Kerk en Staat (III)

Naar aanleiding van het feit, dat de minister hier geconstateerd heeft, zouden wij nu deze vraag willen stellen: hoedanig is thans de gezondheidstoestand van ons volk in geheel genomen, en van de jeugd beneden de 12 jaar in 't bijzonder? Want een groot deel van deze jeugd is niet gevaccineerd en toch hebben wij in de achter ons liggende jaren gelukkig niet van pokken gehoord.
Wat hebben dan de achter ons liggende jaren met het oog op het vaccine-vraagstuk geleerd? Want het gaat in dit vraagstuk niet, over hetgeen de geleerden daaromtrent beweren, maar wat de praktijk bewijst. Want het leven regelt zich niet naar de theorie van de geleerden, maar naar de daarin door God gelegde wet. Wij hebben veel respect voor de -wetenschap, als wetenschap; maar als zij met God niet rekent en Hem niet als de Schepper en Onderhouder van het geheele scheppingsleven aanvaart en erkent; als zij niet gelooft, dat er geen kwaad in de stad is, dat de Heere niet gezonden heeft, dan ben ik zeer voorzichtig met de conclusies, waartoe de wetenschappelijke mannen komen. En nu heeft de Minister in zijn rede wel de vraag gesteld: moet inderdaad het bereiken van een behoorlijken vaccinatie-toestand nog altijd als noodzakelijk worden beschouwd? Wij meenen, dat deze vraag beantwoord kan en beantwoord moet worden, uit hetgeen de achter ons liggende jaren geleerd hebben. inzake het vaccinatie-probleem. Want dit vaccinatielooze tijdperk heeft ons ten opzichte van de pokken, niets verontrustends geopenbaard. Wij hebben zonder vaccinatie geleefd, alsof er geen pokken bestonden en als dit tijdperk nog met eenige jaren verlengd werd, zou het vaccine vraagstuk geheel vergeten worden, zóó vergeten, alsof het er nooit geweest was. Persoonlijk hopen wij dan ook, dat het niet meer terug komt als vraagstuk, dat rechtstreeks verband zou houden met de volksgezondheid. Wij zouden het voor de toekomst zóó willen gesteld zien, dat ieder ouderpaar geheel zelfstandig beslissen kon. of het al of niét van de vaccinatie gebruik maken zou. Dat de regeering de mogelijkheid in vaccineeren open stelt, zoolang het absolute bewijs niet is geleverd, dat de vaccinatie nadeelige gevolgen heeft, is voor ons geen bezwaar. Ieder moet in deze aangelegenheid ten volle in eigen gemoed verzekerd zijn. Persoonlijk beschouwen wij haar als overbodig, omdat wij niet gelooven, dat de vaccinatie alleen de pokepidemiën in Europa gekeerd heeft. De commissie zelf heeft dat ook in haar rapport erkend, want zij heeft een afzonderlijk hoofdstuk opgenomen, waarin breedvoerig gehandeld wordt over de afneming van de pokken in de laatste decenniën door andere factoren dan de vaccinatie. Wij hebben lof voor de wijze, waarop de commissie de verschillende oorzaken, die daartoe hebben medegewerkt, heeft aangegeven. Zeer leerzaam is voor ons geweest. hetgeen zij daarin mededeelt over de smetstof, want het feit kan en mag niet geloochend worden, dat juist daarin het gevaar schuilt voor het uitbreken van een epidemie. Die hoeveelheid smetstof, die in een bevolkingsgroep circuleert, is afhankelijk van:
a. de bronnen van smetstof;
b. de wegen, waarlangs de smetstof gezonde individuen kan bereiken.
De bron van de smetstof is uitsluitend de zieke mensch,
De smetstof vermeerdert zich niet buiten het menschelijke organisme. Wel kan een patiënt in het begin stadium reeds smetstof ophoesten en kan hij dat ook nog doen, als hij reeds aan de betere hand is; smetstof, die als bij sommige bacterieele ziekten smetstof uitscheiden, komen op het terrein van de pokziekte niet voor.
Van bijzondere beteekenis is evenwel, dat gedeeltelijk gezonde personen toch een poosje bedlegerig kunnen zijn en dan toch smetstof uitscheiden. Wij mogen dus in ons bezoek aan èn in ons verkeer met zieken, wel een weinig rekening met dingen houden. Als predikant heb ik in mijn bezoek aan en mijn verkeer allerlei kranke broeders en zusters, volledig rekening met deze dingen gehouden en meermalen is het mij gebeurd, dat dokter, die hen behandelde, mij op gevaar van besmetting wees, waarvoor hem steeds dankbaar was. Wij mogen en behoeven ons niet moedwillig in gevaar te begeven.
Wat dus vóór alles in ons volksleven geschieden moet, is de bronnen van smetstof te isoleeren, d.i. onschadelijk te ken. Want dan wordt daardoor de hoeveelheid circuleerende smetstof in hoogste mate verminderd. Wat wij 30 jaar geleden reeds met grooten nadruk betoogd hebber dat wordt thans hier on voorwaarde erkend en aanvaard. Niet de vaccinatie heeft het uitbreken van de gevreesde pokziekte voorkomen, maar het feit, dat veel meer aandacht aan een smetstof ge schonken is, en maatregelen getroffen. werden om besmetting te voorkomen heeft dit gevaar afgewend.
Een tweede belangrijke maatregel is geweest: de isolatie van patiënten, iets waarop de bestrijders van den vaccine-dwang telkens met grooten nadruk gewezen hebben. Wij lezen’daarover in her rapport deze belangrijke mededeeling, dat deze maatregel reeds vroeger herhaalde lijk is toegepast geworden.
In het bijzonder in Duitschland werd na 1784 op aandrang van den Hallesehen hoogleeraar Tuncker van overheidswege de isolatie van zieken min of meer toegepast. Ook na de invoering der vaccinatie werd dit wel gedaan. Het rapport haait als voorbeeld hiervoor, aan: Het Beyersche vaccinatie voorschrift van 26 Aug 1807, dat voorschrijft: Vaders, pleegvaders en voogden van kinderen, die, nadat het termijn voor de inenting verstreken is, met pokken worden bezocht, zullen onmiddellijk. nadat dit bekend geworden is. 3—6 dagen op eigen kosten in de gevangenis gezet worden en als een waarschuwing voor anderen in het openbaar bekend gemaakt worden.
Het besmette huis zal als een pesthuis behandeld worden; alle gemeenschap met hetzelve zal zoo veel als mogelijk is, verboden worden en nadat de ziekte er uit geweken is, nog vier weken lang in quarantaine gehouden worden. En de schrijver, die dit medegedeeld heeft, voegt er veelzeggend aan toe: dat dit middel ook zachter is dan de vaccinedwang, behoeft geen bewijs.
De commissie verklaart dan ook: deze isolaire maatregelen zullen zeer zeker tot vermindering van de infectie-kans hebben bijgedragen. Om 2 redenen waren zij evenwel onvoldoende, met name bij de burgerbevolking. Ten eerste, omdat de isolatie niet streng genoeg was en ten tweede, omdat een groot aantal smetstof-bronnen aan isolatie ontsnapten. Maar dat was voor een groot deel weer de schuld van de overheid zelf, die te weinig aandacht aan deze dingen schonk en geen strafbepalingen op het verwaarloozen van de isolatie gesteld had, In den laatsten tijd, dus laten wij maar zeggen, na den oorlog van 1914—1918, is dit over de geheele linie anders geworden en de mogelijkheid is thans aanwezig, vele bronnen van smetstof, die vroeger aan de waarneming ontsnapten, op te sporen. Twee omstandigheden hebben hiertoe bijgedragen: a. de ontwikkeling der hygiënische en medische organisatie; b, de vooruitgang der diagnostiek.
Wij zullen thans niet verder meer aanhalen uit het rapport, maar als prof. Lindeboom deze dingen nog eens kon lezen dan zou hij het in het midden van ons volk uitroepen: en dat hebben wij nu 50 jaren geleden al van de daken gepredikt en met klem van redenen aangedrongen dat de overheid deze maatregelen, welke hier opgesomd worden, nemen moesten dat dan de dwang absoluut overbodig zou wezen. Wij zien hier een heerlijke bevestiging van zijn woorden en wat wij hier uit het rapport hebben overgenomen is een klaar bewijs, dat de vaccine bestrijders heel wat dichter bij de waarheid waren, dan de vaccine vereerders. God zelf heeft thans de kroon op dezen strijd gezet in en met dit rapport.

d.H. (Den Haag) J.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen