Pastorale brieven

Beste Vriend!
Ditmaal na al het lange geschrijf der laatste weken zo maar eens een „gewoon" briefje over zo'n beetje van alles. En dan denk ik eerst aan het vertrek naar Grand-Rapids van onze bekende Ds. C. Smits, die thans wel gearriveerd zal zijn. Ik durf zo vermoeden, dat hij de rechte man op de rechte plaats daar zal zijn, natuurlijk alles onder de zegen Gods. Maar met dat al zijn we hier in Holland weer een van onze bekendste en voor velen zo gewenste dominees kwijt. In De Banier las ik dezer dagen een waarderend stuk over hem. En ik dacht zo, dat moeten we niet enkel aan dat blad overlaten. Te meer niet, daar ik hem zo bijzonder goed ken.. Al jaren en jaren. Reeds lang vóór hij aan de School studeerde. Hij was toen nog in Hillegom woonachtig, en reeds lid onzer Kerk. Hij werd daar opgeleid in de bollencultuur.
Het is tientallen jaren geleden, ik stond nog in de Geref. Kerk te Leiden, dat ik een paar keer in 't jaar kwam preken in de Chr. school te Bennebroek. De Ambachtsvrouwe van Bennebroek Mevr. Willink van Bennebroek liet mij dan optreden in haar eigen Chr. school te Bennebroek. Dan kwamen er op zo'n avond ook tal van vrienden uit Hillegom; en onder die vrienden bevond zich dan ook deze Corn. Smits; hij kwam dan als zo'n opgeschoten jongen mede met de fam. Aangeenbrug, een broer van de latere dominee van die naam. Ook mijn onvergetelijke vriend nu wijlen Ds. Geels Sr. uit Haarlem kwam ook wel eens. Dat waren recht liefelijke avonden, waar we wel eens heerlijke uren in de Heere mochten beleven.
Later meldde Ds. Smits zich op het admissie-examen. De eerste maal ging het nog niet door. Wat was hij ontdaan toen hij het vernam. Maar het was des Heeren tijd nog niet. 't Volgende jaar kwam hij terug. Het had hem kennelijk goed gedaan. Daar moest nog nadere arbeid des Geestes aan hem worden uitgevoerd. Toen werd hij met alle en volle vrijmoedigheid aangenomen. Ik kwam met hem toen nader in relatie; daar ik inmiddels aan de School was verbonden. In die tijd leerde ik hem kennen als een leerling aan wie de colleges wèl besteed waren. Ik beschouwde hem als een onzer beste studenten. Zeker hij is, net als wij allen, een mens; een aarden vat waarin de Heere de schat legt. In zaken van Kerkrecht was hij niet altijd professoraal aangelegd. Hij zal het zelf niet willen tegenspreken.
Later werd hij „mijn" dominee, toen hij in Driebergen kwam te staan. Onze verhouding liet niets te wensen over. Vele malen heb ik in de week onder hem gekerkt, met stichting en zegen. Want preken kan hij. Naar vorm en naar inhoud vooral was hij te „beluisteren". En altijd veel volk. Ik was toen in Driebergen „ouderling". En meermalen is het geschied, dat ik zo'n avond de voorlezer was. Leuke aanblik: hij op de kansel en ik voor het voorlezersbordje. En nu is hij uit ons midden vertrokken. Geen een dominee die enkel van vrienden kan spreken; gelukkig maar ook! Maar honderden in den lande zullen Ds. Smits niet licht kunnen vergeten. Hij had (heeft) een geestelijk element in zijn prediking, dat ik niet gaarne mis, en waar menig prediker jaloers op moge zijn. God stelle hem ook in Amerika ten rijke zegen. Moge het zijn, dat hij met onze eveneens onvergetelijke en zó gewaardeerde Ds. Tamminga op goede voet moge leven; zó goed, dat de bekende ,,breuke" aldaar moge geheeld worden. En dat dan Ds. Zijdeveld, ook een goede bekende en gewenste vriend van ons, de derde in de bond zij of worde. De Heere zij hen samen een God van genade en heil, onze kerk aldaar tot zegen. Laten we in de gebeden al Gods knechten blijven gedenken.
En nu hebt ge mij geïnformeerd naar de gang van zaken in Doorn. Nu dat loopt aangenaam. We mochten j.l. Dinsdagavond (2 Nov.) de verkiezing van ouderlingen en diakenen hebben. Alles vanzelf nog klein in de aanvang. Maar met dat al het boompje is geplant. En dat is eerst noodzakelijk, 't Is wat ik altijd heb gezegd: wil je de boom zien groeien, dan moet ge hem niet op zolder leggen maar in de aarde zetten.
Nog iets anders:
De Kerstboodschap van mijn hand in kleine brochurevorm is nu gereed, 't Is een woord voor allen die hier „vreemdelingen" mochten zijn. En ook in het Spaans vertaald, voor onze verdrukte geloofsgenoten aldaar. Die krijgen het gratis, bij honderdtallen. Als er soms hier in 't land Evangelisatie-verenigingen zijn, die er ook wat gratis willen hebben, wend U dan maar tot mij. En nu gaat net de etensbel in het Rusthuis, als een gewenst(!) sein dat ik moet eindigen. De brief is niet erg „gewichtig" ditmaal. Die van Paulus stonden dien aangaande in hoger waarde, volgens II Cor. 10:10.
Een volgende maal hopelijk beter.

Vele hartelijke groeten en heilbede van Uw U toeg. Vr. en Br. in Chr.
Doorn, 10 Nov. 1954.
G. Wisse.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen