Veluwsche brieven

Waarde Broeder!
Het zal dit jaar een eeuw geleden zijn, dat Mr. Willem Bilderdijk het tijdelijke met het eeuwige verwisselde. We worden daaraan herinnerd door artikelen, ook in „De Wekker" , en de voorbereidingen, die getroffen worden, om dit jaar den grooten dichter in breeden kring te gedenken. Voor eenigen tijd staan zijne gedichten weer wat in de belangstelling van velen. Ook ik snuffelde nog eens in zijn dichterlijke nalatenschap. Wat groote geest is hij toch geweest! Hoe heeft hij bijna eiken dichtvorm beoefend, en hoe is hij er in geslaagd! Wat vooral ons treft is zijn opkomen voor het gezag Gods en dat van Zijn Woord, en daarnevens, er als uit voortvloeiende, zijn opkomen tegen den geest der eeuw, den geest der revolutie. Onder zijne gedichten van minder omvang vond ik er een, dat ik u wil afschrijven.
Het is getiteld De Antichristelijke Tien Geboden, en is getrokken uit een in 1825, toen Bilderdijk het maakte, reeds oud genoemd boekje, Livre du Roi Modus et de la Reine Ratio, d. i. Boek van koning Modus (zede of mode) en koningin Ratio (rede).
Het luidt als volgt:
„Dit 's het eerst en grootst gebod:
Denk of stoor u nooit aan God.

Neem genoegens en pleizier;
Daartoe immers zijn wij hier.

Geef begeerlijkheid haar wensch:
't Zijn de rechten van den mensch.

Prikkelt u de gloriespoor.
Ga in alle dolheid voor!

Zoek voor alles geld en goed.
En licht iedereen den voet,

Hebt ge niet, zoo neem door list:
d' Almacht schuilt in d' ijz'ren kist.

Hebt g' een vader, die 't misprijz',
Zeg: Gij, kaalkop! zijt niet wijs.

Zet nooit voeten in de kerk:
Dobbelspel is beter werk.

Spot met duivel en met hel;
Scheld de godsvrucht kinderspel.

En — zoo 't lot u tegenloopt.
Dan u-zelf maar opgeknoopt!"

Triestig, vindt ge niet? Geeft het echter niet juist aan de gesteldheid van den zich noemenden modernen mensch? Het „ni Dieu, ni maître" moet deze gesteldheid kweeken. De tijdgeest verandert niet in wezen, wel in vormen. Er is wel een versterkt optreden van hem zoo telkens te zien. Onze tijd wordt er bijzonder door gekarakteriseerd. Hoe komt het slot tegenwoordig aan zijn recht. Dagelijks kunnen wij lezen van oude en jonge menschen, die een einde hebben gemaakt aan hun leven; soms zoo sterk, dat van zelfmoord-epidemie gesproken kan worden.
Hoe arm is de wereld met deze tien geboden!
„Wie God verlaat, heeft smart op smart te vreezen',
zegt de psalmist, en dagelijks wordt het bevestigd.
Neem het geloof aan God weg en — wat houdt ge over, dat richting zal geven aan uw leven? Wat blijft er over van het gezag? Wat van het verantwoordelijkheidsgevoel? Wat van de rechte levenswaardeering?
Neen, dan is het leven van het kind van God, al schijnt het voor het oog der wereld een arm, een treurig leven, toch nog wat anders! In dat leven zit richting, doel; dat leven heeft kracht en sterkte; dat leven eindigt niet in een „Ik maak er maar een eind aan!"
Arme wereld, zonder God en dus ook zonder Christus, dus ook zonder hemel, maar niet — zonder hel!
Beware de Heere ons en ons zaad, dat we, al is het niet theoretisch, dan toch practisch, ons zouden houden aan deze antichristelijke tien geboden! Ook voor ons en ons zaad gelde en blijve gelden de heerlijkheid, die een David, en met hem al Gods volk ziet in de wet des Heeren! In haar is het leven voor een iegelijk, die haar kennen mag en dies door het geloof in Christus Jezus omhelzen.
Genade zij ons deel! Wij zijn van nature niet beter dan de wereld!
Met heilbede,
t.t.

L.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen