Diaconale conferentie 1958

Te Utrecht werd Donderdag 24 April j.l. de landelijke diakenenconferentie gehouden. Ieder voorjaar komen de diakenen in conferentie bijeen, om belangrijke onderwerpen te bespreken. Dit keer overtrof de opkomst alle verwachting. Ruim 200 diakenen uit alle oorden van het land waren bijeen in de kerk aan de Wittevrouwensingel. Zoals meestal was er ook een aantal predikanten en ouderlingen aanwezig.
Het is voor het comité, dat de conferenties organiseert, bijzonder verblijdend te zien hoe het werk groeit.
De ambtsdragers hebben het ook nodig elkaar van tijd tot tijd te ontmoeten. Er gaat van zulke vergaderingen een sterke stimulans uit.
De voorzitter, br. C. Drieënhuizen van 's-Gravenhage-Centrum opende de vergadering met een woord, dat tot titel had: „Bij groeiende taak, drie soorten diakenen". Hij liet de vergadering iets aanvoelen van de groeiende taak. Ondanks allerlei sociale voorzieningen moet men niet menen, dat het werk van de diaken vermindert. De verhoudingen wisselen steeds en er ontstaan ook steeds nieuwe situaties, waarin geholpen moet worden. Naar voren kwam, hoe de diaken op verschillende wijze zijn taak kan verstaan en vervullen. Rijk is het, als hij maar niet wat meedoet, doch er werkelijk naar staat diaken te zijn naar de eis van Gods Woord en naar de behoefte van de practijk.
Met grote meerderheid van stemmen werd br. Drieënhuizen herkozen tot voorzitter der diaconale conferenties. De overige huishoudelijke zaken werden vlot afgedaan.
Daarna kreeg ondergetekende het woord om te spreken over de door het comité uitgegeven richtlijnen voor de praktijk. Deze richtlijnen zijn destijds op verzoek opgesteld, maar in de praktijk riepen zij nogal wat vragen op. De diaconale praktijk is ook van dien aard, dat van te voren niet alles geregeld kan worden. Slechts een enkele lijn is uit te stippelen, waarlangs men te werk kan gaan. Het behandelde is teveel om in enige regels te beschrijven. Het gaat om de actuele positiebepaling, echter met behoud van een principiële basis. Wij zitten in onze kerken met een zeer gevarieerde praktijk. De een doet het zus en de ander doet het zo. Er zijn diaconieën, die al te gemakkelijk de financiële ondersteuning aan de behoeftige leden der gemeente overdragen aan de plaatselijke overheid.
Momenteel is de overheid zeer soepel in het toepassen der wettelijke voorschriften. Velen juichen dit toe, maar er zit dit gevaar in, dat de diaconie haar taak verwaarloost. Door middel van het ambt betoont de verhoogde Christus Zijn liefdevolle zorg voor het leven der Zijnen, niet alleen geestelijk, maar ook stoffelijk. Die zorg moet mede gestalte krijgen door het werk der diakenen. Zij moeten zich het lot der behoeftigen aantrekken en hun zo volledig mogelijk hulp bieden. Hierbij mag voor de rechten van betrokkenen worden opgekomen bij andere levensverbanden. Waar echter geen aanspraak op enige uitkering of voorziening kan worden gemaakt op grond van bestaande algemene regelen ingevolge wet of maatregel van bestuur, daar heeft de diaconie een eerste taak en daaraan mag zij zich niet onttrekken.
Dit is in hoofdtrekken, waar het om ging. Een tiental vragers meldde zich. Hun vragen kregen na de middagpauze beantwoording.
Daarna heeft Ds. M.W. Nieuwenhuijze van Amsterdam-West gesproken over het onderwerp „Een gemene handreiking". Deze uitdrukking is ontleend aan Romeinen 15:26. Gewezen werd op de noodzakelijkheid om elkaar de hand te reiken bij het voorzien in de behoeften. Kan men het plaatselijk niet af, dan moet men bij de naburige gemeenten aankloppen, classicaal, via particuliere synode of zelfs landelijk. Hierbij liet referent de Schriftgegevens spreken, om tenslotte enige richtlijnen te trekken voor de practijk.
Enige vragen kwamen nadien naar voren, die in Diaconaal Contact zullen worden beantwoord. Intussen was het hoog tijd om te eindigen. Op deze conferenties moet men zich nauwkeurig aan het tijdschema houden, anders komt men niet gereed.
Al met al is het een goede vergadering geweest, die stellig iets zal nalaten, af en toe heb je als ambtsdrager zoiets nodig. Het geeft sterkere binding aan het ambtswerk en doet des te meer de afhankelijkheid van de Heere en Zijn Geest beleven.

G. Bilkes

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen