Charles Haddon Spurgeon (I)

Engeland bezit de onvergankelijke eer onder de natiën de eerste te zijn in de bevordering van het Koninkrijk Gods, Sinds ’t optreden van John Wiclif heeft het zijn offers gebracht om de heerschappij van het evangelie der zaligheid niet alleen binnen eigen grenzen, maar over de geheele wereld te bevestigen. Het martelaarsbloed, dat aanving te stroomen in de eeuw der Lollarden, getuigde van een heroïsme des geloofs, waarbij de glans van Engelands imperialistische grootheid verbleekt. Milliarden aan goud en zilver heeft het geschonken ter verspreiding van de Heilige Schrift, getuige het Britsch en Buitenlandsch Bijbelgenootschap, dat millionnen Bijbels onder de volkeren distribueerde. En, om niet meer te noemen, wie denkt niet aan den enormen prijs, welke betaald is aan de Sovjet-Republiek voor den Codex Sinaïticus, een der voornaamste handschriften der H. Schrift? Een breede rij van geloofshelden, wier namen in de geschiedenis van het Koninkrijk Gods met goud vermeld zijn, rekent Engeland onder zijn zonen: Wiclif, Knox, Bunjan, Wesly, Whitefield, Erskine, Livingstone, Booth. Slechts een greep uit de talrijke schare van Kruisridders, die hun leven verpand hadden aan den dienst des Heeren.
En onder die allen is Charles Haddon Spurgeon een ster van buitengewone grootte aan den hemel van het Koninkrijk Gods. Door de macht van het woord oefende hij een grooten invloed op het godsdienstig-kerkelijk leven in Engeland met name in Londen, waar hij gedurende een veertigtal jaren aan duizenden en duizenden het evangelie der zaligheid verkondigd heeft. De beteekenis van zijn arbeid lag niet in zijne wetenschappelijke vorming, in universitaire grootheid. Hij was een eenvoudig man, maar rijk aan singuliere talenten. Een scherp ontwikkelde geest, een sprankelend vernuft, een fijn besnaard hart, geadeld door levensomgang met God! De macht van zijn woord was overweldigend. Hij beheerschte met zijn stem een menigte van 10000 hoorders, die in ademlooze stilte, met klimmende aandacht aan zijn lippen hingen; sterk als eeen bazuin en toch ook welluidend als eeen zachte harp. Hij wist zijn ziel in het woorden te leggen. Hij had één ideaal, dat hem tot een heimwee werd, namelijk om zielen voor Jezus Christus te gewinnen. Zijn liefde voor een verloren menschenwereld verteerde zijn krachten. Hij kende geen rust in de dienst van zijn Koning. Vanaf zijn 1e jaar, waarin hij predikant te Waterbeach werd, tot zijn laatste uur, toen hij op 57 jarigen leeftijd werd opgeroepen van zijn post, heeft hij onafgebroken en onverdeeld zijn leven gewijd aan de verkondiging des evangelies. Het is meer dan een cliché, wanneer hem het woord wordt nagegeven: „hij spreekt nog nadat hij gestorven is”. Geen kerkistische smetten ontsieren het beeld van dezen Godsman, .... allen alles wilde zijn. Over kerkmuren heen, reikte hij de hand aan allen, die de Heere in onverderfelijkheid liefhadden.
Spurgeon was een religieus genie, die niet met een gewonen maatstaf gemeten kan worden. Dr, A. Kuyper noemde hem „als volksprediker een talent zonder weerga, een ook door ons hoog gewaarde en innig geliefd prediker; maar daarom niettemin bestrijder van den kinderdoop; allesbehalve vertrouwbaar theoloog.” Spurge on is niet de laatste geweest van hen, die in het stuk van den doop gedwaald heeft en dan ook niet in alles „allesbehalve betrouwbaar theoloog” kunnen genoemd vorden. Spurgeon moet tot rechte waardeering in het licht van zijn afkomst en nationaliteit gezien worden. Wanneer een iemand uit zijn typeerende omgeving losmaakt, en hem plaatst in een eigengemaakte omlijsting, blijft er gewoonlijk niet veel van zijn oorspronkelijkheid over. Deze Godsman wil gezien worden als door God geroepen in een tijd, in een natie, tot een taak, toegerust met eigen talenten, waarin hij Zich de groote Kunstenaar toonde.
Het wekt dan ook medelijden als men hoort afdingen op de beteekenis van zijn leven en arbeid. Als een bergrots, die vanuit de vlakte oprijst, steekt Spurgeon boven de alledaagsche menschen uit. Hij was allereerst Christen, maar daarna Engelschman. Dat Engelsch karakter typeert zijn preeken, die in onderscheiding van een oud-Hollandschen preektrant, zich liet kenmerkten door een streng doorgevoerde Schriftverklaring. In exegetische preeken schuilt Spurgeons kracht niet, Maar hij is ook vrij van allerlei terminilogie, waardoor de kracht en de schoonheid der waarheid schade lijdt. Christus staat bij Spurgeon in het centrum van zijn evangeliearbeid. Van Hem, en Hem alleen te getuigen, was zijn vreugde en eere. Zijn Naam was hem een olie, die uitgestort wordt.
Aanstaanden Dinsdag, 19 Juni 1934, is het een eeuw geleden, dat Spurgeon geboren werd te Kelvedon in Essex. Ver van zijn vaderland te Mentone, waar hij herstelling zijner gezondheid zocht, stierf hij 31 Januari 1892. Den 25en April j.l, heeft Engeland zijn grooten zoon luistervol herdacht. Onder Voorzitterschap van Mac Donald, den minister-president, was een saamkomst belegd in Albert Hall te Londen, waarin niet minder dan 10000 aanwezigen de nagedachtenis van den rijkbegaafden dienstknecht des Heeren eerden. Dinsdag aanstaande is er een plechtige herdenkingsure georganiseerd in de Metropolitan-Tabernacle, die ruimte biedt aan meer dan 6000 menschen. Deze Tabernakel is het monument, dat spreekt van den rijkgezegenden arbeid van Spurgeon, die tijdens zijn leven zooveel versmaadheid om Christus droeg, maar die na zijn dood geëerd wordt met vorstelijken luister. God gaf hem genade en eere.

A. (Apeldoorn), G.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen