De vrouw onder het Nieuwe Testament (I)

Eva-Maria!
Zie daar twee vrouwen, die van grote betekenis zijn geworden voor heel het menselijk leven. Eva, de vrouw, wier ontstaan en beeld ge vindt getekend op de eerste bladzijde der Heilige Schrift. Eva, de vrouw op wonderbaarlijke wijze door God geschapen uit Adam, Die het eerste bruiloftslied op Adams lippen lei: „Deze is ditmaal been van mijn been en vlees van mijn vlees, men zal ze manninne heten, omdat zij uit de man genomen werd". Eva, de vrouw in het Paradijs, in wie al het vrouwelijke als in kiem verborgen lag, haar gratie en afhankelijkheid. Ook het afhankelijke! Adam was meer, Adam zonder Eva was denkbaar, hij heeft zonder haar bestaan, maar Eva kon niet zijn tenzij Adam er eerst was. Zeker, ook Eva is een scheppingsprodukt der hoogste Majesteit. God nam niet de vrouw uit Adam, maar slechts een element van menselijk leven, en uit dat stukje van Adam bouwde Hij en niet Adam de vrouw. Ook de vrouw was in Gods gedachten eer zij op aarde was. God zag haar, en omdat Hij haar zag, schiep Hij haar. Eva, wonderlijk maaksel Gods. Zij is nooit kind, nooit meisje, nooit dochter geweest, op eens blonk zij in haar gratie, als volkomen vrouw werd zij Adam geschonken. Zij werd als een hulp tegenover hem geplaatst. Dus Adam had haar nodig, hij kon niet buiten haar. God schiep haar als hulpe, maar als een hulp die op Adam moest leunen. Er was blijdschap in het Paradijs toen Eva Adam tegemoet trad. Helaas zal de vreugde niet van zo heel lange duur zijn geweest. Wij kennen de droeve tragedie der zonde. Paulus grijpt dit samen in het zo bekende: „Want Adam is niet verleid geworden, maar door de vrouw verleid zijnde, is in overtreding geweest" (1 Tim. 2 :14). Daarom gaat het in het leven der vrouw steeds bergafwaarts. De lijn van Eva en haar dochters werd een dalende lijn. Niet langer werd zij door de man als hulp beschouwd, maar door hem diep vernederd. Adam begint er reeds mee. Hij werpt de schuld der zonde op haar en op God zelf. „De vrouw die Gij mij gegeven hebt, die heeft mij verleid". De krenking en vernedering gaat voort. Lamech, de telg uit het goddeloze Kainsgeslacht, kent reeds de polygamie, de vloek die de vrouw steeds dieper vernedert, haar tot een speelbal in handen der mannen maakt. Sinds de zondeval was het uit met de erepositie der vrouw. Alhoewel haar positie onder Inraël nog in menig opzicht gunstig afstak bij die onder de heidenvolken, had men voor haar onder Israël ook niet veel achting. Dat wordt duidelijk, wanneer wij iets weten over haar positie onder het oude verbond. Zeker ook onder Eva's dochters zijn er geweest, die uitblonken boven de massa. Wij denken hier aan Debora, Hanna, en Hulda de profetes. De Heere wilde zich ook reeds onder de oude bedeling bedienen van het geloof der vrouwen. In geloof en liefde blonken sommigen ver uit. In de beeldengalerij der gelovigen in Hebreen 11 vindt U ook vrouwennamen. Over het algemeen zakt de lijn steeds dieper. In de Oosterse wereld treedt de man steeds meer op de voorgrond en wordt de vrouw niet geteld. Een vrouw telt dan niet als persoon, maar als een voorwerp, als een slaaf. Diep is de teleurstelling der man, wanneer hem slechts dochters worden geschonken. Dat wordt menigmaal een reden, tot echtscheiding. De vrouw telt niet mee en naar haar oordeel wordt niet gevraagd. Eens sprak een Joodse rabbijn: „Drie lofprijzingen moet ons elke dag brengen, dat men niet geboren is als heiden, als dwaas en als vrouw". In de Rabbijnse overlevering worden niet zelden vrouwen, kinderen en slaven in één adem genoemd. Een vrouw behoeft de dagelijkse gebedsbelijdenis niet op te zeggen, ze behoort niet bij het dankgebed aan de dis. Sommige rabbijnen vervloeken de man die zijn vrouw het dankgebed laat uitspreken, ook staat de vrouw volgens hen verstandelijk lager. Volgens Jozef us zijn vrouwen en kinderen niet in staat zich door verstandige woorden te laten onderwijzen.
„De vrouw is wellustig en kent geen trouw. Geestelijk ligt op haar de vloek." Bij een begrafenis moeten de vrouwen voorop gaan, want zij heeft de zonde in de wereld gebracht. Zo was de waardering der vrouw zelfs in Israël. Onder de heidenvolken was het nog erger. Niet zelden werd ze als koopwaar verhandeld of op hoge leeftijd door haar man verstoten, of diep vernederd. Eva, ja wel wordt ze genoemd: moeder aller levenden, doch in haar nakroost en in haar dochters diep veracht. De lijn daalt naar de diepte. God heeft haar echter niet verstoten, uit haar wordt het vrouwenzaad Jezus Christus geboren. Dan komt er een algehele verandering in haar positie.
Eva-Maria. In Eva en haar dochters komt de vloek op de zonde wel heel diep uit. Maria. Zij is de moeder des Heren. De door God rijk begenadigde, de gezegende onder de vrouwen. En zie dan daalt de lijn niet meer, maar integendeel. In en door de Zoon van Maria gaat de lijn opwaarts. De vrouw vrijgemaakt door de Zoon des mensen. De vrouw ook door Jezus geroepen Hem te volgen. Door Hem bekleed met het ambt aller gelovigen; de vrouw die genoemd wordt zalig te worden in kinderen te baren, de vrouw die in het Koninkrijk Gods een grote plaats inneemt.
Zie zo willen wij de betekenis der vrouw onder het nieuwe testament in een reeks artikelen doen zien. We hopen haar te benaderen in het gezelschap van Jezus. We letten op haar activiteit in de verbreiding van het Evangelie en haar werkzaamheid in de nieuw-testamentische gemeente, terwijl wij dit denken te besluiten met enige opmerkingen omtrent het sieraad der vrouw.

Biezelinge. van Dijken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen