Op den uitkijk

„Weer zoo’n nieuwerwetsch gedoe!” mopperen sommigen, die altijd in de contramine zijn als er van wat „nieuws” sprake is en het juist daarom bij voorbaat veroordeelen. „Vroeger hoorde men van zulke rare kunsten niet!” merken ze dan smalend op. Inderdaad, vóór den oorlog kenden we geen Moederdag! Hoe deze datum op den kalender gekomen is, eerlijk gezegd, ik weet het niet. Maar hoe dan ook, deze dag heeft zich terdege ingeburgerd en maakt onder de overige dagen van het jaar geen slecht figuur. Ten spijt van allen, die niet kunnen zien, dat de zon in het water schijnt, doet de bloemenhulde op Moederdag weldadig aan, en smaakt haar het gebak heerlijker dan anders!

En, nietwaar, we gunnen het al onze moeders zoo gaarne! Want als er één in het gezin is, die verdient op een aparten dag gefêteerd te worden, dan is zij het. Vader mag zich het hoofd des huizes noemen, en dat is hij ook, moeder is, niet het nekje, zooals men wel eens ondeugend opmerkt, maar zij is de ziel des gezins. Daarover behoeft niet gedisputeerd te worden. En waar het niet zoo is, is de zaak niet in orde. Als moeder om de een of andere reden niet aanwezig is, dan is de eerste vraag van jong en oud: waar is moeder? Vader kan wel eens een avond absent zijn, het is wel vervelend, maar het gemis wordt niet zoo pijnlijk gevoeld; maar er is een leegte in het gezin als moeder ontbreekt. Vader kan moeder, hoezeer hij ook zijn beste beentje voor zet, niet vervangen. Hoe komt dat toch! Beiden zijn toch de ouders!
Ja, als de psychologie zoover is om het moederhart voor ieder open te leggen, dan zal dat geheim ontsluierd worden. Maar zoover zijn we nog niet. Het hart maakt de moeder tot moeder! Het feit van kinderen te hebben, maakt nog geen moeder! Helaas, dat leert de ervaring. „De jeugd verwelkt, liefde verkwijnt, de bladeren der vriendschap vallen af; de stille liefde eener moeder overleeft ze alle.” Het is dan ook treffend als de Heere de liefde tot Zijn kinderen in beeld wil brengen, Hij dan de moederliefde gebruikt. Hoe groot haar kinderzegen ook is, ze geeft aan allen haar hart onverdeeld. Den rijkdom van haar liefde deelt ze aan hen mede. Een moeder heeft zooveel harten als ze kinderen heeft, of wilt ge liever, haar hart is zoo ruim, dat allen daarin een plaats hebben. Komt niet aan haar kinderen, want dan komt ge aan haar leven. Ze zijn haar kroon en blijdschap. Voor hen leeft ze, zwoegt ze, lijdt ze. Geen moeite is haar te groot als het haar kinderen geldt. Haar zorgen geldt allen, maar inzonderheid de kleinen en zwakken, de zieken en hulpbehoevenden. Eerst dan straalt de moederliefde op haar schoonst. Nimmer zal ik vergeten, dat ik eens met een moeder stond bij het kistje van haar gestorven lieveling. Toen het deksel werd gesloten, slaakte zij een zucht, zooals ik nimmer hoorde. Van haar kind verdraagt ze alles. Het kan haar op haar hart trappen, ze blijft in haar liefde dezelfde, ook al bloedt haar het harte. Het hart eener moeder is een afgrond, op den bodem waarvan zich altijd vergiffenis bevindt. Haar leven behoort haar kinderen, zooals het spreekwoord zegt: „Al is een moeder nog zoo arm, toch dekt haar kleed de kind’ren warm.” Breng het gesprek op haar kinderen en ge hebt haar belangstelling ten volle. „Het hart eener moeder is het meesterwerk der natuur.” We zouden liever zeggen: het meesterwerk Gods! Ze draagt het kind onder haar hart, voedt het met haar leven en gaat in haar kind op. Wat moeder deed en sprak, blijft den mensch bij geheel zijn leven, ook al wordt hijzelf zeer oud.
„Het moederhart is het schoolvertrek van het kind.” Sirius zeide eens zoo treffend: „Al is iemands kindsheid ook geheel verstomd, eenmaal zal zij weder ontwaken: aan de baar van zijn moeder.”
We zouden zoo kunnen voortgaan het rijke geschenk Gods, het kind in zijn moeder geschonken, uit te beelden. Genoeg echter, om te zeggen, dat de Moederdag toch wel een dag bij uitnemendheid is, waarop kinderen in bijzonderen zin hun liefde en blijdschap kunnen toonen. Alleen... het moet niet bij één dag in het jaar blijven. We zijn niet klaar met Moeder op haar dag met bloemen en allerlei delicatessen te overstelpen. Eiken dag moet er een ruiker van de mooiste bloemen op tafel staan, en elken dag moet haar iets heerlijks worden geboden. Ik bedoel dat overdrachtelijk. Elke dag moet getuigen van de aanhankelijkheid en liefde der kinderen voor moeder. Dat zijn de bloemen, die zij begeert. Als de kinderen het slechts verstonden.
Moederliefde is een gedicht! Wie omschrijft ten volle haar rijkdom en heerlijkheid. We hebben dan ook hoegenaamd niets tegen den Moederdag, integendeel, we bevelen hem warm aan. Alleen... één dag in het jaar lijkt mij niet voldoende. Elken dag moeten er bloemen gestrooid worden op haar weg! Ze heeft recht altijd een ruiker op haar tafel te hebben. Ik bedoel dit natuurlijk niet letterlijk, maar wil zeggen, dat elken dag de bloemen der aanhankelijkheid en liefde van haar kinderen haar omringen. Dat zijn feitelijk de bloemen, waarop zij gesteld is. Als de kinderen het eens wisten hoezeer het moederhart hunkert naar de liefde van haar kinderen! Dat is het hoogste loon voor alles wat zij hun schenkt. Dat deze bloemen elken dag haar tegengeuren, zou ik niet durven beweren. Menig moederhart kwijnt in zorg, omdat zij te weinig wederliefde ontvangt. Om maar niet te spreken van de zorg en smart, die haar hart soms verteert, omdat haar kinderen wegen gaan, die niet tot hun welzijn dienen. Ze zal er niet met anderen over spreken! O neen, ze tracht altijd het verkeerde gedrag van haar kinderen te vergoeilijken, indien het haar mogelijk is, nog goed te praten tegenover vreemden. Zoo is de moeder!
Eenmaal was ik getuige, dat een moeder het noodig vond, misschien wel terwille van mij, haar dochtertje, een kind van een jaar of 8 of 10, een vermaning te geven. De bestraffing drong in het geheel niet tot de kleine door, want snibbig antwoordde ze: „Doe toch niet zoo idioot.” Moeder deed niet meer idioot, maar trachtte het kind met zoete woorden te stillen. Graag had ik die beleedigde majesteit even over de knie genomen, maar bedwong mij, omdat ik daardoor niet alleen de kleine opstandeling, maar ook de moeder tegen mij in het harnas had gejaagd.
Liefde is geen lievigheid, die met vriendelijke lachjes en traantjes moeder voor zich tracht in te winnen. Ware liefde van het kind is de echo van de liefde der moeder! De beste geschenken voor moeder zijn allereerst, dat zij het hart van haar kinderen bezit. Dan mogen zij zeker een bijzonderen dag voor Moeder bestemmen om haar eens extra te huldigen met bloemen en andere cadeaux!
Maar elke dag moet Moederdag zijn!

A(peldoorn)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen