Iets over meerdere vergaderingen XVIII.

Komen de zaken, die een mindere vergadering niet heeft kunnen afhandelen, door middel van instructies op de meerdere vergaderingen, de zaken, die de kerken in ’t algemeen betreffen, komen er in den regel èn door middel van rapporten èn door middel van instructies. 
De meerdere vergaderingen als classen en synoden hebben slechts macht gedurende den tijd, dat zij vergaderen, „Na haar uiteengaan ontleenen noch haar moderamen noch hare leden eenige bevoegdheid aan het enkele feit, dat zij ter synode geweest zijn. Dit zou nu, indien er geen nadere regeling getroffen werd, medebrengen, dat dus alle zaken, die niet gedurende de zittingen der synode geheel afgedaan konden worden, na het scheiden der synode onafgedaan bleven, totdat de volgende synode bijeenkwam. Om dit te voorkomen heeft men al zeer vroeg zijn toevlucht genomen tot het benoemen van deputaten, aan welke dan de afwikkeling van zulke zaken opgedragen werd,” 1) De Dordtsche kerkenordening spreekt slechts zeer weinig over deputaten, nl. in art. 44, waar gezegd wordt, dat de classis eenigen van haar Dienaren zal autoriseeren om in alle gemeenten alle jaar visitatie te doen, en in art. 49, waar gezegd wordt, dat de part. synode eenigen zal afvaardigen om alles, wat de synode geordonneerd heeft te verrichten, om over de examens der aankomende predikanten te staan en om de classen in alle andere voorvallende zwarigheden de hand te bieden.
Maar zooals dr. Rutgers opmerkt, al spoedig werden voor allerlei zaken deputaten benoemd, en zoo is het immers nog gebruikelijk in het kerkelijk leven. Wij kennen behalve de classicale visitatoren en de deputaten ad art. 49 K.O., nog deputaten voor de Theologische School, gewoonlijk curatoren genoemd, deputaten voor de Zending, voor de Evangelisatie, voor de kerkelijke kassen ad art, 13 en 19 K.O., voor de particulier-synodale kassen voor de hulpbehoevende gemeenten, enz. Deze deputaten behartigen alle zaken, die tot de kerken in het gemeen behooren. Zij worden door de verschillende kerkelijke vergaderingen benoemd, geïnstrueerd en ontslagen. Welnu, het is door de rapporten van deze deputaten, dat deze algemeene zaken op de meerdere vergaderingen komen. In deze rapporten geven zij verslag van de werkzaamheden, door hen verricht. Strikt genomen zou hiermede hun werk zijn afgeloopen, maar in de practijk is het voorts gebruikelijk, dat zij tevens de door hen noodig geachte voorstellen ter meerdere vergadering brengen. Dit is een goede gewoonte, omdat de betreffende deputaten in de speciale zaken, die aan hun zorgen waren toevertrouwd, het best zijn ingewerkt. Dit bevordert dus een goeden gang van zaken. Worden nu door hen belangrijke voorstellen gedaan, die ingrijpende wijzigingen of iets dergelijks inhouden, dan is het tevens een goede gewoonte; dat deze voorstellen, eer zij door de betreffende meerdere vergadering behandeld worden, naar de mindere vergaderingen worden teruggewezen. Het is natuurlijk mogelijk, dat er omstandigheden zijn, die dit uitstel niet gedoogen, maar overigens is er voor deze wijze van behandeling alles te zeggen, om zoodoende de rechten der mindere vergaderingen te waarborgen en een overheersching van de mindere door de meerdere vergaderingen te voorkomen.
De algemeene zaken kunnen echter ook door middel van instructies van de mindere op de meerdere vergaderingen komen, niet slechts naar aanleiding van rapporten en voorstellen van deputaten voor een bepaalde zaak, maar ook afgedacht hiervan. Elke kerkeraad bijv. heeft het recht bepaalde voorstellen omtrent deze algemeene zaken bij de meerdere vergaderingen aanhangig te maken. Om een voorbeeld te noemen. Het zou kunnen zijn, dat een kerkeraad van oordeel was, dat het niet tot de taak van de Kerk behoort de voorbereidende of litterarische vorming van de aanstaande Dienaren des Woords zelf ter hand te nemen, maar dat het enkel de taak van de Kerk is de theologische vorming te verzorgen Dan heeft zulk een kerkeraad het volste recht om daarvan een voorstel te maken en dit per instructie ter classis te brengen. Stemmen de kerken der classis met deze gedachte in, dan kan de classis dit per instructie ter part. synode brengen, enz. Zou eventueel de classis niet met deze gedachte accoord gaan en dus het voorstel van den betrokken kerkeraad niet overnemen, of zou de part. synode dit niet willen doen, dan behoudt toch de kerkeraad het recht om zijn gedachte ter kennis van de generale synode te brengen. Dit niet toe te staan, zou aan de vrijheid der plaatselijke kerken te kort doen.
Hiermede willen wij nu de bespreking van den omvang van de macht der meerdere vergaderingen besluiten, hoewel ieder begrijpen zal, dat hiermede dit onderwerp niet uitgeput is.

Zw. (Zwolle), H.

1) Dr. H.C. Rutgers, kerkelijke Deputaten, Kampen, z.j., blz. 17.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen