Christus, het hoofd der gemeente VII

Hoofd en leden (3).
Die Christus ingelijfd is en door de wet leert sterven aan de wet, is aan alle eigen werk nog niet gestorven. Ook niet als hij werkzaam wordt naar Christus. Het beeld van een klimopplant is in dit verband wel eens gebruikt. De klimopplant grijpt zich overal aan vast, aan stam en muur, aan huis of schuur. Maar bij dit al leeft hü toch uit eigen wortel. En zo is er bij de begenadigde zondaar zo heel veel dat nog uit eigen wortel is. Hij moet leren verstaan dat alle leven uit Christus is; het leven dat zoekt en vraagt, weent en klaagt, de noodzaak en de heerlijkheid van Christus ziet, de geloofswerkzaamheid naar Christus en de geloofsomhelzing van Christus beoefent. Dan wordt inderdaad niet in praatzin, maar door Gods Geest geleerd dat wij geen zucht tot onze zaligheid kunnen toebrengen en dat uit ons in geen eeuwigheid vrucht opbloeit, welke voor God kan bestaan. In dien weg leren wij, wat de Heilige Schrift zo duidelijk leert, dat wij Christus in alles nodig hebben ; wij hebben Christus nodig in al zijn Borgwerk, het welk ons moet worden toegerekend; wij hebben Christus nodig in zijn bedienen, opdat wij uit Hem leven en vrucht dragen. Hij moet ons vrijkopen en verlossen; Hij moet ons verzoenen en reinigen door zijn bloed. Dit alles is vrucht uit het Hoofd: Hij geeft dat leven in de leden. En een ieder der leden ervaart dit. Daarom gaat hun hart en oog steeds meer voor Hem open en verstaan zij dat de Vader-Rechter dien Christus aanbiedt opdat de zondaar zich door Hem met God laat verzoenen. Christus geeft Zich; de Heilige Geest werkt, de zondaar uit Christus bedienend, versterking des geloofs, helderder geloofskennis, meer geloofskracht, opdat de zondaar zich aan Christus tot zaliging toebetrouwt en dien Christus omhelst. Dan wordt in den weg geleerd dat Hij het Hoofd is en de begenadigde zondaren de leden zijn.
De Heilige Geest, die uitgestort is in de gemeente, verheerlijkt op deze wijze den Christus, Joh. 16 : 14. Hij treedt, ook in de bediening in de ziel, niet direct op de voorgrond. Hij verheerlijkt Christus. In die ziel ontdekt Hij hoe langer hoe dieper wie de zondaar in zichzelf, buiten Christus, in Adam, is en maakt zo bevindelijk plaats voor den Christus. Hij laat de heerlijkheid van Christus steeds klaarder zien en leert Hem steeds rijker kennen. Die Geest verheerlijkt Christus ook door al zijn heilsweldaden toe te passen; Hij neemt uit de volheid van Christus en schenkt de weldaden aan de begenadigde zó, dat die ze ook kan omhelzen. Ook dat werk moet in de bediening des Woords duidelijk uitkomen, opdat Gods kinderen onderwezen worden uit het woord des Heeren. Wanneer de prediking deze heilige en heerlijke zaken achterwege laat, is er geen volle bediening van het Woord.
De kwekers spreken ook van de huwelijksent. De tak van een oude boom wordt op de stam van een ander geënt. De weefsels worden blootgelegd en het einde van de tak moet leren groeien uit de nieuwe stam. Maar de tak zit ook nog vast aan de oude stam. Die tak moet echter afsterven en daarom snijdt de kweker er ringen in en kerft hij de tak, opdat de sappen van de oude stam wegvloeien en het takeinde gedwongen wordt uit de nieuwe stam te leven. Zó wordt de huwelijksent voltrokken. De kinderen Gods, die Christus zijn ingeleefd, moeten steeds meer uit hun Hoofd leren leven. Maar zij dragen de oude mens nog in zich om en door die oude mens zitten zij, bij wijze van spreken, nog aan de oude Adamsstam vast. De hemelse Kweker ringt, snijdt en kerft; Hij loutert en beproeft, opdat zijn kinderen steeds meer sterven aan eigen werk en de oude mens de sappen meer en meer verliest. Daartoe is de louteringsweg noodzakelijk. De christen leert op die wijze duidelijker dat alle leven uit Christus is en dat dus ook de heiligmaking uit Hem is. De bruidskinderen kennen de huwelijksband en leren heimwee kennen naar de volle voltrekking er van. Maar die komt pas bij de laatste snede. Bij de huwelijksent in de natuur zet de kweker zijn werk voort totdat de tak is afgestorven en dan neemt hij nog éénmaal zijn mes om de laatste snede te verrichten. Dan leeft het takeinde geheel uit de nieuwe stam. Gods kinderen moeten hier steeds meer der zonde leren sterven en leren leven uit Christus. In dien weg leren zij steeds meer de geloofsoefening en worden zij rijker ingeleid in de verborgenheden der godzaligheid. Al deze heerlijke zaken, welke wij slechts zeer onvolledig hebben kunnen noemen, moeten door zuivere homiletische Schriftverklaring de gemeente worden duidelijk gemaakt en door klare toepassing worden uitgewerkt. Worden deze dingen in de prediking gemist, dan wordt de gemeente niet goed onderwezen en kan er verarming volgen van het geestelijke leven. Ook zal de practijk der godzaligheid er onder lijden.
Wij hebben slechts iets kunnen zeggen over het geloofsleven uit het Hoofd der gemeente. De levende kerk moet in heel het leven echter openbaren dat zij leeft uit haar Hoofd en door de bediening van het Woord moet de noodzaak daarvan ook diep ernstig worden duidelijk gemaakt. Het appèl op de gemeente mag ook in dit opzicht niet ontbreken.
L.H. van der Meiden

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen