Duitschland en de „Voorzienigheid”

In zijn groote rede, die de Führer j.1. Vrijdag gehouden heeft, herinnerde hij eraan, dat de “Voorzienigheid” hem had uitverkoren om Duitschland er weer boven op te brengen. Wij kennen dat woord „Voorzienigheid” uit den tijd van het oud-Liberalisme in ons eigen land. Men dweepte toen met de „Voorzienigheid” maar op dezelfde manier als Hitler er over spreekt, die even gemakkelijk het woord “Walhalla” gebruikt, als hij staat bij het graf van den “grooten veldheer”. Waar het met dat geloof aan de „Voorzienigheid” heengaat in Duitschland kunnen wij weer leeren uit de Theses van Godesberg, waartegen de richting Niemöller zoo sterk positie kiest.
Het Ned. Chr. Persbureau meldde hieromtrent:
De belijdenisbeweging richting-Niemöller heeft Zondag j.l, een afkondiging gedaan van de kansels der kerken waar predikanten dezer beweging staan, waarin zij zich verzet tegen de onlangs te Godesberg opgestelde thesen en de door onderteekening dezer thesen ontstane situatie. Naar men weet, waren deze thesen onderteekend door elf leiders van Duitsche landskerken, onder wie de praeses van den opperkerkeraad der Oud-Pruisische Uniekerk dr. Werner. Deze thesen waren „Duitsch-Christelijk” en de onderteekenaars waren dat ook.
“De beteekenis dezer thesen”, aldus de belijdenisbeweging-Niemöller in de kanselafkondiging, „ligt daarin, dat zich hier de president van den Oud-Pruisischen opperkerkeraad dr. Werner en eenige andere kerkpresidenten geheel en al met de Thüringer Duitsche Christenen verbonden hebben en hun overeenstemming met de Duitsch-Christelijke grondstellingen openlijk tot uitdrukking hebben gebracht. Zoodoende kan er geen twijfel meer over bestaan, wat de Oud-Pruisische Uniekerk van den president van den opperkerkeraad te wachten heeft en wat de zin van de maatregelen is, welke dr. Werner den laatsten tijd getroffen heeft. In vele gemeenten onzer Oud-Pruisische kerk en in andere kerken was in de Paaschweken opwinding ontstaan over de bevestigingen van nieuwe lidmaten. gelijk die door Duitsche Christenen gehouden werden. Men veranderde de geloofsbelijdenis. Men vormde het Onze Vader, dat Jezus Christus den zijnen gegeven heeft en voor de Christenen een heiligdom is, volkomen om. Men vroeg den nieuwen leden niet meer, of zij den Heere Christus trouw willen blijven, doch liet hun beloven, tegen Rome en Juda te vechten, of wat anders den Duitsch-Christelijke predikant nog in den zin kwam. Deze dingen zijn aan de opperkerkeraad met aandrang voorgelegd. Het antwoord van zijn president is, dat hij nu openlijk en geheel al met deze Duitsche Christenen zich solidair verklaart. Tegelijkertijd vaardigt hij verordening op verordening uit. waardoor hij dictatoriale volmachten zich toeëigent. Overal dringt hij de belijdenisgetrouwe gemeenten, om voor de Thüringer Duitsche Christenen de kerken te openen, die onze vaderen gebouwd hebben, opdat er het zuivere Evangelie verkondigd zou worden. In de handen dergenen, die deze thesen gepubliceerd hebben, is de uitwendige macht; waar echter het Evangelie zuiver en rein verkondigd wordt, is de Heere Christus. Op Hem zien wij, niet op wat menschen zeggen en doen. Wij roepen de gemeente op, zich in dezen nood vast om Gods Woord en om de reformatorische geloofsbelijdenis aaneen te sluiten. Wij roepen ze op om met de belijdenisgetrouwe predikanten en ouderlingen in één gelid te staan in den strijd om de gelding van het Evangelie in onze kerk. Wij roepen ze op, zich met ons aaneen te sluiten in het gebed, dat in den eersten noodtijd de gemeente bad: Heere, zie hun dreigen aan en geef Uw knechten, met alle geioofsblijdschap Uw Woord te spreken!”

A. (Apeldoorn) S.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen