Wie de jeugd heeft...

Natuurlijk stemmen wij allen er hartelijk mee in, wanneer we zeggen, dat de jeugdjaren van de grootste betekenis zijn voor heel het leven en voor onze plaats en taak in maatschappij, staat en Kerk.
Toch twijfelen we er wel eens aan óf we dit werkelijk allen met elkaar eens zijn. Wat de beide eerstgenoemde terreinen betreft, ja, vanzelfsprekend, daar denken we allen gelijk over. Want daar staat onze levenspositie, ons „brood", mee in verband. En voor je broodje doe je wat!
Maar dat andere - de Kerk - och, dan halen velen de schouders op.
En toch - hier behoort de Kerk nummer EEN te zijn. Denkt u maar even aan de bekende woorden van de Heere Jezus: „Zoekt éérst het Koninkrijk Gods". En bij de doop van uw kinderen (het eerste of een van de eerste momenten, dat u met uw kind in het openbaar verscheen!) hebt u iets bijzonders beloofd, ouders! Namelijk, dat uw opvoeding een bepaald, duidelijk uitgesproken, karakter zou dragen: de Drieënige God heeft beslag op uw kinderen gelegd, en u hebt gezegd: „in de voorzeide leer zullen wij hen opvoeden, Heere!" En u zult uw eden den Heere houden! Toen hebt u niet eerst gedacht: wat zullen ze later worden?, maar u hebt met de gemeente meegebeden, dat de Heere hen door Zijn Geest altijd zou willen regeren.
En nu de praktijk!
Onze jongens en meisjes moeten wat worden straks!
Ze moeten diploma's halen, studeren, werken, verdienen en een goede positie veroveren. Natuurlijk. Dat is roeping. Maar dat andere dan? Dat geestelijke? Mag dat ten achter gesteld worden bij het „natuurlijke"?
Het is zin-vol, dat de jeugdtijd de lente-tijd van het leven wordt genoemd. Lente-tijd, voorjaarstijd, is de tijd van zaaien, planten, poten. Wie dat niet doet, zal niet oogsten.
Dit geldt óók van de jeugdtijd.
De jaren van de jeugd zijn de vormingsjaren, de ontwikkelingsjaren, de voorbereidingstijd van wat we later zullen zijn. En - héél het leven is voorbereidingstijd voor de eeuwigheid. Terwijl heel het leven, óók het jeugdleven, van God is. „Voor Hem zij jeugd en jonge kracht", zingen we in het bondslied van de J.V. Waarom? Omdat van Hem jeugd en jonge kracht zijn! Daarom behoort de vorming van ons leven te zijn tot Zijn eer. Hij heeft daar recht op, en wij zijn dus verantwoordelijk voor het besteden van de tijd, ook en vooral van de jeugdtijd.
U weet deze dingen.
Waarom we er dan aan herinneren?
Omdat de week van 19-25 September a.s. propaganda-week is voor het Chr. Geref. jeugdwerk.
Graag vestigen de deputaten voor het contact met de Jeugdbonden uw aandacht op deze propaganda-week.
Ouders, werkt mee, dat uw kinderen onze jeugdverenigingen bezoeken. Er zijn veel te veel jonge mensen, die niet meedoen. Steunt de J.V. en de M.V. Wijst uw jongens en meisjes op de zo noodzakelijke vorming, die zij op de vereniging ontvangen door Schrift- en beginselstudie.
Jongens en meisjes, bezoekt trouw de verenigingen. Werkt mee. Wekt anderen op. Het gaat om de hoogste belangen. Verbeuzelde jeugdjaren kunnen nooit worden overgedaan. Wat in de jeugd is verzuimd, haal je niet in.
Kerkeraden en predikanten - tot u richten deputaten het dringend verzoek om op Zondag 19 Sept. het jeugdwerk te gedenken in gebed en prediking en om, zo mogelijk, een collecte te doen houden voor het Jeugdsteunfonds.
Gods zegen vergezelle de actie van onze Chr. Geref. Jeugdorganisaties.

De deputaten:
S. v.d. MOLEN, voorzitter.
D.H. BIESMA, secretaris.
J.C. MARIS, penningmeester.
I. DE BRUYNE
W. VAN REE.

Wanneer ik dit goede woord van de Deputaten voor Contact met de jeugdbonden lees, zo komt het mij voor, dat wij moeten hebben een kerkelijke jeugd, en een jeugdige kerk.
Een kerkelijke Jeugd!
Dit is een jeugd, voor wie de kerk niet is aanhangwagen, en nog veel minder speelgoedwagen, maar motor in de strijd om het bestaan. Onze Jeugd moet doordrongen worden van een kerkelijk beginsel, dat zijn plaats kan en moet handhaven naast, en, zo het moet, tegenover andere kerkgroeperingen. De losheid in het kerkelijke mag onder ons niet zijn, en het staat te vrezen, dat in de laatste jaren te weinig hieraan gedacht is.
Wat hiervan de oorzaak is laat ik thans buiten beschouwing, maar zeker is, dat dit niet alleen bij de jeugd is te zoeken. Hier zijn nog vele andere factoren, die mee spreken. Daarom allereerst een Kerkelijke Jeugd, en de leiders, d.z. de kerkeraden en predikanten, mogen biddend letten op de gang der tijden, die roept tot bezinning inzake Kerk, maatschappij, staat.
Een Jeugdige kerk!
Hiermede bedoel ik niet „jeugd-kerk", ook niet een jonge kerk, maar een kerk, die in frisheid van prediking en in blijde activiteit de jeugd laat zien, dat de kerk haar tijd verstaat, en dat het een vreugde is de Heere te vrezen. Ook daarin schiet de kerk wel eens te kort. Somwijlen krijgt men de indruk, dat een blij gezicht niet behoort bij het dienen van den Heere. Is het dan niet te begrijpen, dat de jeugd zich een vreemde voorstelling maakt van de kerk en haar prediking?
De zwaarheid is nog niet de klaarheid. De klaarheid moet dwars door de zwaarheid heen schijnen, en triomferend overwinnen. Zo zal de jeugd verstaan, wat is een „jeugdige" kerk, en zo zal de kerk haar jeugd verstaan.
Ik hoop, dat dit schrijven van Deputaten hartelijk weerklank zal vinden in het midden van ons kerkelijk leven, en het is met geen ander doel waarom ik, op dringend verzoek, ook dit stukje heb geschreven.

J.J. van der Schuit

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen