Tot de rust geleid

De profeet Jeremia is ook door de woestijn naar de rust geleid. Hij heeft zijn cel gekend en zijn modderkuil. Vaak was hij als een gebogen boom onder de storm van het leven, maar ontworteld is hij niet. Hij kende de smart van het leven, was een kruisdrager, kon spreken van banden en gevangenis. Hij dreigde onder te gaan onder het gericht van Gods toorn over Israël, maar droeg het oordeel stil, onderworpen, in geloof. Hij was de man met het fijne, priesterlijke hart, de boetgezant, die wegsmelt in tranen. Maar hij is ook de man van diepe vreugde, omdat hij verstond wat Gods heilsbelofte betekende. Hij was de man, die ellende gezien heeft. Die klaagde: Gij hebt mijn ziel van de vrede verstoten, ik ben het goede vergeten.
En ik zeide: vergaan is mijn kracht, mijn hoop op de HEERE.
Maar die ook doorleefde:
Het zijn de genadebewijzen des HEEREN dat wij niet omkomen, dat Zijn barmhartigheden geen einde hebben; elke morgen zijn zij nieuw.
Mijn deel is de HEERE, zegt mijn ziel, daarom zal ik op Hem hopen.
Dat wordt geleerd in de school der genade op de woestijnweg.
Wanneer de HEERE opstaat om Zijn volk tot rust te brengen. Hij staat op...!
Het schijnt dat Hij in rust geweest is, naar Zijn volk niet heeft omgezien. Maar nu.... Hij staat op om Zijn volk te leiden tot de rust. Tot de rust in het vaderland, uit het land van gericht en ellende. In het ballingsoord had hun voetzool geen rust. (Dt. 28:65) Nu zal Israël door de HEERE een rustplaats vinden. Het zal vervuld zien: Gelijk een beest dat afgaat in de valleien, heeft hun de Geest des HEEREN rust gegeven.
Tot de rust leiden houdt vanzelf allereerst in: terugbrengen naar het vaderland, het beloofde land. In dat land der rust zullen stad en tempel worden herbouwd. Daar zal de HEERE weer wonen naar Zijn raad en Zijn volle gunst betonen. Daar zullen Gods knechten worden gezalfd en zal het volk des Heeren weer vrede en zegen ontvangen. Daar zal het volk weer juichen, wel tevreên.
Maar in dat vaderland wordt nog niet de volle rust genoten. Daar geldt nog: Dit land zal u het land der rust niet zijn. De Sanballats en de Tobia's zorgen er wel voor dat de volle rust nog niet wordt beleefd.
Gods kinderen kunnen hier soms wel uit volle borst zingen: Hier wordt de rust geschonken...., maar hoe spoedig Wordt soms weer geklaagd: Al uw golven en baren zijn over mij heengegaan.
De HEERE heeft Israël eens uit Egypte geleid, door de woestijn, naar het beloofde land der rust. Hij stelde de Heilige Geest in het midden van het Volk; Hij deed de arm van Zijn heerlijkheid gaan aan de rechterhand van Mozes; Hij kliefde de wateren voor hun aangezicht en leidde het volk, uit het land van zwarte dienstbaarheid, door de diepte der zee. Hij leidde het volk langs Mara naar Elim, van legerplaats tot legerplaats. Achter de ark voerde Hij Zijn volk door de Jordaan naar het vaderland.
Velen van het volk kwamen door ongeloof in de woestijn om. Een overblijfsel kwam thuis.
In Egypte heeft Hij het volk onrustig gemaakt. Hij zette ook daar vijandschap tussen het zaad van de slang en het zaad van de vrouw. Uit de diepte van ellende en onrust riep toen het volk tot de HEERE en Hij gedacht aan Zijn verbond.
Diezelfde HEERE heeft ook Zijn volk uit de ballingschap geleid tot de rust. Ook toen heeft Hij Zijn Geest in het midden van het volk gesteld. Door die Geest had Hij in Babel ook het overblijfsel onrustig gemaakt en doen roepen tot de enige Redder. Nu is Hij opgestaan om het volk te brengen tot de rust. De strijd tussen het zaad der vrouw en het zaad van de slang is ook in Babel gestreden. En daardoor is het dat het volk in Babel niet is ondergegaan.
Tot de rust geleid.
Rust. Hoe begeerlijk is die weldaad voor de zieke, die op zijn rustbed tevergeefs rust zoekt voor het moede, door koorts gesloopte lichaam en ook voor de ziel rust noch vrede kan vinden. Rust, welk een weldaad voor de verjaagde uit zijn vaderland, die in een concentratiekamp rust noch vrede vindt en hijgt naar huis. Rust, wat een weldaad voor hen, die lijden onder angst en onder doodsbedreiging en voor hun gefolterd hart de rust niet kennen, welke de HEERE werkt.
Wanneer de Heilige Geest tot de rust leidt, leert Hij de bron van alle onrust kennen. Dan wordt geleerd dat wij buiten de Heere rust, noch vrede kunnen vinden. Dan drukt de ellende ons zwaar. Dan kunnen wij het in 't vreemde land, in het land zo ver van God, niet meer uithouden. Dan wordt geboren het heimwee naar de Heere, naar de verzoening, naar de vrede, naar de vaderlijke omhelzing en naar de vaderkus.
De Heere leert de weg tot de rust. Christus is de grote Rustaanbrenger. Hij nodigde Zelf zo rijk: Komt herwaarts tot Mij en Ik zal u rust geven.
Bij Hem, in Hem, wordt de rust geschonken, de vrede gevonden en de zaligheid ten volle ontvangen.
De Heere werkt die rust door Zijn Woord en Geest.
Op die wijze wordt ons hart gewond en getroost; dan leren wij de droefheid naar God en worden onze tranen gedroogd. Dan leren wij onder de zondelast ootmoedig buigen, maar ook vluchten in levend geloof tot de schuldovernemende Borg. Dan worden wij innerlijk onderwezen op de woestijnweg en leren het heimwee kennen naar de volle rust.
Maar de volle rust wordt hier nog niet gevonden.
Er blijft een rust over voor het volk van God.
De kinderen Sions reizen voort, van legerplaats tot legerplaats en een ieder van hen zal aankomen in het zalig oord der eeuwige rust.
Moede pelgrim, elke dronk van het levende water is een verkwikking der ziel; iedere beet van het woestijnmanna geeft een zoete voorsmaak van wat boven volmaakt zal worden genoten. Elders is de volle rust. De Fontein des levens is boven.
Afgematte strijders, eens wordt uw ziel bevredigd. Gij moogt dan de wapenrusting afleggen. Het verkankerde lichaam zal eens van volle schoonheid pralen. Dan geen klacht: ik ellendig mens, wie zal mij verlossen van het lichaam van deze dood.... maar alleen de roemtaal: ik dank God door Jezus Christus, onze Heere.
Kennen wij die rust in beginsel?
Hoe ontzettend arm is de mens, die geen rust kent aan de voet van Christus.
Laat u waarschuwen. Wellicht wordt ge reeds verteerd door angst.... voor de dood, voor God, de Rechter. Mogelijk is dat gij u boven alle geestelijke en goddelijke zaken verheft en hooghartig meent dat het wel wat mee zal vallen. Maar weet dan dat buiten Christus nooit vrede wordt gevonden, doch de eeuwige vervloeking wacht.
Kinderen van God, discipelen van Christus, gij wordt vaak gezeefd en beproefd. Soms is alle rust zoek. Maar uw hart blijft zoeken Hem, Die alleen vrede en rust schenkt. Ziet tot Hem op. Hij zal of Hij Zijn hand laat gevoelen.. Hij zal telkens opstaan. Hij zal leiden naar Zijn Raad en zo komen wij tot de rust.
„Als 't vol genot der liefde wordt gevonden;
als d' oude schuld geen doorn meer achterliet,
het spoor verdween der laatste, droeve, wonden,
dan vindt mijn hart de ruste, eerder niet!"

v.d.M.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen