Stanley Jones en het Communisme

Wij herinneren ons nog het bezoek aan ons land van Stanley Jones, de bekende zendeling vooral in Indië, wiens boeken door velen gelezen zijn, en gretig worden aanvaard.
Van zijn hand is weer een boek verschenen getiteld „Christus’ antwoord op het Communisme”.
Terecht ziet Stanley Jones het communisme als een wereldverschijnsel, dat vraagt een wereldgeloof, en hij meent dan ook, dat de laatste strijd, die gestreden zal worden, de beslissing zal wezen tusschen Communisme en Christendom.
Hij schrijft: „Ik ben er van overtuigd, dat het christendom een crisis tegemoet gaat, misschien wei een beslissende crisis. Zoo niet onze generatie, dan toch op zijn laatst die van onze kinderen, zal te kiezen hebben tusschen het materialistische, atheistische communisme, en het Koninkrijk Gods op aarde”.
Met het fascisme rekent Stanley Jones al heel makkelijk af. Hij schrijft: „het wil mij voorkomen, dat het fascisme geen werkelijke levensmogelijkheden biedt. Het draagt de zaden van eigen verderf in zich, Het is een poging de oude orde met geweld te handhaven. Het fascisme is een laatste opflikkering van een onmogelijk geworden systeem, een opleving voor het einde”.
Een dergelijk oordeel zou misschien meer beteekenis kunnen hebben, wanneer Stanley Jones ook op dezelfde wijze over het communisme zou schrijven, en ook daar zou vinden een stelsel, dat de zaden van eigen verderf in zich droeg.
Maar tot verbazing kunt ge dan Jones oordeel over het Communisme lezen. Hij is in Rusland geweest, en had daar met onmiskenbare zekerheid het gevoel, dat er iets vreemds en paradoxaals aan het gebeuren was, en wel dit: „Christus toch is opgestaan! Zijn geest herleeft in de warme liefde voor de onterfden, in het geloof aan de eenvoudigen en onontwikkelden, in het openstellen van de voorrechten, die vroeger slechts voor enkelen bestemd waren, voor allen, die werken willen. Ik had het gevoel, dat dit alles meer te maken had met den geest van Christus, dan de pracht en de glorie der gesloten kathedralen.”
Ik heb mij afgevraagd, hoe het mogelijk is, dat een Christen, die zegt den Christus te prediken aan den Indiër, op deze wijze over het communisme kan schrijven.
Hoe het mogelijk is, dat een man, die eenerzijds het communisme atheïstisch noemt, toch daar nog kan ontmoeten den geest van Christus?
En ik meen het antwoord hierin te vinden: Stanley Jones ziet den Christus der Schriften, den Middelaar Gods en der menschen meer als sociaal Hervormer, dan als Borg, wiens bloed de schuld betaalt, en wiens gerechtigheid onze schuld voor God bedekt.
Het wordt mij hoe langer hoe meer duidelijk, dat Stanley Jones van een plaatsbekleedende gerechtigheid van Christus niet veel weten wil, en hij de zending meest in haar cultureele, beteekenis waardeert, als vervulling van het komende koninkrijk Gods.
En wat dat Koninkrijk Gods is, dat Christus op aarde brengt in tegenstelling met het communisme, ontwikkelt Jones naar het program, dat hij meent in de Schrift gevonden te hebben: Hier volgt dit program:
Na de worsteling in de woestijn ging Jezus naar de synagoge, en maakte er zijn programma bekend. De Geest des Heeren is op mij. Daarom heeft Hij mij gezalfd. Hij heeft mij gezonden om den armen het Evangelie te verkondigen, om te genezen gebrokenen van hart, om de gevangenen loslating te prediken, en den blinden het gezicht, en de verslagenen heen te zenden in de vrijheid. Om te prediken het aangename jaar des Heeren.
Wat maakt Stanley Jones hiervan?
Dit is niets anders dan een sociaal program op de volgende wijze door hem ontwikkeld:
1. Een blijde boodschap voor de armen: de oeconomische onterfden.
2. Loslating der gevangenen: de sociaal en politiek onterfden.
3. Het openen van de oogen der blinden: de lichamelijk onterfden.
4. Het vrijlaten der verslagenen: de moreel en geestelijk onterfden.
5. Het jubeljaar des Heeren: een nieuw begin op wereldwijde schaal.
6. De geest des Heeren is op mij: achter dit alles staat een stuwende kracht.
Wanneer wij dit sociaal program lezen kunnen wij begrijpen, dat Jones kan schrijven, dat de Geest van Christus is opgestaan in het communisme. Maar Wie op deze manier het communisme wil bestrijden zal er mede ten onder gaan.
Stanley Jones is onze man niet.
Hij heeft een Christus, maar het is een Christus zijner sociale aspiraties, maar niet den Christus der Schriften, van wien wij lezen „Gij zult zijn naam heeten Jezus, want hij zal zijn volk zalig maken van hunne zonden. De Borggerechtigheid is het hart der Christelijke religie. En wie dit aanrandt heeft uit het Christendom den Christus weggenomen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen