De Saambinder

De. .Hoofdredacteur van „De Saambinder" Ds. L. Rijksen te Leiden, meent, dat hij nog al eens wordt aangevallen, omdat hij de waarheid zoo recht snijdt en zoo fier verdedigt. Hiertoe roept hij verschillen op, lanceert tegenstellingen tussen de Christelijke Gereformeerde Kerken en de Gereformeerde Gemeenten, die meer aan spiegelgevechten, dan aan een eerlijke en ronde strijd om der Waarheid wil doen denken.
Ook Ds. Kok moet het dikwijls ontgelden, want deze dienaar is ook al zoo diep aan de Waarheid ontzonken, en leeft voor het grootste gedeelte van Remonstrantsche restjes.
Welnu, laat ik deze Ds. Rijksen, Hoofdredacteur van „De Saambinder" eens rond en open schrijven dat de Christelijke Gereformeerde kerken ten volle onderschrijven, wat hij in, „De Saambinder" van 1 Maart jl. onder den titel: Gevaarlijke eenzijdigheid" betoogt.
Ik acht het van beteekenis een gedeelte van dit artikel onveranderd over te nemen. Ieder moge dan weten en oordelen, of er ook een zoeken is van wat men noemt: spijkers op laag water bij den Hoofdredacteur van „De Saambinder".
Hier volgt een gedeelte van genoemd artikel:

Hoe duidelijk blijkt toch weer telkens dat een mens van nature een vijand is van de ontdekking zijner ellendestaat. Wij willen er niet aan dat we in ons verbondshoofd Adam, onbekwaam geworden zijn tot enig goed en geneigd tot alle kwaad. Alom wordt het geroep vernomen: spreek ons van zachte dingen. Vandaar dat het eenzijdig wijzen op de eis des geloofs, zonder meer, gaarne wordt verdedigd en ook veel meer naar de mens is, dan het voortdurend gewezen worden op de noodzakelijkheid der wedergeboorte, welke aan het geloof vooraf zal moeten gaan. Temeer heeft dit betekenis, wijl de wedergeboorte spreekt van een werk Gods, waarbij alle werk des mensen als grond, geheel wegvalt, en de Heere met Zijn souvereine genade er aan te pas zal moeten komen zal het wel met ons zijn.
Doch zo mogen we anderzijds toch ook wel vragen: hoe kan er een waar geloven in Christus en in de beloften zijn, vóórdat een ziel met God te doen gekregen heeft. Wij hebben in Adam niet tegen Jezus, doch wel tegen God gezondigd. Waar gaat het in ons leven om? Daarbij de belofte op zichzelf genomen, kan ons toch het leven niet geven? Och wij zijn wat een rustzoekers, en grijpen wat aan, want we moeten toch wat hebben? Er zijn wat steunsels waarop we ons verlaten, en wij hebben wat afgoden waarop wij ons vertrouwen stellen. Toen Micha zijn zelfgemaakte goden en priester zich zag ontnomen, zeide hij: „Wat heb ik nu meer?" Richt. 18 :24. Hoe nodig is het al onze steunsels eens te leren verliezen en in te leven de noodzakelijkheid om met God verzoend te moeten worden. Gods recht moet in ons verheerlijkt worden. Dat recht vonnist ons, en besluit ons onder het oordeel des doods. Degenen die zo lichtvaardig over geloof in Jezus spreken, mogen zich wel eens afvragen of zij de schuldbrief ooit wel eens hebben thuisgekregen. Voor degenen die het waarlijk om God te doen geworden is, wordt het juist zo troostvol dat de staten van Christus, zowel van Zijn vernedering als van Zijn verhoging zich verhouden tot het recht, en him wordt dan ook zulk een Middelaar dierbaar, gepast profijtelijk en noodzakelijk. Dezulken willen geen kussens onder de okselen der armen genaaid hebben, maar leren verstaan de noodzakelijkheid, doch ook de bate van de Goddelijke ontsluiting en toepassing.
De openstaande schuld die de Heere in 't Goddelijk recht doet kennen, kan niet weggenomen worden door het zichzelf toeëigenen van een belofte, zonder dat de Heere die eerst kracht doet hebben en toepast aan-het hart. Hoeveel te meer mag dit wel bedacht worden door degene in wiens hart nog nooit plaats voor de beloften is gemaakt. No. dig is vooral in onze dagen een open oog te hebben voor de gevaren van het opdringen van geloof in de beloften, terwijl de ware kennis der ellende nog gans ontbreekt. Zeer velen worden meegevoerd met de stroom van de geest des tijds, wijl men met het Evangelie i.p.v, met de wet begint. Ook Barth, Brunner, Niebuhr bezien alles vanuit Christus. Zij beginnen niet met Genesis, doch bij Johannes I (Het Woord). Volgens hen is het de fout van de oude theologen geweest, om bij Genesis te beginnen, vanuit de Schepping en de val.

Tot zover dit artikel van Ds. Rijksen, Hoofdredacteur van „De Saambinder"
Waarom ik dit stuk uit „De Saambinder" overneem? Vooreerst, omdat het mij aanleiding geeft nogmaals met klem er op aan te dringen, dat de Gereformeerde Gemeenten met onze Deputaten eens samenspreken. Wat hier staat vertolkt voldoende punten van overeenstemming om als Gereformeerde kerkgroepen nader tot elkander te komen, ook al blijven hier enkele vragen over.
Vervolgens, omdat het in de kringen en onder de predikanten der Gereformeerde gemeenten met alle ernst moet doordringen, dat onzerzijds deze vertolking van de Gereformeerde Waarheid geen bezwaar ontmoet.
Ten derde, omdat ik diep overtuigd ben, dat Ds. Kok van Veenendaal het volkomen eens is met alles, wat hier wordt gezegd.
Ten vierde, omdat het meer dan tijd is, dat wij voor God en menschen eens toonen, dat bij alle verschil wij toch broeders zijn om der Waarheid wil. Eén aanteekening maak ik hierbij.
Wat hier door den Hoofdredacteur van „De Saambinder" Ds. Rijksen geschreven wordt over Barth en Brunner en Niebuhr is wel wat anders, dan hier wordt gezegd. Maar dit stuk nieuwe theologie ligt ook niet onder ieders bereik en heeft ten slotte met de zaken, die ons bezig houden, niets te maken.
Ik hoop, dat mijn woord eenige weerklank mag vinden èn bij den Hoofdredacteur van „De Saambinder", èn in den kring der Gereformeerde Gemeenten.

A. (Apeldoorn) S.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen