Kerk en Staat

De week voor het Paaschfeest wordt de “Stille week” genoemd. In vroeger dagen was daarvan inderdaad nog iets te bemerken, maar wie denkt er in deze rumoerige en verwarde tijden nog aan de “Stille week”. Wie heeft nog tijd en lust om zich af te zonderen en na te denken over het lijden van Hem, die om onze overtredingen verwond- en om onze ongerechtigheden verbrijzeld is? Men moet eerlijk gezegd over deze en soortgelijke dingen niet al te veel piekeren, Of men wordt somber en ziet niet zonder beving, waar het met Europa heengaat. Want het gaat naar onze stellige overtuiging niet goed en het kan op deze wijze niet voortgaan, en ziet men dit niet in, keert men niet bijtijds van den weg af, waarop men wandelt, dan bestaat er alle kans. dat het dit jaar nog mis loopt. Engeland en Italië beginnen hoog spel tegen elkander te spelen, Mussolini houdt tijdens zijn bezoek aan Libië brallende redevoeringen tegen de Mohammedanen, die in Engeland met een groeiende verontwaardiging gelezen worden. Begrijpelijk, want geen land heeft zooveel Mahommedanen in zijn koloniën als Engeland. Wij geven hier een staaltje van de wijze waarop Mussolini optrad.
De duce sprak deze woorden uit, nadat hem het zwaard van den Islam was overhandigd. Hij zat te paard en werd geflankeerd door aan iedere zijde duizend inheemsche ruiters, gezeten op edele Arabische dieren. Verder hadden zich tegenover hem eveneens tweeduizend Arabische ruiters opgesteld, aldus de Tel. Terwijl hij zijn rede uitsprak, hield Mussolini het met goud en zilver gesierde eerezwaard in de handen, bij de hierboven weergegeven slotwoorden stak hij het kostbare wapen met een plechtig gebaar naar voren.
“VoIk van Tripolis en Libyë”, zoo ving de Duce aan, “Z.M, de koning heeft mij naar dit land gezonden om uw werk te kennen en uw belangen te behartigen. De ontvangst, mij hier bereid, zal tot de meest geliefde herinneringen van mijn leven blijven behooren. U dank brengend voor uw geschenk, wil ik u zeggen, dat heden een nieuw tijdperk in de geschiedenis van Libyë is aangebroken.
Gij hebt uw trouw aan Italië betuigd. door de meest absolute orde te bewaren op oogenblikken, waarin Italië in een verren oorlog gewikkeld was. Gij hebt zelfs uw vrijwilligers afgestaan, die aan onze overwinning een kostbare bijdrage geleverd hebben. Leve deze krachtige soldaten van Libyë!
Zij, die voor ons gestreden hebben, aldus vervolgde de Duce, zullen weer tot u terugkeeren. Gij zult van hen hooren, welke overwinningen en lauweren zij behaald hebben.

Na dit bewijs van trouw verzekert het fascistische Italië u den vrede, de rechtvaardigheid, het welzijn en den eerbied voor de wetten van den profeet. Ik wensch mijn sympathie te betuigen met alle Mohammedanen van ons imperium. Binnenkort zal Rome u doen blijken, hoezeer het uw belangen behartigen zal.”

Men kan het zich indenken, hoe deze vertooning de Engeischen geprikkeld moet hebben, en de vroegere hooge commissaris van Egypte en Soedan, heeft er aan een lunch onmiddellijk op geantwoord. Hij heeft daarbij Mussolini den raad gegeven, eens goed den Koran te lezen.
“Daar zijn lieden,” aldus Lord Lloyd, ,die daarin aan de wereld vertellen, dat zij de beschermers van den Islam zijn. Ik ben van meening, dat zij, die dergelijke leuzen verkondigen, den Koran behooren te lezen. Indien zij dit doen, zullen zij leeren, dat de Mohammedaan niet naar een mensch, maar alleen naar God kijkt voor zijn bescherming, hetzij aan, hetzij buiten de Middellandsche Zee”.
"Een Italiaansch staatsman heeft eens gezegd — aldus vervolgde lord Lloyd— dat de sleutels voor de Middellandsche Zee in de Roode Zee te vinden zijn en dat Italië er nimmer in geslaagd is deze te vinden. Ik heb een groote bewondering voor Italie en zijn grooten leider en hoop, dat zijn regeering nimmer in conflict zal komen met de Engelsche belangen. Maar ik kan iedereen verzekeren, dat de sleutels zoowel voor de Middellandsche Zee als voor de Roode Zee in de haven van Portsmouth liggen en nergens anders.”
Dat zijn “dreigende woorden” en deze “dreigende woorden” correspondeer en op een andere gebeurtenis, die in Engeland heeft plaats gevonden terwijl Mussolini in Libië rondreist. Daar heeft men een rouwdienst gehouden voor de gevallen Abessiniërs, waarbij Haile Selassie tegenwoordig was. In dien rouwdienst heeft de deken van Winchester die de predikatie hield o.m. gezegd:
Ik geloof, dat er geen Engelschman is, die niet van schaamte bloost. wanneer men terugdenkt aan de gebeurtenissen van het vorige jaar, want niet alleen de vijanden van Abessinie, maar ook zijn vrienden, niet alleen de brutale indringer, maar ook degenen, die beloofd hadden het land te verdedigen, hebben deel gehad aan den ondergang van Abessinië. Slechts weinigen zullen niet beseffen, dat wij of niets hadden moeten beloven, of hadden moeten volbrengen, hėtgeen wat wij beloofd hadden. Ons land heeft deel gehad in de verantwoordelijkheid, voor wat er geschied is en wij kunnen slechts tot God naderen met een gebed om vergeving op de lippen. De wet der men-schelijkheid, welke zoo ontzettend door Italië is geschonden, geldt nog steeds. De heerscher over Italië gelooft, dat hij een Caesar is, maar hij is het volledige evenbeeld van den Assyrischen keizer Antichus, dien men “de schitterende” noemde, doch wiens bijnaam ,de dwaas” was.
Ieder, die de Italianen kent, zal toegeven, dat zij van nature een vriendelijk en vreedzaam volk zijn en hun onbeschaafd en wild optreden in Abessinië, Libyë en Spanje, dat doet herinneren aan de wreedheden, waarvan de Armeniërs het slachtoffer zijn geweest, kan slechts zóó verklaard worden, dat zij bevangen zijn door een geest van bovenmenschelijke slechtheid.
De Negus zat gedurende den dienst met gebogen hoofd. Toen hij de kerk verliet, verzamelde zich een groote menigte om zijn auto.
Zulke rouwdiensten zijn niet geschikt om de verbroedering der volken te bewerken. En zij moesten stellig niet in Engeland gehouden worden, dat zelf in het begin dezer eeuw gegronde aanleiding gaf door zijn optreden in Zuid-Afrika, om tegen zijn barbaarsche handelingen te protesteeren. Wij zijn nog niet vergeten, hoe de oude Krüger hier ontvangen werd, nadat een Nederlandsch oorlogsschip hem veilig in ons land gebracht had. Dat zulk een dienst een vijandige stemming in het Italiaansche volk moet aanwakkeren spreekt vanzelf en dit vinden wij op het oogenblik zeer gevaarlijk in verband met Spanje en Frankrijk. Zien wij de dingen goed, dan dreigt het gevaar, dat Frankrijk en Engeland niet een lijn trekken inzake Spanje. Engeland praat heel veel, maar doet weinig inzake de non-interventie ten opzichte van Spanje, en dat verontrust vanzelfsprekend de Fransche Regeering, die voor niets zoozeer beducht is, als dat Franco de overwinning behalen zal. Nu kunnen wij dit van Engelsch standpunt zeer goed begrijpen, want de Engelsche regeering kan in haar hart niet wenschen, dat de tegenwoordige regeering zich daar zou kunnen handhaven, want dan wordt Spanje een communistische Staat en in het verlengde van deze lijn ligt Frankrijk. Als de revolutie in Spanje door deze regeering gewonnen mocht worden, zou in Frankrijk de revolutie uitbreken. Wij hebben de laatste dagen de totale machteloosheid van deze regeering kunnen aanschouwen, om de revolutionaire woelingen te onderdrukken. En zou België er dan aan ontkomen? Wij vreezen met groote vreeze. Er wordt hoog en gevaarlijk spel in Europa gespeeld. Moge de oogen er voor open zijn, en men zich bezinne, alvorens het te laat is. Laat ook in dezen het gebed vermenigvuldigd worden om het behoud van den vrede.

d.H. (Den Haag) J.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen