Indrukken en ervaringen (16)

‘t Was kwart voor 7, toen wij te Grand-Rapids in de auto gingen om onze reis naar de Niagara te aanvaarden
Kwart voor 8 waren wij te Kalamazoo. en daar gingen wij met onze bagage in de auto van br. Luigendijk, die met zijn dochter ons naar de Niagara zou rijden. 400 mijl lagen er voor ons.
Het weer was prachtig en gelukkig niet te heet. ‘t Was een fijne wagen, die geruischloos over den weg gleed en met gemak, zoo noodig meer dan 100 K.M. per uur kon afleggen, zonder dat men het bemerkte.
Met die snelheid hebben wij echter niet gereden. Wij bleven geregeld tusschen de 70 en 80 K.M. behalve in de vele steden, die wij moesten passeeren en waarvan wij U de namen besparen. Met klem hield hij zich aan het door hem voor dezen tocht opgemaakte traject en niet eerder werd gepauseerd, alvorens wij het eerste doel hadden bereikt en dat geheel volgens het plan. Goed 11 uur waren wij in Ann. Arbor, waar wij een kop koffie dronken; half een passeerden wij Detroit. de stad waar de fabrieken van Ford staan, en buiten Detroit moesten wij gevisiteerd worden, want wij gingen uit de Ver. Staten en kwamen in Canada, Prachtwegen waren het in Canada, zonder een enkele bocht, onafzienbaar lang. Maar de auto verslond de eene mijl na de andere. Prachtplaatsen waren het, waardoor wij heen reden.
Ik noem hier Windsor, Tilbury, Mattam, Londen Woodstock en Hamilton, waar ik enkele vluchtige indrukken van meenam. In Hamilton zag ik ‘n glimp van het Lake Ontario, en hoe prachtig deze stad ook gelegen was en hoe verlokkend het er alles ook uit zag om eens even de beenen te strekken, mijn gastheer zette door, want de avond begon te vallen en de laatste loodjes wegen het zwaarst. Wij passeerden St. Catharines en toen ging het recht op Niagara. ‘t Was ruim 8 uur toen wij uit Canada weer in de Ver. Staten terugkeerden en de regen viel met stroomen neer, maar dat kon ons niet weerhouden om nog dienzelfden avond naar de Falls (spreek uit Folls) te gaan zien. Van achteren heeft mij dat erg gespeten, want ik zag toen wel de Falls, maar door gekleurd electrisch licht belicht en zoo moet men deze geweldige natuurwonderen niet zien, ‘t Is mij opnieuw weer gebleken, dat wanneer de mensch zich met Gods werken gaat bemoeien en deze met zijn uitvindingen nog schooner meent te kunnen maken, dan God ze geschapen heeft, hij dan juist de majesteit Gods er in verdonkert. Dat constateerde ik weer aan de Niagara.
Laat niemand zich ooit laten verleiden om ze eerst bij kunstlicht en later bij zonlicht te zien. Laat men liever een weinig geduld oefenen, de Falls blijven immers liggen en zullen er nog liggen als wij niet meer zijn.
Elf uur gingen wij, na een dag van inspanning en vermoeienissen, ter ruste en de zon stond al hoog aan den hemel voor wij ons opmaakten op de Falls voor de tweede maal te bezoeken. Toen hebben wij ze beide in haar majesteit aanschouwt en bewonderd, Allereerst omdat God zelf: ze geschapen heeft. Want het meer Ontario ligt veel hooger dan het meer Erie en deze beide meren zijn door een natuurlijk kanaal met elkander verbonden.
Het kanaal zelf is eenige mijlen lang, maar er zijn twee plaatsen, een in Canada en een in Amerika gelegen, waar het water uit het meer Ontario zich in het meer Erie stort. De Fall in Amerika is 164 voet hoog, en 1060 voet breed. De Fall in Canada heeft de vorm van een hoefïjzer, is 158 voet hoog en 3030 voet breed, en volgens gemaakte berekening passeeren in één minuut 15.000.000 kubieke voeten water de dorpels van de beide Falls. Indien ergens in Gods schepping de mensch zijn kleinheid voelt, dan is het hier, waar hij dit reeds eeuwen voortgaande wonder aanschouwt. Het is iets zóó overweldigends eenerzijds en toch iets zóó eenvoudigs anderzijds, dat de mensch niet anders kan doen, als de grootheids Gods te bewonderen.
Want ik heb vele watervallen in mijn leven gezien. Ik zag o.a. Schafhausen en de Loto-Vos in Noorwegen, maar zij vallen in het niet, bij hetgeen ik aan deNiagara zag. Nooit kan iemand het gezicht van de Falls vergeten, als hij ze mocht zien met de regenboog aan zijn voeten. Het gedruisch der wateren ruischt nog in mijn ooren, wanneer ik mij verplaats naar den Amerikaanschen of Canadeeschen oever, vanwaar ik die geweldige watermassa’s onafgebroken zag neerstorten. Ik had geen behoefte met de „Maid of the mist” (de maagd op de mist) een betrekkelijk kleine stoomboot, mij te wagen tot in de onmiddellijke nabijheid, waar die geweldige watermassa’s neerkomen, en het witte schuim meters hoog opspat. Ook heb ik geen oliepak aangetrokken om beneden langs den oever een wandeling te maken. ‘
t Was mij genoeg, deze geweldige openbaring van Gods macht en majesteit van de mooiste punten rustig gade te slaan en hier en daar een foto te laten nemen. Ook waren er prachtige foto’s en souveniers met platen en beschrijvingen voor betrekkelijk geringen prijs verkrijgbaar, die ik maar even behoef op te slaan, om het met de oogen eenmaal geziene, te verlevendigen. Wij hebben er niet minder dan 3 uur vertoefd, en toen voelden wij, dat het voldoende was, om nimmer vergeten te worden.
Ik heb de Falls gezien, niet zonder, maar met God en met den dichter heb ik uitgeroepen:
„Hoe groot zijn Heer uw werken,
„Hoe ver gaat uw beleid.
„Gij stelt met mogenheid
Elk deel zijn juiste perken.
Een ziel aan ‘t stof gekluisterd
Beseft uw daden niet.
Geen dwaas weet wat hij ziet
Zijn oordeel is verduisterd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen