Gods Woord en het Nationale leven.(13)

Eén der machtigste factoren, welke hebben medegewerkt aan de ontwikkeling het nationale leven, was het bloeiende gezinsleven, waardoor Nederland geroemd werd tot verre buiten zijn grenzen. De huiselijkheid onzer vaderen was spreekwoordelijk. Het gezin was het domein waarop alleen de ouders zeggenschap hadden, het koninkrijk, waarin zij waren bekleed met gezag, en waarin Zijn Woord de grondwet was. Het huis werd hoogelijk geëerd als een heilige ordenantie Gods, reeds gegeven in de schepping van man en vrouw, ingeschakeld voor verwezenlijking van Zijn wereldplan. de beteekenis van het gezin voor de toekomende natie verdiepte het besef van verantwoordelijkheid.
In het gezin toch ligt de zenuw van de volkskracht, het geheim van den volkszegen.
Het is de school, waar de mensch voor het leven in maatschappij, staat en kerk gevormd wordt, de kweekplaats van het volk. Het loont de moeite kennis te nemen van de paedagogiek, inzonderheid der 17e eeuw. De leermiddelen waren, in vergelijking met het moderne onderwijsapparaat, zeer summier, maar er ging van de opvoeding een opbouwendende invloed uit. Gezin en school hebben daarmee  een geslacht gevormd, dat met staal het bloed en met godsvrucht in het hart den grondslag hebben gelegd voor de grootheid der natie. Het gezin stelde zich onder het gezag van Gods Woord. Dat was de norm voor ouders en kinderen. De Bijbel gaf de onderlinge verhoudingen in het gezinsleven aan, en zoo werd het gezin de hoeksteen voor het nationale gebouw.
Toen dan ook de valschelijk genaamde wetenschap den Bijbel uit het volksleven verdrong, werd de grondslag van het leven des gezins ondergraven. De heilige vlam de haardstede werd gedoofd. Het huwelijk werd beschouwd als een sociaal contract, dat even gemakkelijk kon worden opgezegd als gesloten. Hiermede was er een aanvang gemaakt met de ontreddering van het gezin, die zich in de 20e eeuw konsekwent voltrekt.
Was er in de vorige eeuw nog eenig „fatsoen”, dat voor uitersten terugschrikte, in onzen tijd heeft de moderne mensch alle schaamte afgelegd, Dat spreekt over huwelijk en gezin op een wijze, die voor de toekomst van ons volk ‘t ergste doet vreezen. Vanuit Amerika werd het z.g.n, „kameraadschaps-huweljik” geïmporteerd, waarin man en vrouw geen anderen band dulden dan die van hun vrijen wil. Een saamwonen als vrucht van ..vrije liefde” is het meest ideale. Onder invloed van het neo-malthusianisme wordt een kinderbeperking gepropageerd, Die tot nationale zelfmoord moet leiden. Er worden bijna evenveel echtscheidingen uitgesproken als huwelijken gesloten.
Krachtige pogingen worden aangewend om voor herziening der grondwet de ontbinding van het huwelijk te vergemakkelijken. Men wil volkomen vrij zijn, het zelfbeschikkingsrecht in den absoluten zin.
Deze ideeën worden op de meest schaamtelooze wijze het volksleven ingedragen.
Een vloed van pornografische lectuur is losgebroken, en verontreinigt de volksziel. Overheidsmaatregelen tot beteuqeling van dit misdrijf waren dan ook meer dan noodig. Wetenschap en kunst oefenen eenf funesten invloed. De atmosfeer der saamleving is geïnfecteerd,besmet met smetstoffen, die een doodelijk gevaar opleveren. De moderne wereld eischt een schandelijk realisme: steeds naakter kunst, steeds gewaagder kleeding, steeds meer fonkelende romans.

Het gezinsleven onderging den verdere invloed eener cultuur, die, wat nog was blijven hangen van religie en moraal, bespotte.
Het gezinsleven werd uiteengerukt, en wat men er voor in de plaats inruilde is niets anders dan het concubinaat, Waarin de mensch zich uitleeft.
Toen in 1904 Dr. A. Kuyper in het parlement de moderne levens- en wereldbeschouwing als „paganisme” brandmerkte, vloog geheel de linkerzijde te wapen. De liberaal trilde van verontwaardiging, de socialist brieschte van kwaadheid. Het was een schande, dat zulk een taal in de volksvertegenwoordiging werd gehoord!
Maar wie het moderne heidendom vandaag na-speurt, vindt het woord ,.paganisme” nog te zwak om het anti-christelijke leven te teekenen. De heidenen hebben nog religie en moraal, die verre uitsteekt boven de moderne cultuurwereld der 20e eeuw.

Een verdwaasde wereld !
Een wereld zonder God !
Tot de Wet en de Getuigenis !
Zonder dezen geen dageraad !

A.(Apeldoorn)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen