Op den uitkijk

Te Batavia heerscht een diplomatieke bedrijvigheid, om de verhouding van Nederland tot Indië in vaste banen te leiden. Onze regeering heeft hiermede een groote verantwoordelijkheid op zich genomen. De ontwerp-overeenkomst van Linggadatji dient als basis voor een definitieve regeling. Het is echter duidelijk gebleken, dat dit concept, al heeft de regeering het door de Staten-Generaal zien aangenomen, niet de instemming van ons volk heeft. Wanneer dit ontwerp aan een referendum was onderworpen, zou het geen kans van slagen hebben gehad. Mannen van naam op het terrein van het staats- en volkerenrecht hebben de regeering met klem gewaarschuwd toch niet in deze richting te sturen. Meer dan honderd hoogleeraren van verschillende universiteiten hebben zich tegen Linggadatji verklaard. Het heeft in de Kamer niet ontbroken aan een krachtige en principieële bestrijding van dit ontwerp, „dat de plaats van de Kroon en de verhouding tot het koninkrijk der Nederlanden ernstig in gevaar brengt. Zelfs een erkend deskundige, Mr. Aalberse, heeft in de pers zijn bezwaren gepubliceerd tegen dezen gang van zaken. De heer Ruys de Beerenbrouck, lid van de K.V.P., heeft de regeering ernstig bestreden. Maar hij was een witte raaf. Hoegenaamd niets kon de regeering bewegen den eenmaal ingeslagen weg te verlaten. De voorwaarden, die Prof. Romme stelde ten aanzien van de' interegiteit van Kroon en Koninkrijk der Nederlanden, deden de regeering enkele correcties in het ontwerp aanbrengen, maar dat waren meer formeele dan essentieele veranderingen. Steeds werd verwezen naar de „geheime notulen", die op de conferentie te Cheribon gemaakt waren, maar deze mochten niet bekend gemaakt worden. Zoo hulde zich het kabinet in een waas van geheimzinnigheid, die de onrust niet weinig vermeerderde. Elzeviers weekblad publiceerde eenige gedeelten uit die geheime notulen,waardoor het voor iedereen wel duidelijk moet zijn geworden, dat de regeering liever niet over deze notulen sprak. Alles saamgenomen wordt het duidelijk, dat mannen als Roëll en Kruis en Helfrich in ronde taal zich tegen een dergelijke oplossing van het Indisch probleem verklaard hebben. Van hooger hand werden deze heeren op de vingers getikt, omdat zij als ambtenaren daartoe geen bevoegdheid hadden. Iets anders was het met Prof. Gerbrandy, die tijdens den oorlog minister-president te Londen was. In ondubbelzinnige bewoordingen heeft hij geprotesteerd tegen een politiek die van de koninklijke rede van 7 December 1942, het uitgangspunt van de huidige diplomatie heeft gebruikt. De partijpolitiek is niet in overeenstemming met de koninklijke boodschap. De regeering, die meende dit verwijt niet zonder tegenspraak te moeten laten passeeren, heeft daarop getracht officieel daartegen op te komen.Maar toen werd het er voor haar niet beter op. Op grond van feitenmateriaal lichtte Prof. Gerbrandy het verloop der gebeurtenissen in Londen toe.
Dit alles getuigt wel van den ernst der huidige situatie in Indië. De Commissie-Generaal is met nieuwe bevoegdheden naar Batavia vertrokken, om de procedure te liquideeren. Ook het ministerie van de z.g.n. republiek heeft Sjaher gemachtigd de ontwerpovereenkomst te teekenen.
Is dan daarmede het politieke vraagstuk opgelost? De moeilijkheden komen nu eerst. Want Sjahir moge, gerugsteund door Soekarno's handlangers, optreden, hoe zal er onder deze omstandighden sprake kunnen zijn van met gezag optreden? Om dit te kunnen doen, moet er toch ook voldoende macht zijn, om gehoorzaamheid af te dwingen. De officieren van het republikeinsche leger hebben van hun onmiddellijke chefs, de Japanners, geleerd met den sabel te rinkelen. De wapenstilstand door beide partijen aanvaard, werd niet minder dan 350 maal door dit leger gesaboteerd. Van de overeenkomst, dat zij, die nog in het binnenland in de kampen zuchten, zouden vrijgelaten worden, is nagenoeg niets verwezenlijkt. We moeten ons maar heel nuchter indenken, dat zij die de lakens in Indië uitdeelen, niet de Commissie-Generaal zijn, maar Sjahir c.s.
De politiek van de Partij van den Arbeid heeft èn Nederland èn Indië in zeer groote moeilijkheden gebracht. En Indië niet het allerminst. Met zorg denken we ons in, wat er straks moet geworden van de millioenen inheemschen, die niet achter Soekarno staan. Duizenden smeekten hen toch niet aan de republiek over te laten. Maar voor die gebeden heeft de regeeing de ooren gesloten.
Het spreekt boekdeelen als op de vergadering van de vereeniging: „Unie van Oost-Indonesië” een motie werd aangenomen, waarin allereerst de inschakeling van Oost-Indonesië in de Vereenigde Staten van Indonesië wordt afgewezen, maar vervolgens een verzoek tot de Nederlandsche regeering wordt gericht, „om ten spoedigste maatregelen te nemen, om Oost-Indonesië denzelfden status te doen verkrijgen als de andere deelen van het Koninkrijk der Nederlanden.” De vergadering besloot tegelijk een boodschap tot H.M. de Koningin te richten, waarin verzocht wordt „de oude banden tusschen Nederland en Oost-Indonesië te handhaven”.
Dit klinkt toch anders dan wat de z.g.n. republiek aan het adres van Nederland verweet. Nederland zou niet anders dan uit kapitalistische doeleinden Indië onderdrukt hebben, een bewering, die men van communistische zijde ook straffeloos dagelijks uit.
Er mogen zeker in het verleden fouten gemaakt zijn door de Nederlanders, maar die waren toch niet van dien aard, dat daaruit een schreeuw om losmaking van vernederende slavernij zou geboren worden. Nederland kan in zijn politiek optreden tegenover Indië den toets van de scherpste vergelijking doorstaan. Er kan geen land worden aangewezen, dat zich zoo van zijn roeping tegenover de volkeren van zijn overzeesche gebiedsdeelen heeft gekweten. Dat is Nederlands eer en
sterkte!
Indië onder de autoriteit van de z.g.n. Republiek Indonesië, met als president Soekarno, het zal terugzinken tot den diepen staat van ellende, waaruit het onder Gods bijzondere leiding door Nederland is opgeheven.
En achter deze duistere politiek staat het kapitalisme, dat men van socialistische zijde de voordeur uitdrijven wil, maar dat door de achterdeur wordt binnengelaten. Amerika en Engeland staan klaar, om een gouden regen over Indië uit te gieten!
Arm Indië!
Dat zal straks, indien de Heere het niet verhoedt, de rekening moeten betalen!

A. (Apeldoorn)  G.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen