Het zingen van onze Psalmen (4)

Zoover het rhytmisch zingen tegen de natuur ingaat, dus niet analoog is met wat het hart doet, wanneer de mensch spontaan zingt, is het te veroordelen. Wij kunnen dit niet vakkundig beoordelen. Wel is het ons meer dan eens opgevallen, dat het rhytmisch zingen niet vlot gaat. Maar dat is misschien ook, of alleen te verklaren uit ongewoonte, of uit gebruikte zangwijzen, welke niet geheel zuiver zijn. Maar er is, naar het ons voorkomt, geen gegrond motief om te zeggen: er moet onvoorwaardelijk en altijd rhytmisch worden gezongen. Wij willen het nog anders zeggen: wij geloven niet, dat de ziel van Gods kind altijd is ingesteld om zuiver rhytmisch te zingen. De zangmethode kan inderdaad voor de levende ziel onnatuurlijk zijn.
Dit behoeft wel enige toelichting.
Rhytmisch zingen is niet onnatuurlijk. Maar de berijming van de Psalmen en de melodie moeten zóó zijn, dat goed rhytmisch gezongen kan worden. En moet het tempo er mee overeenstemmen. Anders wordt het rhytmisch zingen, naar het ons voorkomt, onnatuurlijk.
Wij vinden het heel niet erg, wanneer voorstanders van het rhytmisch zingen van bovengenoemde argumentatie zeggen: zuiver subjectieve mening. Best, maar onderwijs ons dan maar nader. Zelf zijn wij goed overtuigd van de moeilijkheden op dit terrein, maar wij weten ook, dat wij met het karakter van den gewijden zang en met de geheiligde zangers rekening moeten houden. Dit is niet onnatuurlijk.
Juist in verband met wat wij schreven in betrekking tot het gebruiken van een natuurlijke zangmethode, willen wij bespreken de uitspraak van den heer Milo; toepasselijk zingen is de handeling, die rechtstreeks en noodzakelijk uit de eredienst voortvloeit. Dan rijst voor ons dadelijk de vraag op: Is alleen rhytmisch zingen een zangmethode, welke rechtstreeks en noodzakelijk uit de eredienst voortvloeit? Wij kunnen dat niet zien en zijn er lang niet van overtuigd.
1e. Het karakter van de samenkomst der gemeente is een wettig samenzijn van God en Zijn volk. De gemeente komt samen, omdat God haar oproept met een speciaal doel: Gods Woord horen, de sacramenten gebruiken, enz. Het wezen van den eredienst is het uitoefenen van de ware religie in de wettige samenkomst der gemeente. Wij kunnen niet zien, dat daaruit rechtstreeks en noodzakelijk volgt hét rhytmisch zingen. Wel zijn wij overtuigd van de waarheid: toepasselijk zingen is .de handeling, die rechtstreeks en noodzakelijk uit de eredienst voortvloeit. Maar of dit toepasselijk zingen beslist rhytmisch zingen moet zijn, weten wij niet. Wij durven dit nog niet te betogen. Let wel, lezer, wij zeggen niet, dat de heer Milo betoogt, dat toepasselijk zingen beslist rhytmisch moet zijn. Zijn beschouwing laten wij rusten. Wij beweren alleen dat het ene niet noodzakelijk uit het andere voortvloeit. Wij zien het tenminste nog niet zoo.
2e. Gebrekkige zang is te veroordelen. Daarover behoeven wij niet te debatteren. Maar is iedere zang gebrekkig, welke niet rhytmisch is? Dat zal toch ook niemand voor zijn rekening nemen. Daarom kunnen wij ook niet zeggen, dat in een niet-rhytmische zang de polsslag van onze levende geloofsbelijdenis nog heel goed kan kloppen. Natuurlijk nemen wij het daardoor niet op voor gebrekkig zingen.
Er wordt veel te slecht gezongen. Een ieder, die enig gevoel heeft voor zang, moet dit toestemmen.
Laat niemand hier oppervlakkig oordelen. Noch bij het pleitvoeren vóór, noch bij het bestrijden van rhytmisch zingen.
3e. Er is al heel veel geschreven en gesproken over langzaam en vlug, over te langzaam en te vlug zingen. Het spreekt van zelf dat beide heel fout kan zijn. En wat de ene vlug noemt, noemt een ander nog langzaam, of te langzaam. Kan iemand precies zeggen hoe vlug gezongen moet worden om toepasselijk te zingen, om dus te handelen overeenkomstig het karakter van den eredienst? Weten de voorstanders van vlug zingen of de tegenstanders van te vlug zingen precies hoe vlug Israël in den tempel zong of de Heere Jezus met de apostelen aan het heilig avondmaal en op den weg naar Gethsemane? Ik zou niet gaarne een beslissend antwoord geven. Wij moeten zeer zeker toepasselijk zingen, en dat is een handeling — wij wijzen nog eenmaal op de uitspraak van den heer Milo — die rechtstreeks en noodzakelijk uit de eredienst voortvloeit. De samenzang der gemeente is een actief deelnemen aan den eredienst. Dat zingen is een „zielespraak uit goddelijk getroffen-zijn”, citeerden wij. Zie artikel II. Maar om voor zulk een zingen een methode vast te stellen is zeer moelijk. Daarbij moet allereerst in het oog worden gehouden wat gezongen moet worden. Wij denken aan onze Psalmen. Is Psalm 6 of 51, dus een boetpsalm, niet heel wat anders dan een lofpsalm, zoals 150? Stel u voor een ziel, die door Woord en Geest goddelijk getroffen is en nu toepasselijk zingt; een handeling verricht, die rechtstreeks en noodzakelijk uit de eredienst voortvloeit; een ziel, wier zingen is een reflex op ontvangen levenslicht; een ziel, die Psalm 51 moet zingen. Zou die de handeling recht kunnen verrichten wanneer in een snel tempo, of vlugrhytmisch wordt gezongen? Wij geloven dit niet. Dan denk ik weer aan bovengenoemde wet; het snelle zingen van de boetpsalmen door de ziel, die door Gods Woord en Geest getroffen is, blijft voor ons onnatuurlijk.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen