Opdat zij een zijn, gelijk wij een zijn. VII

Eén zijn.
Het is niet zo eenvoudig om een goede definitie te geven over de betekenis van „één-zijn". Uit de voorgaande artikelen is dit reeds duidelijk geworden. Begrepen is wel dat veel meer bedoeld wordt dan: vereniging van belijders der gereformeerde waarheid.
Calvijn wees op de eenheid van het lichaam van Christus, gelijk wij aantoonden. Hij schreef: Laten wij bedenken dat dit het beginsel van het zalige leven is, zo wij alleen door de Geest van Christus geregeerd worden en leven.
Dit één-zijn wijst wel op geloofseenheid, op levensgemeenschap. In die eenheid straalt iets van de heerlijkheid Gods, van het werk van Christus, van de bediening van de Heilige Geest.
Dat Jezus op die eenheid wijst en om die eenheid bidt, is goed te verstaan. „Jezus begeert alzo, dat de vereniging aller gelovigen in God volmaakt worde" (Van Andel). Christus is opgedragen alles tot een te vergaderen (Efeze 1 : 10); zou Hij dan anders kunnen bidden dan om de eenheid der Zijnen?
„Het gebedsdoel voor de elf (discipelen) was hun eenheid, maar Jezus begeert datzelfde voor allen, die ooit zullen geloven; de gehele grote gemeente moet één zijn in geloof en geloofsoefening door de bewarende genade des Vaders. Bedoeld is niet eenvoudig een eensgezind zijn als van twee zelfstandige personen, maar het vormen van een eenheid. Letterlijk ook: opdat zij een eenheid zijn; iets dat organisch onlosmakelijk samen hoort en in al zijn levensuitingen zich één organisme voelt en toont." (Bouma, K.V.)
Bij die organische eenheid moeten wij vooral denken aan het „lichaam van Christus". Hier staat dus niet op de voorgrond „de eenheid der christenen onder elkander", maar „die van het lichaam der gelovigen met Christus en door Hem met God" (Godet). Dan is het duidelijk dat deze tekst niet oproept tot een algemene eenheidsbeweging; wij moeten zelfs niet allereerst denken aan de eenheid van de leden der kerk onderling, maar aan de volkomen vereniging der gelovigen met Christus. Al de kinderen Gods vormen samen een geheel; in Christus, hun Hoofd, zijn zij op het allernauwst met elkander verbonden.
Een-zijn.
Wanneer wij het lichaam van Christus beschouwen in Schriftlicht dan kunnen wij het beste denken aan de Wijnstok en de ranken. Jezus Christus is de ware Wijnstok. Alle levendgemaakte christenen zijn Hem ingelijfd. Zij zijn waarlijk nieuwe schepselen. Zij hangen maar niet op uiterlijke wijze aan de Wijnstok, zodat ze geen vrucht dragen, maar zij zijn Hem ingelijfd en dragen uit Hem vrucht. In dat opzicht is er geen onderscheid tussen de ware discipelen. Allen zijn zij met Christus verbonden; allen zijn zij Hem door wederbarende genade ingelijfd; allen delen in de levenssappen van de Wijnstok; allen zijn door wederbarende genade levende lidmaten van Christus; allen bezitten even dierbaar geloof; allen zijn bezitters van de inwonende Geest; allen hebben dezelfde bearbeiding van die Geest en delen dus allen in de bediening van Gods genade. Bij alle onderscheid in de vrije genadebearbeiding des Geestes in er een eenheid: allen worden op zaligmakende wijze bearbeid. Zij worden allen als goddelozen gerechtvaardigd; zij worden allen bearbeid tot levende stenen van het éne Godsgebouw; zij leren allen het woord van Jezus: „zonder Mij kunt gij niets doen" en niemand van hen blijft vreemdeling van dat andere woord: „uw vrucht is uit Mij gevonden". Allen leren in de geloofsstrijd dat zalig worden is: door de Heere, door Hem alleen om 't eeuwig welbehagen. In dat opzicht is er een eenheid en moet er een groeiende eenheid zijn. Het grote Hogepriesterlijke gebed wordt verhoord, de volmaakte eenheid van het lichaam van Christus zal eens worden aanschouwd.
Wat is de oorzaak dat de kerk zo verscheurd ligt? Die oorzaak is deze: er is zo weinig eenheid in Christus en er is zo weinig een verstaan van elkander daarom. Ik weet niet, lezers, of gij allen kent het vers van Groenewegen: De vereniging met des Heeren volk. De eenheid van dat volk in de gemeenschap met Christus blijkt dan duidelijk. Het begint al dadelijk te spreken van die eenheid: „Zoete banden die mij binden aan des Heeren lieve volk; wis, zij zijn mijn hartevrinden, hunne taal mijn hartevolk. Allen zijn ze kinderen van één Vader, die elkaar nader bestaan dan de band van aardse min". Dat volk weet te spreken van de omhelzing van het Lam Gods en wanneer zij elkaar daarvan vertellen komt duidelijk uit dat de snoeren in lieflijke plaatsen zijn gevallen. Dat volk weet zich een van geest en een van zin; 't zelfde werk en 't zelfde leven gaat in hen om.
Heel dat vers spreekt van de eenheid der gelovigen verbonden met het lichaam van Christus. Wanneer dat leven eens meer werd gevonden en in vruchten gezien werd, zouden de samensprekingen meer vrucht dragen. Is het nu niet dikwerf zo, dat men met elkaar vaak geen geestelijk gesprek kan houden ? Hoe moet men dan komen tot eenheid van^beleven? Soms zijn er nog wel woorden, welke op de geestelijke zaken gelijken, maar het leven klopt er niet in; er is geen Geest in. Wanneer dat eens anders mocht worden en wij leren instemmen met ons hart met wat Groenewegen zong, dan zullen wij elkander verstaan ook al zouden wij komen uit verschillende landen en uit vele volken. De Heilige Geest leert de eenheid verstaan. De volle eenheid zal in de hemel zijn en dan zullen allen daar elkaar verstaan.

v.d.M.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen