De wereld vergaat

Volgens de kinderarts Giuseppe Bianco uit Milaan zou op donderdag 14 juli j.l. om kwart voor twee in de middag de bewoonde wereld zo goed als geheel vergaan door atoombommen, watervloeden, aardbevingen en andere dergelijke rampen.
Zijn volgelingen hadden zich geruime tijd van tevoren van hun bezittingen ontdaan en waren getrokken naar de hellingen van de Mont Blanc, waar zij een goede kans meenden te maken te behoren bij de 12 miljoen mensen, die de ramp zouden overleven.
Zij hadden daartoe voedselvoorraad en warme kleding meegenomen. Vooral dat laatste zou blijken nodig te zijn, aangezien een van de gevolgen van de ramp zou zijn, dat de temperatuur tot 37 graden onder nul zou dalen.
Daarna zouden zij de Mont Blanc verlaten en beginnen aan de opbouw van een nieuwe en betere wereld.
Met spanning is door velen het bewuste tijdstip tegemoet gezien, ook al geloofde men er niet in. Sommigen heeft het bericht zelfs zo aangegrepen, dat ze helemaal van de kook waren.
Anderen hebben er mee gespot en beweerd, dat de Milaanse kinderarts gek geworden was en dat hij in een inrichting behoorde te worden opgesloten. De grote massa heeft zich aan het bericht helemaal niet gestoord en heeft er nauwelijks aandacht aan geschonken.
De bewuste donderdag is verlopen, zonder dat er iets bijzonders gebeurde.
Voor de volgelingen van de kinderarts moet dit wel een ontnuchtering zijn geweest. Ze waren van hun verwachting diep overtuigd. Intussen heeft de arts al van een vergissing gesproken. Misschien zal de secte de aanstaande ondergang van de wereld blijven prediken, maar zal ze met het noemen van een datum iets voorzichtiger zijn.
Hoe moeten wij als Christenen tegenover zulke „profetieën" staan? Veel mensen staan er spottend tegenover en spreken van psycho-pathische afwijkingen en dergelijke.
En inderdaad zal er bij de arts en zijn volgelingen wel van een afwijking sprake zijn.
Wij behoeven aan deze voorspellingen dan ook geen waarde te hechten of er ons ook maar één enkel ogenblik door uit het veld te laten slaan.
Zulke voorspellingen zijn er alle eeuwen door geweest. Wat al data zijn in de geschiedenis genoemd als momenten, waarop de wereld zal vergaan. Vooral in tijden, die in economisch of politiek opzicht bijzonder moeilijk en donker waren, doken deze voorspellingen op.
De mens treedt hierbij op een terrein, dat voor hem verborgen is.
Toch ligt in dit alles een kern van waarheid. Immers ook de Bijbel spreekt ons van een vergaan van de wereld.
Al komt bovengenoemde secte en zovele andere secten er op een on-Bijbelse wijze mee naar voren, er ligt aan hun verwachting een Bijbelse waarheid ten grondslag. Maar deze wordt door menselijke voorstellingen verbasterd en van haar Bijbelse inhoud beroofd.
Maar daarom mogen wij er niet mee spotten. Velen, die gespot hebben met de verwachting van Bianco en de zijnen, spotten met elke gedachte aan een vergaan van de wereld.
Die mensen zijn er ook altijd geweest. Ze waren er reeds in de dagen van Petrus. Zij spraken: Sedert de vaderen ontslapen zijn, blijft alles zó, als het van het begin der schepping af geweest is (2 Petr. 3:4 ).
De gedachte aan een vergaan der wereld wordt door de meesten niet serieus genomen. Nu ja, misschien zal de wereld nog wel eens vergaan. Maar men rekent dat dit toch altijd nog wel enige honderden miljoenen jaren duren kan. Voorlopig behoeft men zich geen zorgen te maken. En men leeft rustig voort zonder zich aan een boodschap omtrent het vergaan van de wereld te storen.
Echter heeft niemand minder dan Jezus zelf gesproken van het einde der wereld. Hij heeft gezegd, dat de zon zal verduisterd worden en de maan haar glans niet langer zal geven, dat de sterren van de hemel zullen vallen en de machten der hemelen zullen wankelen.
En dan zal het teken van de Zoon des mensen verschijnen aan de hemel en dan zullen alle stammen der aarde zich op de borst slaan en zullen zij de Zoon des Mensen zien komen op de wolken des hemels met grote macht en heerlijkheid (Matth. 24:29v).
En de Heiland wekt op om te letten op de tekenen der tijden. De meeste mensen zullen onbekommerd en zorgeloos leven. Het zal zijn als in de dagen, toen Noach in de ark ging. Men stoorde zich niet aan diens boodschap en men lachte om zijn prediking. En men kwam tot inzicht toen het te laat was.
Waakt dan, zegt Jezus, want gij weet de dag noch het uur (Matth. 25:13).
De boodschap van de kinderarts Bianco kan ons opnieuw het woord van Jezus in herinnering brengen. En het is goed, dat we ons dit in herinnering brengen. Over het algemeen leven we weinig eschatologisch. Ook de Christen is vaak zo eenzijdig gericht op deze aarde. Er is vaak tussen de Christen en de niet-Christen zo weinig verschil. Beider leven is zo materialistisch.
We moeten meer op de toekomst leren leven. En daarbij behoort ook, dat we geloven dat de wereld zal vergaan. Alleen zijn ons de dag en het uur verborgen. En daarnaar moeten we ook niet zoeken.
Maar het geloof in het vergaan van de wereld behoeft ons niet wanhopig te maken. Wij behoeven daarom ook niet naar de Mont Blanc te gaan of een ander hoog punt in de wereld. We kunnen blijven, waar we zijn. Maar we zullen er de les van de vergankelijkheid en betrekkelijkheid van alle dingen uit moeten leren en ons leven moeten zoeken in Hem, die dwars door de crisis heen Zijn heerlijk rijk doet komen voor allen, die Hem kennen.
Want het vergaan de de wereld is het einde niet. Het is een begin. Het is het begin van de nieuwe hemel en de nieuwe aarde, waarop gerechtigheid woont.
Jezus Christus verlost al de Zijnen door de crisis heen. Hij maakt zalig die Hem door het geloof mogen kennen. Wij weten niet, hoe het eenmaal alles gaan zal. Maar God maakt al Zijn beloften waar.
Christus zegt: De hemel en de aarde zullen voorbijgaan, maar mijn woorden zullen geenszins voorbijgaan (Matth. 25:35).
In dat geloof en in die verwachting mag een Christen leven. Dat verlost hem van angstpsychosen en schrikgedachten. Hij kan de toekomst vertrouwend tegemoet zien.
Dat geloof geeft hem ook een eigen levensstijl. Petrus wijst er in zijn brief op, dat de dag des Heeren zal komen als een dief in de nacht. Op die dag zullen de hemelen met een gedruis voorbijgaan en de elementen door vuur vergaan.
En dan vervolgt hij: Daar al deze dingen aldus vergaan, hoedanig behoort gij dan te zijn in heilige wandel en godsvrucht (2 Petr. 3:11). Dat betekent in alle doen en laten leven in de rechte vreze des Heeren en gaan in de weg van Zijn Woord.
De tekenen der tijden wijzen er op, dat we naar het einde gaan. Laten we echter ons oor niet neigen naar onbijbelse voorspellingen. Laten we des te meer leven bij het Woord van God.
Waakt en bidt.
En moge de Heere Zelf ons voorbereiden op Zijn komst.

Oosterhoff.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen