Hendrik de Cock en de Verbondsleer.

De aanspraak „Geliefden in den Heere Jezus Christus” uit ons doopformulier wordt door velen gelezen als bedoelende „levende lidmaten van het lichaam des Heeren”.
De Cock kende een dergelijke doops- en verbondsleer niet, en de kerk der scheiding is hierin De Cock gevolgd.
Zie hier, hoe De Cock deze aanspraak verklaart:

Op dit gebed (nl. uit het doopsformulier) volgt nu voorts de aanspraak aan de ouders, en die mede ten doop komen, en deze worden aangesproken zonder onderscheid als Geliefden in den Heere Jezus Christus.
Zou men hier niet zeggen, dat onze vaderen alleen bekeerde ouders verondersteld hebben? Zeker zoo heeft menigeen uit onkunde en misvatting gedacht, en de waanwijzen en hardnekkigen zijn meermalen in dien strik verward geworden, gelijk aan de Brouwnisten, Independenten en Labadisten gebleken is, maar indien dit zoo ware, dan moesten immers onze vaderen hier geleerd hebben tegen hun eigen leer en praktijk. blz. 38.
En in deze opzichten geloof ik, dat onze vaderen terecht naar Gods Woord zonder onderzoekingen der conscientiën, uit betrekkinge des verbonds Gods, de belijdende en belovende ouders hebben aangesproken in tegenstelling van de afgodendienaars en verwerpers van Gods verbond als Geliefden in den Heere Jezus Christus, blz. 41 (wederleggende beschouwing en ontwikkeling van het leerstuk des doops).
De Cock heeft dus altijd vastgehouden aan de objectieve verbonds-relatie, die de belofte des verbonds tot inhoud had. En deze verbondsbelofte, waardoor de ouders kunnen genoemd „Geliefden in den Heere Jezus Christus” en de kinderen des verbonds „heilig” heeten, is aan alle bundelingen beteekend en verzegeld, maar wordt niet in alle toegepast.
Hier haalt De Cock met instemming aan een uitspraak van den godzaligen Ridderus, die over
1 Cor. 7:14 zegt:

ten aanzien der kinderen: Hoofd voor Hoofd zijn zij niet heilig ten opzichte van die belofte in Christus, als men verstaat de belofte in toepassing; Maar verstaat men de belofte in Christus als voorgedragen zoo zijn ze alle heilig ten dien aanzien, zoodat men dan ook in dit opzicht de ouders kan aanspreken als Geliefden in den Heere Jezus Christus met betrekking op de beloften hen gedaan, hetzij in toepassing, hetzij als voorgedragen, in tegenover stelling van degenen, die buiten het lichaam der kerke en buiten het verbond zijn.”

Deze verbondsleer is na honderd jaren nog de leer der christelijke Gereformeerde Kerk als kerk der scheiding, omdat zij is schriftuurlijke verbondsleer. Naar confessioneelen maatstaf, die ten slotte de eenig geldende is in de kerk van Gereformeerd belijden, mag dit met dank aan den Koning der kerk thans in dit eeuwjaar der scheiding, worden herdacht.
Mochten grooten en kleimen, kinderen en ouders, doopleden en belijdende leden deze verbondsbelofte in toepassing leeren kennen uit den Heiligen Geest. Het zou de schoonste leesbare brief van de Kerk der scheiding zijn.

A. (Apeldoorn) S.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen