Maria

Kerstfeest en Maria hooren bij elkaar.
Maria, de moeder des Heeren !
Is er ooit grooter en tegelijk stiller figuur ons geteekend op het heilig blad, dan die van .Maria, de moeder des Heeren.
De Roomsche kerk heeft zich zelf niet geëerd, maar veeleer geblameerd, toen zij Maria op het tooneel bracht en er een „kijkspel" van gemaakt heeft. Want wat was heel de voorstelling van het dogma-festijn „Maria ten hemel opneming" anders, dan een parade, een film waard, maar juist daarom niet waardig de moeder des Heeren.
Geen vrouw, die door God zoo hoog is begenadigd, maar ook geen vrouw, die zoo op den achtergrond is gehouden als Maria, die het zelf niet verder kon en ook zelf niet verder wilde brengen: dan zie, de dienstmaagd des Heeren.
De Roomsche kerk moge moeizaam herhalen:
„Wees gegroet Maria, vol van genade", de Bijbel zegt niet, dat Maria „vol van genade" was, maar dat zij „begenadigd" was. Bengel zegt zoo juist: Maria was niet de moeder der genade, maar zij was een dochter der genade. Hij wil zeggen, dat in Maria geen oorsprong noch grond van genade is te zoeken, maar dat zij zelf een voorwerp der genade was. Uit genade herboren was.
Maar Rome leeft niet uit den Bijbel, maar uit traditie. Rome weet niet, wat „genade" is, dan in zooverre alle „genade" voor Rome vergoddelijking is.
Genade, genade Gods in Christus, is steeds een herscheppende grootheid en Maria heeft dat beter begrepen, dan gansch de Roomsche theologie, Maria weet, wat het beteekent, als zij haar Zaligmaker noemt en roemt, Rome weet niet, wat het inhoudt om „begenadigd" te zijn en heeft den rijkdom van Christus gehalveerd, toen het Maria typeerde als „vol van genade". Dit is een slag in het aangezicht van Hem, van wien wij lezen: „Uit zijne volheid hebben vdj allen (ook Maria) ontvangen genade voor genade."
Hebt gij al eens iets gelezen over Maria's geboorte?
Daar is een apocrief evangelie over de geboorte Maria, en de Roomsche kerk grijpt bij voorkeur naar deze apocriefe evangeliën.
In dit apocrief evangelie fabelt men over de ouders van Maria. De vader van Maria zou Joachim en haar moeder Anna geheeten hebben. Toen de vader van Maria eens 40 dagen en 40 nachten in het gebergte vastte, kondigde een engel hem aan, dat hem een dochter zou worden geboren, met name Maria, die de moeder van den Heiland der wereld zou worden.
Toen Maria drie jaar oud was, zoo vervolgt dit apocriefe boek, werd zij naar den tempel gebracht, waar een engel haar eiken dag van voedsel voorzag. Haar gelaat was wit als sneeuw. Zij deed een menigte wonderen en moest op haar twaalfde jaar uit twaalf weduwnaars een echtgenoot kiezen. Door het lot werd Jozef aangewezen, die reeds vergrijsd was. Op haar vijftiende jaar ontving zij bezoek van een engel Gabriel, en werd zij met den Heiligen Geest vervuld. Op weg naar Bethlehem, in een spelonk, schonk zij het leven aan haar Zoon, en zij bleef Maagd. Die zoon was van een hemelschen lichtglans omgeven.
Zoo fabelt dit gedeelte voort. Geen wonder, dat later vele christenen nieuwsgierig vroegen hoe het toch met Maria afgeloopen was na de hemelvaart van Jezus, en wanneer zij gestorven was, en waar, en hoe.
Om aan deze drang der nieuwsgierigheid te voldoen, werd een geschrift opgesteld, dat toegeschreven is aan Johannes Theologus, en zou dateeren uit de 5e eeuw, een geschrift, dat tot titel droeg „Hemelvaart van Maria", waarin al deze vragen werden besproken. Allerlei ontmoetingen en gesprekken van Maria en Jezus, van Maria en de engel, van Maria en Johannes, worden hier medegedeeld, en ten slotte wordt ons gemeld, dat Maria ten hemel werd opgenomen.
Uit de legende dus en niet uit de Schrift is de idee van haar hemelvaart voortgesproten. Sinds de 5e eeuw is in de Roomsche kerk dit als een pia sententia, als een vroom gevoelen aanvaard, doch het was nooit als een dogma afgekondigd.
Thans heeft Rome het aangedurfd om Maria van haar plaats als „dienstmaagd des Heeren" te verdringen en werd zij op een voetstuk gezet, waar het niet is vereering, maar eerder onteering van het werk der herscheppende genade, zooals dit in Christus is gewrocht.
Noch in de brieven van den Apostel Paulus, noch in die van Petrus, die volgens Rome de eerste bisschop zou zijn geweest, is er spoor te ontdekken van een Maria vereering, laat staan van een „Maria ten hemel opneming".
Petrus is in het oog van Rome de eerste Paus, maar die Petrus moet dan toch wel een heele slechte Paus geweest zijn, die Maria zoo snood in zijn zendbrieven kon vergeten!
Maria is groot in het Koninkrijk Gods, maar nergens grooter, dan daar, en nergens grooter, dan toen zij in de schaduw trad en bleef als „dienstmaagd des Heeren" begenadigd.

A. (Apeldoorn) S.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen