Paaschgedachten

Paschen roept om leven!
Maar dan is Paschen het protest tegen allen dooden vormdienst, die wel het heilig huisje wil sparen, maar die den levenden Christus niet bezit.
Wij kunnen probeeren de dingen zoo dogmatisch veilig te stellen, en wij kunnen zoo ageeren tegen ethischen e.a.. maar heel deze organisatie-vroomheid is feitelijk zoo hol, zoo leeg, zoo voos, wanneer er de levende Christus aan ontbreekt.

Gelukkig hebben wij geen Evangelie van christenen, maar wij bezitten het Evangelie van den Christus.
Met christenen komen wij niet ver. Het is niet alles goud wat er blinkt. Maar met den Christus overwinnen wij graf en dood, en leeren wij het den Apostel nazeggen: Gode zi; dank, die ons de overwinning geeft door onzen Heere Jezus Christus.

Christendom, levend christendom, moet nog wat anders zijn en is gelukkig nog wat anders dan godsdienst van de volkstelling. Het ware christendom is geen les. die men van buiten kan opzeggen, want dan kan er van binnen wel eens niemand zijn. Het ware christendom is het vluchten ver van den dood en van den dooden-dienst. Het is het zich uitstrekken naar, het is het ademen in den Geest des levens van Christus. Het is Paaschfeest, opstanding.

Christus heeft den dood niet slechts op de vlucht gedreven. Immers, wie op de vlucht geslagen is, kan terugkeeren. De opstanding van den Heiland zegt heel iets anders. Deze gloriedaad van Christus is de overwinning van den dood. Al moet de geloovige sterven, maar dat is nog niet den dood sterven. De Paaschboodschap sterft niet, als alles sterft: Ik leef en gij zult leven.

De wereld en de tijdgeest heeft op het graf geen ander zinnebeeld dan een fakkel, uitgebluscht en omgekeerd, dan een harp met gebroken snaren, dan een kolom, die van zijn voetstuk is geworpen en in stukken ligt. De christen heeft andere zinnebeelden. Het staat er zoo schoon op den opstandingsmorgen, dat het begon te lichten. Dat is de zon, die achter een grafheuvel verrijst. Of een ander beeld van het zaad, dat valt in de aarde en sterft en leeft. Een natuurlijk lichaam wordt er gezaaid, een geestelijk lichaam wordt er opgewekt.
Zoo worden onze kerkhoven Godsakkers. Zalig zijn de dooden, die in den Heere sterven.

Ja, aarde, dal van eind’loos treuren,
Thans moogt gij ‘t hoofd ten hemel beuren,
Gij zijt geen dal des jammers meer!
Des afgronds kerker is verbroken,
De vloek des Rechters Iosgesproken,
Het licht, het leven keerde weer!
Het graf hergeeft zijn buit,
De macht der hel heeft uit Hallelujah!
De Heer regeert,
Hij triumfeert!
Aan Hem alleen zij eere!

Laatste woorden:

Laat mij sterven, mijn God, opdat ik leve. (Augustinus.)

Door de tanden der wilde dieren zal ik vermalen worden, maar ik ben een zaadkorrel Gods. (Ignatius, gestorven als martelaar 104 n. Chr.)

Thans heb ik overwonnen. {Johann Arndt.)

O. daar te zijn, waar aan alle leergeschillen een einde zal wezen. Het lijden dezes tijds is niet te waardeeren tegen de heerlijkheid, die……… toen blies hij den laatsten adem uit. (Calvijn.)

Het komt er niet op aan, mijn vriend, hoe mijn hoofd ligt, omdat het met mijn ziel goed staat. (Walter Raleigh, gesproken tot den beul, toen zijn hoofd op het blok lag.)

O God, Gij zijt mijn God, mijn ziel dorst naar U. (Michiel Adr. de Ruyter.)

Nu heeft de Heere mijn rekening opgemaakt. Hij wist het, de rekening was voldaan. (Joachim Neander, de dichter van het klassieke: Lobe den Herrn, den machtigen König der Ehren.)

Ik blijf eeuwig een schuldenaar aan vrije genade Victorie! Victorie! (Ralph Erskine.)

Christus is opgestaan. Gelooft deze waarheid, en gij hebt nog een toekomst te hopen. Gelooft haar niet, en……… wat dan?

A. (Apeldoorn) S.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen