Afscheid van Zuid-Afrika

Toen ik vrijdagmorgen 15 mei van de luchthaven Jan Smuts (Johannesburg) opsteeg, had ik daarmee na een verblijf van twee maanden in Zuid-Afrika de thuisreis aanvaard. Het verlangen naar huis en de herinnering aan dit bezoek streden om de voorrang. Ik heb daar inderdaad een fijne tijd gehad. Natuurlijk zou ik nadruk kunnen leggen op het vermoeiende van zo'n trip, maar dat geldt voor iedere Nederlandse predikant die Zuid-Afrika bezoekt. Hij wordt overstelpt met preek- en spreekverzoeken en de tijd die daartussen ligt, wordt vrijwel gevuld door besprekingen met Nederlanders en Zuid-Afrikaners, met kerkmensen, predikanten, professoren en deputaatschappen.
Dank zij het feit dat ik een drieledige opdracht had (voor de kerken, de zending en de I.C.C.C.), was mijn programma meer dan vol. Ik zou daar niet graag over klagen, want ik ben alleen maar dankbaar dat ik gezegend ben met een goede gezondheid zodat ik het alles heb kunnen volbrengen. Veel bijzonderheden kan ik daar nog niet over melden, omdat ik mij eerst met onze betreffende deputaten moet verstaan.
Kort samengevat mag ik wel dit zeggen, dat er verschillende besprekingen gevoerd zijn over de mogelijkheid van een engere correspondentie tussen onze kerken en „Die Gereformeerde Kerk" van Zuid-Afrika. Met de zendingsdeputaten van die kerk heb ik de mogelijkheid onderzocht van een samenwerking met onze kerken. Met het oog daarop heb ik ook bezoek gebracht aan een van hun terreinen, n.l. in Noord-Oost Transvaal. Als er een vorm voor gevonden kan worden, zal het zeer op prijs gesteld worden, wanneer onze kerken een bepaald gebied voor hun rekening kunnen nemen.
Waar de zendingsopdracht ons door de Koning der kerk is gegeven, mogen wij verwachten dat de Heere Zelf ons de weg wel wijzen zal. Wat de I.C.C.C. betreft, heb ik in een groot aantal spreekbeurten een warme belangstelling gevonden voor deze Raad. Men is het er algemeen wel over eens, dat een samenwerking als in de Wereldraad van Kerken gezien wordt, onaanvaardbaar en zonder meer gevaarlijk is. Er is als resultaat van de gemaakte tournee een organisatie opgericht die de belangstelling voor dit werk zoekt te wekken in en buiten de Gereformeerde Kerk. De naam van deze organisatie is: „Reformatie- Front". Men hoopt te zijner tijd met een eigen blad uit te komen en heeft voorlopig de beschikking over een bestaand blad dat maandelijks uitkomt en reeds een behoorlijk aantal abonné's heeft.
Wanneer ik op dit alles terugzie, kan ik alleen maar dankbaar zijn voor wat ik mocht zien groeien. Daar komt dan nog bij de hartelijke vriendschap en warme genegenheid die ik zowel van Afrikaners als Hollanders heb mogen ondervinden. De avond vóór mijn vertrek zette de kroon op alles. Er was een afscheidsavond georganiseerd ten huize van br. T. den Boer te Pretoria, waar ik het grootste deel van de tijd gelogeerd heb. Het was een ongedwongen, gezellig samenzijn. Natuurlijk moest er enige leiding zijn, want er waren meer dan veertig mensen. Die leiding berustte bij één van de plaatselijke predikanten, ds. W.J. de Klerk. Geestig merkte hij o.a. op dat dit wel een bij uitstek „oecumenisch" samenzijn was, want er waren mensen bijeen die in Nederland behoorden tot de Hervormde, de Gereformeerde, de Vrijgemaakte, de Christelijke Gereformeerde Kerken en de Gereformeerde Gemeenten, waar dan ook nog enkele „Doppers" bij kwamen. Hij vond dat we maar een telegram moesten sturen naar de Wereldraad en de I.C.C.C. om te berichten dat we hier de „oecumene" hadden gevonden. Nu, zoveel kan in ieder geval wel worden gezegd dat we 't van harte eens waren over de „fundamenten". Misschien verdienen we dan wel de naam „fundamentalisten" — 't zij zo!
't Was een goede avond, die ons allen lang zal heugen. Een hoogtepunt was toen de broeders en zusters mij een prachtige schemerlamp aanboden: een raffia kap op een voet van olijvenhout. Niet alleen op zichzelf een prachtstuk, maar bovenal een herinnering aan de vele vrienden in een ver land.
Uitgeleide gedaan door verschillende broeders en zusters, heb ik dan weer afscheid genomen van Zuid-Afrika. Ik droeg vele goede indrukken mee. Toch zou ik nog niet linea recta naar Amsterdam vliegen. De reis moest nog worden onderbroken voor een bezoek aan Nigeria. Daarover wil ik U ook nog graag iets vertellen.

Maris.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen