Art. 76 D.K.O. V .Slot.

Afhouding van het Avondmaal.
De afhouding van den Disch des Ver bonds is dus de eerste tuchtmaatregel. Al is dan de censure major of ban nog niet toegepast, zulk een afgehoudene mag niet deelnemen aan het Avondmaal en geen gebruik maken van de voornaamste rechten van het lidmaatschap, zooals het actief en passief kiesrecht. Dat wil zeggen, dat hij niet mag deelnemen aan de verkiezing van ambtsdragers en zelf niet tot ouderling of diaken mag verkozen worden. Evenmin mag hij optreden als getuige bij den Doop van zijn kind, of met de Kerk de stipulatiën aan te gaan en de verplichtingen der doopvragen op zich te nemen. Dat wil niet zeggen, dat het kind van den afgehoudene niet kan gedoopt worden. De zoon zal niet dragen de ongerechtigheid des vaders. Maar de vader mag niet antwoorden op de drie doopsvragen. Is zijn vrouw echter lidmaat in volle rechten of omgekeerd de man, als zijne vrouw afgehouden is, dan kan de niet afgehoudene bij den doop de vragen beantwoorden. In zulke gevallen gebeurt het vaak, dat de ouders den doop uitstellen, Dan ligt het weer op den weg van den kerkeraad den gecensureerde naar Art. 76 te vermanen tot boetvaardigheid en hem aan te toonen, dat hij door zijne onboetvaardigheid oorzaak is, dat zijn kind den doop wordt onthouden. Hier ligt de schuld niet bij den kerkerad, die den gecensureerde niet toelaat om te antwoorden, maar bij den zondaar, die geen berouw toont.
Daarom moet dan ook bij afwezigheid van berouw verder worden gegaan en zegt het tweede deel van Art. 76:
„En indien hij, afgehouden zijnde, na verscheidene vermaningen geen teeken van boetvaardigheid bewijst, zoo zal men ten laatste tot de uiterste remedie, namelijk afsnijding komen, volgens den vorm naar den Woorde Gods daartoe gesteld.”
Het mag dus niet bij afhouding blij ven. De kerkeraad moet daarna herhaaldelijk den zondaar vermanen. Hoe vele die verscheidene vermaningen zijn, zegt de D.K.O. niet. Dat hangt af van de omstandigheden. In elk geval moeten het verscheidene vermaningen zijn. Hierin ligt opgesloten, dat een van het H.A. afgehoudene, maar niet na enkele weken reeds onder den eersten trap van censure naar Art. 77 mag worden gesteld. De tucht mag niet verwaarloosd, maar evenmin te haastig worden doorgezet. De vroegere Labadisten en ook de Wederdoopers wilden korte metten maken. Was iemand na afhouding niet terstond geneigd tot berouw, dan moest hij spoedig worden afgesneden. Of in onzen tijd die neiging der Dooperschen reeds is te niet gedaan? Wij vreezen van niet. Maar al te vaak hoort men klanken, die meer een toon van straf, dan van barmhartigheid laten hooren. De uiterste remedie mag niet worden toegepast, dan nadat alle andere middelen tot verootmoediging hebben gefaald. Daarom sluit art. 76 der K.O. dan ook met de woorden; „Doch niemand zal afgesneden worden, dan met voorafgaand advies der classis”.
                                                                                    d.B.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen