Oorzaken van weinig verzekering van het geloof I

In een onzer artikelen wezen wij op de noodzaak van de verzekering des geloofs. Wanneer die verzekering wordt gemist, lijdt het geestelijke leven schade, wordt het vrijmoedig getuigen niet beoefend en heeft de gelovige ook satan weinig weerstand te bieden bij zijn aanvallen. In de geloofsverzekering zelf wordt „veel zoetigheid" genoten. Wat zijn de oorzaken van het gemis? Hoe komt het dat er zo weinig christenen zijn, die deze geloofszekerheid bezitten?
Meent nu niet, vriendelijke lezers, dat wij vandaag alleen te klagen hebben. Voor mij ligt het reeds meer genoemde boekje van Petrus Immens, over De Godvruchtige avondmaalganger. Mijn exemplaar is uitgegeven in 1860. In dat boekje schrijft Immens ook over de oorzaken van het gemis der genoemde verzekering des geloofs en vraagt ook naar de oorzaken van dat gemis. Hij betoogt tevens dat er in zijn dagen zo weinig christenen zijn, die deze zekerheid bezitten.
Hij wijst allereerst op oorzaken, welke wij aan de zijde Gods moeten zoeken. Ten eerste behaagt het den Heere om Zijn vrijmacht te tonen in de bedeling der genade. Naar Zijn welbehagen geeft Hij dezen veel licht en blijdschap des geloofs en leidt Hij anderen door veel duisterheid en beproeving. Hij geeft geen rekenschap van Zijn daden. Er is veel genade nodig om Hem te aanbidden op zulke wegen. Wij moeten niet vergeten dat de Heere altijd handelt in wijsheid en liefde. Wij kunnen zijn wegen niet begrijpen; wij moeten leren volgen in geloof en dus gehoorzaam leren volgen. De Schrift leert ons duidelijk dat de kinderen des Heeren niet allen delen in hetzelfde rijke licht. Na Pasen lezen wij een Johannes: hij zag en... . geloofde; Thomas sprak van: geenszins geloven. Heman was worstelend voor God werkzaam bij dagen en bij nachten. Hij gevoelt de dood nabij en gevoelt zich overladen met rampen. Hij klaagt er over dat de Heere hem in de diepste kuil gelegd heeft en Zijn grimmigheid op hem rust. Hij vraagt waarom de Heere hem verstoten heeft? En toch spreekt hij: HEERE, God van mijn heil. De oude godvruchtigen spraken wel eens over kinderen des Heeren, die het licht op hun rug droegen. Inderdaad zijn er lieve, godzalige christenen, die bij dagen en bij nachten klagen als Heman. Wij denken aan een zeer nauw levende christin, die 's nachts opstond om in de eenzaamheid te worstelen met de Heere, te smeken om licht. Zwart waren de bladzijden, waar de klaag- en boetepsalmen te vinden waren in haar Psalmboek. Maar het treuren in droefheid naar God, werd niet gemist. Wel werd altijd geklaagd over het niet genieten van de zekerheid des geloofs. En wie naast Psalm 88 Klaagliederen 3 leest, hoort nog een klager. Het is dus wel een Bijbels kenmerk wat die klagers openbaren. De Heere handelt zo in Zijn Vaderliefde, in Zijn grote wijsheid. Die kinderen moeten leren: het is goed, wat Vader doet.
Immens noemt nog een tweede zaak van de zijde Gods bezien, bld. 102. De Heere wil Zijn volk, door het onthouden van de geloofszekerheid klein en ootmoedig houden, opdat het zich niet op de ontvangen genade zou verheffen. Want „hoewel de verzekering, in haar eigen aard, de hoogmoed niet werkt, maar het tegendeel, zo gebeurt het nochtans door de inwonende zonde, en door de listen van de satan, dat die verzekering een verkeerde uitwerking heeft. Omdat de Heere lust tot nederigheid heeft, wil Hij die door de duisterheid bevorderen." Ach, wij weten wel hoe gemakkelijk Gods kind zich op de genade gaat verheffen. De apostel Paulus had grote genade ontvangen van de Heere, maar, opdat hij zich niet zou verheffen, was hem een scherpe doorn in het vlees gegeven; een engel des satans, welke hem met vuisten sloeg. De Heere heeft lust in ootmoedig wandelen voor Zijn aangezicht.
Immens noemt in de derde plaats: de Heere doet dit om de goddelozen te tonen dat men niet zo gemakkelijk zalig wordt. De poort is eng, de weg is nauw, welke leidt tot het leven. De goddelozen moeten dit leren bedenken. Herinnerd wordt dan aan het „nauwelijks zalig worden", beschreven in 1 Petr. 4:18. Die tekst zegt niet, dat de zaligheid wankelbaar staat voor de kinderen Gods, maar betekent dat zij niet zalig worden ,,zonder smartelijke, scherpe loutering door het vuur van beproeving en benauwing, 1 Petr. 1:7; 4:12. (K.V. Greydanus).
Nu is het niet zó, dat wie veel lijdt, heel godvruchtig is. Alleen zij, die gelouterd worden door het lijden dragen vrucht. Er zijn onherborenen, die een voorbeeld zijn van stil lijden. Maar Gods kinderen gaan in Zijn vijzel, opdat het licht des geloofs helderder zou schijnen. De Heere stoot de Zijnen iedere dag. Telkens werpt Hij hen in Zijn vijzel. De doorn steekt iedere dag; de satan slaat iedere dag; het vuur brandt iedere dag; de wondt schrijnt iedere dag; de moeheid door het gebroken lichaam of door de benauwde geest, drukt iedere dag. De slaap wijkt van de ogen; het lichaam rust niet; de wegen Gods worden niet begrepen. Ach, het kan zo bang, zo zwaar zijn voor het kind des Heeren. En als dan het licht niet rijk doorbreekt, dan gaan zij in het zwart en menen dat de Heere hen vergeten heeft, Ps. 42:10. Dat alles moet nu medewerken om de kinderen des Heeren heel klein te houden. Zekerheid en rust leiden zo haast tot onwaakzaamheid en verslapping in de strijd, tot een zich verheffen op de eens ontvangen genade en tot een valse rust. Daarom beproeft en loutert de Heere, werpt Hij in de diepte en in de duisternis, en onthoudt Hij de zekerheid des geloofs. Maar ook dit alles zal strekken tot Zijn eer.

L.H. v.d. Meiden

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen