Het heilig Evangelie naar de beschrijving van Markus (X)

2: 1—12. Christus vergeeft een geraakte de zonden, en geneest hem.

Eenigen tijd heeft Jezus zich teruggetrokken uit Kapernaüm, om te prediken in Galiléa. Na (sommige) dagen is Hij wederom binnen Kapernaüm gekomen. En het werd gehoord, dat Hij in huis was, d, i. in het huis van Simon, waar Hij Zijn intrek genomen had, en dat ook wel Zijn huis genoemd wordt, En terstond vergaderden daar velen. Geen wonder; geheel Galiléa was vol van Jezus, van Zijne prediking en van Zijne wonderen, en in Kapernaüm, de voornaamste plaats van dit gewest, werd met levendige belangstelling kennis genomen van alles, wat Hij deed. Had Hij ook daar niet velen genezen, die door verscheidene ziekten kwalijk gesteld waren, en vele duivelen uitgeworpen? Toen de mare door Kapernaüm ging, dat Jezus er weer was, zijn zij toegestroomd. De drijfveer is bij allen niet dezelfde geweest; nieuwsgierigheid zal den één, criticisme (beoordeelingszucht) den ander, behoefte een derde gedreven hebben. De toeloop was zoo, dat ook zelfs de (plaatsen) omtrent de deur (hen) niet meer konden bevatten.
Tot goed verstand hiervan en ook van het in vers 4 verhaalde is bet noodig iets te zeggen aangaande den bouwvorm der Israëlitische woningen. Over het algemeen bestonden zij uit een binnenplaats, waarop de verschillende vertrekken uitkwamen. Dikwijls, en dat zal hier het geval geweest zijn, was deze binnenplaats aan de vier zijden voorzien van eene overdekking, gevormd door eene voortzetting van het platte dak der vertrekken, een soort veranda dus, rustende op kolommen. Van buiten had men toegang tot deze binnenplaats door het voorhuis, waarin zich de trap bevond naar de opperkamer en het dak. Behalve deze trap was er nog eene op zij of achter het huis, waarlangs men ook bet dak bereiken kon.
Stellen wij het ons nu goed voor, dan stond de Heiland in de toegang van bet vertrek tegenover het voorhuis; verder waren kamers en binnenplaats en voorhuis vol, overvol van menschen.
En Hij sprak het Woord tot hen!
Het Woord, dat zij allen, om welke reden zij ook gekomen waren, noodig hadden; het Woord, dat zondaren bekend maakt met den wil Gods tot zaligheid van verlorenen. Dat ook wij niet anders wilden weten!
Onder dat spreken kwamen (sommigen) tot Hem, brengende eenen geraakte, die van vier gedragen werd. Een geraakte, een verlamde dus; van vier gedragen, niet gedeeltelijk, maar geheel was hij verlamd, onmachtig lag hij neer op zijn beddeken,
Iaat ons zeggen: zijn matras. Zijne vrienden zochten hem tot Jezus te brengen; de toegang tot Hem werd echter versperd. Doch zij wisten raad! De liefde maakt vindingrijk; zij kent alleen bezwaren, om ze op te- lossen. Niet kunnende tot Rem geraken overmits de schare, brachten zij den geraakte naar de buitentrap, zagen zij hem goed en wel — moeitevolle arbeid ! — op het dak te krijgen en toen hun dit gelukt was, ontdekten zij het dak, d. i. zij namen de bedekking van het dak weg; denk voor het gemak aan onze asphaltbedekking voor een plat of afdak. Zij deden dit boven de plaats, waar Hij was. Nog waren zij niet klaar I Zij moesten ook de platte steenen, tichelen, nog verwijderen en wat spanten wegnemen, zou er gelegenheid zijn tot volvoering van hun liefdeplan. En (dat) opgebroken hebbende, lieten zij het beddeken neder, daar de geraakte op lag.
Daar lag nu de geraakte, vóór Jezus! Allen, die getuige waren van dit bijzondere komen tot Jezus, stonden in stille verwachting van de dingen, die gebeuren zouden. De vier vrienden staarden met smeekenden blik naar beneden, op Jezus, Zou Hij hun wensch vervullen, hunne bede verhooren? Zij geloofden, dat Hij het doen kom, maar .… ?
Neen, Jezus nam hun de storing niet kwalijk; wat van waar geloof en ware liefde getuigt, is Hem te allen tijde aangenaam. Nimmer heeft de Heiland het te druk. Zoo daalde hun gebed in Zijn van ontferming kloppend hart!
En Jezus, hun geloof ziende, zeide tot den geraakte: Zoon: uwe zonden zijn u vergeven.
Dat was een andere daad, dan de vrienden en de verdere aanwezigen konden verwachten. De verwachting was gespitst op een genezingswonder, en in plaats daarvan stelde de Heiland hen voor het wonder der vergeving! Hoever die vergeving zich uit strekte, is moeilijk met juistheid te zeggen. Betrof zij al de zonden van den geraakte, zoodat in stede van zondevergeving moet gedacht worden aan de vergeving der zonde of had zij betrekking op de zonden, die als oorzaak der geraaktheid moeten aangemerkt worden. Wij voor ons meenen het laatste, in verband mede met het woord, dat de Heere later sprak tot den genezene in Bethesda: Zie, gij zijt gezond geworden; zondig niet meer, opdat u niet wat ergers geschiede (Joh. 5:14). Hoe het zij, door de vergeving wordt de gemaakte schuld weggenomen. Hierop kwam en komt het aan!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen