Onderwijs en Opvoeding. (56)

Een doorbrenger, een verkwister raakt in korten tijd zijn geld en andere bezittingen kwijt.
Nu zegt Salomo ons, dat wie zich slap aanstelt in zijn werk, een broeder is van een doorbrenger, met andere woorden: hij zal ook geen blijvende vrucht van zijn arbeid aanschouwen. Dit geldt zoowel voor lichamelijken, als voor geestelijken arbeid. Voor het terrein der opvoeding heeft dit woord ons ook wat te zeegen. Hoevele ouders zijn er niet, die de opvoeding hunner kinderen maar een lastige, moeilijke en tijdroovende taak vinden.
Ze maken er zich daarom maar met een „Jantje van Leiden” af. Ze bemerken b.v. een verkeerde neiging bij hun kind op, maar zien er tegen op die neiging krachtig en voortdurend te bestrijden. „Dat kan op de school of catechisatie beter” zoo redeneeren ze.
Is dat geen „zich slap aanstellen”?

Voor den onderwijzer heeft deze spreuk ook wel iets te zeggen. Of staat hij, als zondig mensch er ook niet bloot voor, dat hij zich slap aanstelt in zijn werk?
't Gebeurde hem toch ook wel, dat hij zoo weinig lust in zijn arbeid heeft. Deze arbeid, zoo heerlijk en gewichtig komt hem wel eens zwaar, ja te zwaar voor. Nu eens heeft hij zich niet goed voorbereid voor zijn werk, dan weer vervalt hij in de sleur der gewoonte. Zijn gebed is dikwijls zoo werktuigelijk; de blijmoedigheid, zoo onmisbaar voor het onderwijs, is vaak zoo verre van hem geweken, dat hij lusteloos en als gedwongen zijn werk verricht. Bij den aanvang der school vraagt hij om een zegen voor den arbeid, doch mag er zegen verwacht worden, wanneer hij zich zoo slap aanstelt? Gelukkig, niet altijd is het zoo met hen gesteld, maar toch zal zelfs de degelijkste en flinkste onderwijzer zich meer dan eens moeten beschuldigen, dat hij in zooveel te kort schiet. Ja, de familie, de broederschap „eens doorbrengers” is zeer groot.
Zien wij eens rond in onze Chr. Geref. kringen, dan is er eveneens reden om te vragen of er ook slapheid heerscht in zake het onderwijs. Hoevelen zijn er, die zich weinig of niets aantrekken van het onderwijs aan de kinderen.
Och, die kinderen gaan nu eenmaal naar een christelijke school en het is veel gemakkelijker om maar te gelooven, dat het goed gaat met het onderwijs op die school, dan het te onderzoeken of na gaan. En, en…. ja de Chr. Gereformeerden zijn toch zoo gering in aantal, zoo klein van kracht; ze kunnen zoo weinig doen en daarom doen ze…. maar niets.
Al jaren geleden is er op aangedrongen, in elke plaats, waar een gemeente was een vereeniging te vormen, niet steeds om een eigen school te verkrijgen, maar toch in in 't algemeen om een wakend oog te houden op de belangen van het onderwijs aan kinderen van Chr. Geref. ouders.
Slechts weinige zijn er opgericht en bij de weinige is bovendien een deel, waarin men zelfs met een sterke microscoop geen leven kan bespeuren. Is dat een „zich slap aanstellen” of niet?

Ook bestaat er een algemeene vereeniging, — de Vereeniging voor Chr. Geref. Schoolonderwijs — Ge kunt in het Jaarboekje het beginsel, het bestuur en het adres vinden. Wat luttel aantal leden heeft die vereeniging. Wat kan zij nog weinig doen, omdat zoovelen onzer zich slap aanstellen en niet eens de moeite nemen zich even als lid aan te melden.
Men kan zich verschuldigen op velerlei manier. De eenvoudigste is wel, om te zeggen, dat de mensch nu eenmaal onvolmaakt is, met allerlei gebreken en tekortkomingen.
Ja, dat zal de Spreukendichter ook wel geweten hebben, maar toch zeide hij: Die zich slap aanstelt in zijn werk, die is een broeder van een doorbrenger.

N. (Noordeloos) V.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen