Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Het Nationaal-Socialisme in Nederland (III)

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Het Nationaal-Socialisme in Nederland (III)

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

In de laatste maand van het jaar 1931 is de N.S.B. in concreten vorm door de formuleering van haar program en toelichting ontstaan.
De verwildering en verwording der natie was meer dan een dozijn jaren van z.g. rechts bewind tot een maximum gestegen. De „cultuur” van Teun de Klepperman in de Vara was kenmerkend voor het Nederlandsche volk. Het volkomen gebrek aan respect voor de natie in leidende regeeringskringen. had zich gedemonstreerd in de herhaalde poging om ons volk onder het juk van het Fransch-Belgische imperialisme te doen doorgaan, door middel van een z.g. Nederlandsch-Belgisch Verdrag.
De gouverneur van Curacao. was door een kleine groep vermetele Venezolanen ontvoerd, zonder dat de z.g. verantwoordelijke Minister of ontvoerde gouverneur ter verantwoording werd geroepen.
De rookpluim der muitende "Zeven Provinciën” doemde aan den horizon op, voor hen. die zich niet lieten bedriegen door uiterlijken schijn.
In materieel opzicht ging ons volk eveneens met rassche schreden bergafwaarts: de liberalistische geest en de klassenstrijd hadden het klaar gespeeld om binnen ’s lands grenzen den oorlog van allen tegen allen in vollen gang te zetten.
De tijd voor een daad was daar.
Die daad was de stichting der Nationaal Socialistische beweging, die vóór haar program als leidend beginsel schreef: „Voor het zedelijk en lichamelijk welzijn van een volk is noodig een krachtig Staatsbestuur, zelfrespect van de natie, tucht, orde, solidariteit van alle bevolkingsklassen en het voorgaan van het algemeen (nationaal) belang boven het groepsbelang en van het groepsbelang boven het persoonlijk belang".
Wij kunnen niet zeggen, dat hier de overdrijving aan het woord is. Persoonlijk hebben wij de zelfde opmerkingen gemaakt en gewaarschuwd, dat het niet goed ging en wanneer de N.S.B. niet meer bedoelde dan de nationale gedachte in ons volk te versterken en de geestelijke eenheid van ons volk te bevorderen, en niet meer deed of doen wilde dan halt en front maken tegen gezagsondermijning en geestelijke verslapping, dan zouden wij niet alleen de opkomst van zulk een nationalistische beweging moeten toejuichen, maar wij zouden er ook rustig aan kunnen en moeten medewerken. Want de versplintering en versnippering van ons volk had zulke geweldige afmetingen aangenomen dat er bij de laatste verkiezing niet minder dan 54 partijen en groepen aan de stembus verschenen.
Een gezonde nationale beweging die deze dingen in haar program geschreven had en daarvoor met kracht opkwam, had ook van groote beteekenis kunnen worden voor onze politieke partijen. Want laat ons het eerlijk bekennen, dat ook daar en de nationale gedachte en het nationale besef dikwijls maar heel flauwtjes tot uiting kwam. Onder het motto van het nationaal belang werd niet zelden het partijbelang meer beoogd en bevorderd dan dat het aan het eerste werd ondergeschikt gemaakt.
Wanneer de N.S.B. dan ook als een politieke partij met een afzonderlijk program was opgetreden en hij had binnen en buiten de Volksvertegenwoordiging propaganda voor de verwezenlijking daarvan gemaakt, hij had meegewerkt aan de reorganisatie van ons kiesrecht, van ons onderwijs, van onze Defensie aan het ontwerpen van deugdelijke maatregelen van onze volksgezondheid, openbare zedelijkheid en veilig verkeer, dan zou deze Bond stellig van groote beteekenis voor ons volksleven hebben kunnen worden. Maar dat was nu juist hetgeen hij niet wilde en hier beginnen wij nu onmiddellijk den Duitschen invloed te speuren. Want dat wilde het Duitsche N.S. evenmin zijn. Het wilde met de Democratie en de daaruit opgekomen regeering in geen enkel opzicht iets te doen hebben. Integendeel, van af haar eerste optreden sprak het N.S. bij monde van haar leider Hitler het doodvonnis over de Democratie uit. Want ’t was juist de schuld van de Democratie, dat Duitschland zoo smartelijk vernederd en geknecht was. Het was de Democratie, die Duitschland in den jammer en de ellende gestort had.
En wat deed de N.S.B.? Precies hetzelfde, wat het N.S. in Duitschland gedaan heeft. Want als op pag. 11 van het program met Toelichting gevraagd wordt: Wat wil de nationaal-socialistische beweging zijn? Een partij of partijtje, de 59ste of de 95ste op de 210ste? dan luidt het antwoord: Geenzins?
Zij wil in de eerste plaats vernieuwing van den geest op staatkundig en economisch terrein in het Rijk der Nederlanden. Er is binnen dit Rijk, waarin inderdaad de zon niet ondergaat, een zoodanig toenemende geest van futloosheid, onmacht, onwil, onverschilligheid, ongeloof, verdeeldheid, schotjesgeest, krakeelzucht, dat het de spuigaten uitloopt: dat het somtijds lijkt of de natie de ontbindende krachten verzamelt om zelfmoord te plegen. En nu komt het: Daartegen over wil het N.S. een grondslag samenstellen van wilskracht, fierheid, plichtsgevoel, geloof in eigen kracht en bestaansrecht, nationalen zin, solidariteitsgevoel, gezindheid tot samenwerking, offervaardigheid, opdat op dezen grondslag opnieuw opbloeie een hernieuwde natie, welke hare zonen en dochteren uit elken stand en elk beroep voor hun zedelijk en lichamelijk welzijn de beste mogelijkheid kan bieden.
Wij kunnen en mogen weer niet ontkennen, dat de kritiek die hier gegeven wordt op ons Nederlandsch volk. een groot element van waarheid bevat. Eveneens, dat onze Democratische regeeringsvorm een grondige herziening behoeft, zal zij het in de komende jaren kunnen uithouden, en dat met deze herziening niet al te lang meer moet worden gewacht, om dat anders de bakens wel eens zonder ons zouden kunnen verzet worden.
Want voor een klein volk zijn wij kerkelijk, politiek en sociaal hopeloos verdeeld. Het krioelt letterlijk van allerlei groote en kleine bonden en bondjes, vereenigingen en vereenigingetjes, kerken en kerkjes, partijen en partijtjes en steeds komen er nog nieuwe bij.
De splijtzwam die altijd heel sterk in ons volk gewerkt heeft, heeft zich vooral in de na-oorlogsche jaren wel verwoestend en ontbindend geopenbaard. En dat hiertegen snelle en afdoende maatregelen genomen moeten worden, staat vast. wil het niet mis loopen.

Dit artikel werd u aangeboden door: De Wekker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 22 juni 1934

De Wekker | 4 Pagina's

Het Nationaal-Socialisme in Nederland (III)

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 22 juni 1934

De Wekker | 4 Pagina's