Prof. v.d. Meiden als Homileet

Wie even kennis neemt van het aantal vakken, dat prof. van der Meiden nu 15 jaren achtereen, aan de Theol. School gedoceerd heeft, vraagt zich onwillekeurig af, hoe het mogelijk is, dat een mens op zulk een gedegen wijze onderwijs kan geven in zoveel vakken. Een enkele blik op de Series doet u respectvol opzien tegen deze hoogleraar, die er niet tegen opzag exegese van Ouden Nieuw-Testament, daarnaast het college in de ambtelijke vakken te verzorgen.
De kerken hebben veel van prof. v. d. Meiden gevraagd. Ieder die enkele jaren het onderwijs aan de Theol. school gevolgd heeft, weet het. En toch klaagde de professor hoogst zelden over de hem opgedragen taak. Ik herinner me uit mijn studententijd slechts eenmaal de ontboezeming gehoord te hebben: iedere universiteit en hogeschool heeft drie hoogleraren voor de vakken waar ik alleen voor sta. Slechts éénmaal hoorden we deze verzuchting en we waren het met de professor eens: er kan ook te veel gevraagd worden van één docent.
Prof. v. d. Meiden is hard werken gewoon. Sinds zijn eigen studententijd is dat bekend. Mijn vader, die toch ook wel „wat verzetten" kon, heeft meer dan eens gezegd: Van der Meiden is een harde werker.
Dat is hij gebleven tot deze eindpaal toe. Onvermoeid ging de professor door. Op college stimuleerde hij de studenten voortdurend met de woorden: mijne heren, we gaan gewoon door.
Waarschijnlijk heeft de professor zijn methode van werken meegekregen van zijn oude leermeesters van Lingen en Wisse. Toen in 1942, in de bittere oorlogstijd, in de aula der Theol. School een feestavond gearrangeerd was, bij gelegenheid van verschillende jubilea der hoogleraren, — een oase in de woestijn — heeft prof. v. d. Meiden, bij die gelegenheid, ons in een persoonlijk woord verklaard, dat hij zich in zijn methode van werken geheel aansloot bij het onderwijs dat deze docenten indertijd gaven. Woord-exegese gaf prof. v. d. Meiden, het tegenovergestelde van klanken-exegese, waartoe Van Lingen indertijd de studenten al inspireerde. Daardoor juist komt de zin der Schrift bloot te liggen, wat van het hoogste belang is.
Deze woord-exegese bewaart voor elk deraillement in de toepassing. De dienaar des Woords behoort op deze wijze te werk te gaan; dan laat hij de gemeente de rijkdom van Gods Woord zien, en kan onder de bearbeiding des Heiligen Geestes van de bediening des Woords zegen verwacht worden.
Dit brengt ook de Schriftuurlijke-bevindelijke prediking, die in de Chr. Geref. Kerken zo geliefd is. Zeker bevindelijk, maar gedragen door de Schrift. Heeft Doc. Wisse in voorbijgegane jaren de studenten niet steeds op de noodzaak en het schone van deze prediking gewezen, hij als man met zijn practische inslag? Prof. v.d. Meiden is eensgeestes met zijn leermeester. Hoevele malen is in velerlei verband niet steeds op het belang van deze prediking gewezen?
Wie trouwens zijn brochure „het bevindelijk element in de prediking" bestudeerd heeft, is ervan overtuigd, dat de professor geen andere prediking voorstaat.
De beste college-uren waren dan ook die van de homiletiek. Elke Woensdagmorgen werd een gedeelte van de predikkunde onder de loupe genomen. Voornamelijk het principiële en materiële deel werd tot in de finesses bekeken en veelal ook opgegeven als examenstof.
De colleges waren echt opbouwend. Daar ging iets van uit. De professor zat goed in zijn stof. Leerzaam waren de schetsen, die de prof. zelf gaf, de preekschetsen waarin al de onderdelen van de behandelde tekst verwerkt waren.
Altijd weer bleek, dat het bevindelijk element geen aanhangsel was bij de bediening des Woords, maar juist een essentieel deel ervan. Wie dit vergeet, zo klonk het vermaan, doet tekort aan het wezen van de bediening des Woords. De Heilige Geest, Die Zelf de Schriften inspireerde, is de Geest die zondaarsharten wederbaart. Die Geest geeft in het Woord te verstaan wat bevindelijk leven is.
Nauwkeurig werd omschreven wat onder toepasselijk, onderscheiden, ontdekkend, geestelijk preken verstaan wordt.
Herhaaldelijk is het ons gezegd: wie textueel preekt, explicatie en applicatie zuiver geeft, zal een prediking brengen,die in Noord en Zuid, Oost en West begeerd wordt. In al de Chr. Geref. kerken kan zulk een predikant terecht.
In zijn critiek op onze preekschetsen, werden we niet gespaard. Achteraf zeggen we: gelukkig niet. Het goede werd ruim gewaardeerd, maar het tekort ons terdege gezegd. In deze was de professor eerlijk. En dat juist heeft ons aan hem verbonden. We hielden in deze van hem en lieten ons gaarne terechtwijzen.
Prof. v.d. Meiden is een bewogen man. Bewogen door de liefde van Christus tot heil der kerk. Zielen winnen voor Koning Jezus tot Gods verheerlijking, is hem altijd het hoogste geweest. Vandaar dat hij zich ook als docent voor alles, dienaar des Woords wist. Hoe wees hij ons niet op persoonlijke godsvrucht en het acht hebben op zichzelf. Om recht te preken moeten wij waarlijk leven in gemeenschap met God, zelf deel hebben aan het heil der genade, Christus en ons zelf kennen — dat zijn zijn eigen woorden.
Altijd stond hij voor ons open. Kon op school alles niet behandeld worden, dan ontving hij ons thuis en hielp ons in persoonlijk gesprek weer verder. Bemoedigend tegelijk waarschuwend stond hij naast ons.
Hebben de kerken veel van hem gevraagd, de professor heeft evenzeer veel gegeven.
Laten wij de Heere ootmoedig danken voor alles wat Hij de kerken in professor van der Meiden gegeven heeft.
Soli Deo Gloria.

E (Enschede) Hilbers.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen