Toyohiko Kagawa - XVI

In mijn vorig artikeltje heb ik de vrees geopperd, dat Kagawa’s actie wel eens zou kunnen heenbuigen naar de paden van het modernisme.
Dat ik, waarschijnlijk, niet geheel misgezien heb blijkt uit, wat ik, na het schrijven van mijn vijftiende artikel in het zendingstijdschrift de Macedoniër las. De Macedoniër Jaarg, 39 no. 1 Jan. 1935 in de rubriek „Van mijn uitkijk” bldz. 30, 31, 32 vermeldt het volgende: „De heer D, Krijger zond ons het volgende schrijven, in antwoord op ons verzoek ter inlichting omtrent het „modernisme” van een figuur als Kagawa.
„Blijkens de noot, door U aangebracht onder mijn artikel in de Macedoniër van December, zult U gaarne nader worden ingelicht over Kagawa en waarom ik hem onder de moderne zendelingen rangschik. Aan de eene zijde is dit verzoek mij aangenaam, want het bevestigt mijn meening, hoe noodig het is ons christelijk volk de faits et gestes te doen kennen van hen, die zich geroepen voelen een boodschap van het Oosten aan het Westen over te brengen, en zich daarbij in woord en geschrift aandienen. Maar aan de andere zijde voeg ik er onmiddellijk aan toe, dat ik vurig wenschte, dat het anders ware, want het betreft hier menschen, die hun geheele leven — dag en nacht door — aan de op zich genomen taak wijden, een taak, die zij meenen te zijn dienen in het Koninkrijk Gods” maar welke arbeid door hen, die in den Bijbel fundeeren, behoort te worden beschouwd als een nieuwe wereldcultuur, die den naam „Christelijk” in haar vlag voert, maar den waren Christus niet kent. Laten wij daarom zonder ophouden bidden, evenals in de zendingsbijeenkomsten der confessioneel e zendelingen in China plaats heeft, dat het den Heere behagen moge deze Cultuurbrengers te veranderen tot even noest arbeidende brengers van „Het Licht der Wereld” aan de arme heidenen in het Verre Oosten, die daarnaar reikhalzend uitzien.
Op mijn schrijftafel ligt een brief van een mij bevriend zendeling in Azië, die o.a. ook zijn meening over Kagawa geeft. Kagawa, zoo schrijft hij „De Japanner Kagawa is Christen-socialist en dit feit alleen is reeds voldoende om in de door hem geleide „Beweging voor het rijk Gods” een loochening te zien van het feit, dat Christus door de Wereld verworpen werd en ook van het feit, dat Hij nederdalen zal om Zijn overwonnen vijanden aan Zijn voeten te zien.”
Over het door Kagawa geschreven boek, in het Engelsch verschenen onder den titel „The Religion of Jesus” schreef ik reeds enkele malen in verschillende couranten en tijdschriften en wil daarvan hier het voornaamste te voorschijn brengen. Men leert hieruit zijn geestesrichting het best kennen. Toen Kagawa dit boek schreef had hij de leiding over drie kerken in Japan en was bovendien in hoofdzaak de grondlegger der Arbeidersbeweging in dat land. Aan die beweging verbond hij de welbekende campagne „Een millioen zielen voor Christus”. Eigenaardig is de titel van zijn boek gekozen, immers Jezus is niet de Stichter eener Religie, maar de Volbrenger van Oudtestamentische Profetieën.
Men zou nu meenen, dat Kagawa in die laatste pennevrucht ons de ware leer van Christus zou brengen, maar die dit denken moeten zijn boek maar eens nalezen en zien of hetgeen hij brengt werkelijk op Bijbelschen bodem rust. Zoo zegt hij b.v. dat het Christendom een studie van den mensch is en daarbij uitgaat van zijn zonde-staat, maar dat het, omdat het den pathologischen kijk der dingen heeft, tevens een groote kracht ontdekt, de kracht tot redding. Onze bemerking hierop is slechts, dat het Christendom niet dient als studie van den mensch, maar om aan de wereld Gods aanbod tot redding te brengen. Op een andere plaats noemt hij de religie van Jezus een „wandelen in het gebed” daarbij voortdurend kracht vragend aan God en die ook verwervend, waarna die kracht wordt omgezet in nieuwe liefdesdaden. Het is de Religie van de Daad, verplegend de wonden der maatschappij met pleisters en zwachtels. Over de Opstanding bekent hij niet te weten, hoe wij die nemen moeten, in het vleesch, zooals de Evangelieën zeggen of in geestelijk lichaam, zooals Paulus leeraart. Intusschen doet dat er volgens hem alles niets toe, het Christendom vindt zijn aanvang in de episode en dat is het waar het op aankomt. In elk geval was Jezus naar waarheid in de harten zijner discipelen herleefd, zoo schrijft hij, en men kan naar believen de Opstanding als bijgeloof beschouwen of voor waar aannemen, als men maar inziet, dat in dit bijgeloof een geschiedenis van negentien eeuwen wortelt en vijf honderd millioen menschen den slaaf er van zijn. Kagawa neemt aan, dat de discipelen geloofden in Jezus’ herleving in het vleesch, toen zijzelven geestelijk herleefden.” Tot zoover, voorloopig de aanhaling uit de Macedoniër. Volgende keer D. V. nog meer uit gemeld zendingstijd-schrift.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen