken zoo eenvoudig mogelijk, en zie niet op de vorsten, doctoren of studenten, die mij aanhooren, maar op de eenvoudige, onnoozele, onbeschaafde, en ongeleerde menschen, op de jongen van 12 en 13 jaren, en op de dienstmeisjes. Uwe preek moet zoo zijn, dat Hans en Grietje er iets van meè naar huis nemen. Wij moeten moeders zijn, — evenals een moeder haar kindje zoogt en met haar kindje babbelt en speelt. Hun ben ik zeer vijandig, die hunne preken inrichten voor de hooge, geleerde toehoorders, en niet voor het gemeene volk, dat zij niet achten. Want door met hooge en prachtige woorden om te springen, geeft men ergernis en verwoest men meer dan men opbouwt. Men moet tegenover arme lieden wit, wit heeten en zwart zwart, — op het allereenvoudigst zeggen hoe het is; — met eenvoudige, duidelijke woorden vatten zij het nauwlijks. . . Christus ging bij zijn prediking spoedig over tot parabelen en gelijkenissen van schapen, wolven, wijnbergen, vijgeboomen, zaad, akkers en ploegen. Niets beteekenend zijn alle predikers, die in de kerken philosopheeren en theoligiseeren, alsof zij alleen voor geleerden spraken; zij zoeken roem en eer, en willen misschien een of twee eergierigen genoegen doen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen