Verkiezing en Verantwoordelijkheid (4, slot)

Zaaien en maaien
Het is vooral de verkiezing, die ons predikt het eenzijdig genade-werk Gods.
Alles is uit God! Door God! En tot God!
Kan in dit verband nu wel van 's mensen verantwoordelijkheid worden gesproken?
Zijn verkiezing en verantwoordelijkheid geen tegenstellingen?
Naar ons menselijk begrip wringt hier iets, en toch leert de Schrift niet alleen de verkiezing, maar ook onze verantwoordelijkheid.
Enerzijds zegt de Schrift: „het is niet desgenen, die wil, noch desgenen, die loopt" en anderzijds lezen we: „dwaalt niet. God laat zich niet bespotten, want zo wat de mens zaait, dat zal hij ook maaien". „Want die in zijn eigen vlees zaait, zal uit het vlees verderfenis maaien, maar die in de Geest zaait, zal uit de Geest het eeuwige leven maaien".
Zo heeft God, de resultering van het besluit der verkiezing gesteld, niet zonder 's mensen verantwoordelijkheid, maar met handhaving daarvan!
Naar Gods besluit is de resultering van de verkiezing, door God gewild, niet zónder de middelen, maar met gebruik van de middelen!
Ondanks de onveranderlijkheid van alle besluiten Gods, geldt toch in het rijk der natuur; wie niet zaait zal niet maaien!
Dit geldt ook in het rijk der genade!
Wat de mens zaait zal hij ook maaien, en die in zijn eigen vlees zaait, zal uit het vlees verderfenis maaien, maar, die in de Geest zaait zal uit de Geest het eeuwige leven maaien!
Zo is het besluit der verkiezing voor honderd procent genade! Maar dat zelfde besluit predikt ook voor honderd procent 's mensen verantwoordelijkheid!
Van hoe grote betekenis zijn daarom de genademiddelen, die de Heere gegeven heeft. Zou een biddend gebruik daarvan dan ongezegend kunnen blijven?
Zou de Heere het zeggen en niet doen? Spreken en niet bestendig maken? Is de Heere dan geen Waarmaker van Zijn Woord?

Roeping en verkiezing vastmaken
Is de verkiezende liefde Gods, de diepste grond van onze zaligheid, zo is de vraag van groot belang: ligt mijn geestelijk leven, de hope van mijn zaligheid, in deze grond verankerd?
De Schrift dringt dan ook aan op het vast maken van de verkiezing in beleving des geloofs. ,,Benaarstigt u te meer", zegt de apostel Petrus, „om uw roeping en verkiezing vast te maken, want dat doende zult gij nimmermeer struikelen" (2 Petr. 1:10).
Neen, hier staat niet: benaarstigt u om uw verkiezing en roeping vast te maken, maar hier staat: benaarstigt u, om uw roeping en verkiezing vast te maken.
Eerst alzo de roeping en daarna de verkiezing!
De roeping immers is de eerste openbaring in de tijd, de eerste vrucht van de verkiezing! „Want die Hij te voren gekend heeft, die heeft Hij ook te voren verordineerd ... En die Hij te voren verordineerd heeft, deze heeft Hij ook geroepen, en die Hij geroepen heeft, deze heeft Hij ook gerechtvaardigd, en die Hij gerechtvaardigd heeft, deze heeft Hij ook verheerlijkt"
Hier vindt u de gouden keten des heils.
Eerst in de diepste grond, waaraan die gouden keten verankerd ligt: de verkiezing, de verordinering, en dan de gouden schalmen: roeping, rechtvaardigmaking, met als toespitsing van alles: de heerlijkmaking!
Benaarstigt u, zo bedoelt de apostel, om bij de strijd des geloofs, in uw leven, iets van die gouden schalmen te laten zien, want dat doende, zult ge nimmermeer struikelen, d.w.z. dan zal het geestelijke leven, al meer en meer kunnen rijpen tot de vaste zekerheid des geloofs: de Heere heeft mij lief gehad met een eeuwige liefde, en daarom heeft Hij mij getrokken met koorden van goedertierenheid. De Heere heeft ook mijn naam, in Zijn beide handpalmen gegraveerd, de Heere heeft ook mijn naam ingeschreven in het boek des levens!

„Eer iets van mij begon te leven,
Was alles in uw boek geschreven". ,

„Want alzo zal u rijkelijk toegevoegd worden, de ingang in het eeuwig Koninkrijk van onze Heere en Zaligmaker Jezus Christus".

De vruchten der verkiezing
Zekerheid van de verkiezing, zo zegt onze belijdenis, kan uit de vruchten worden geleerd.
Welke vruchten kunnen dan worden genoemd?
Alleen die vruchten, die in het Woord van God worden aangewezen!
De belijdenis noemt de volgende vruchten: „het ware geloof in Christus; kinderlijke vreze Gods; droefheid, die naar God is over de zonde; honger en dorst naar de gerechtigheid".
Hellenbroek spreekt over de vruchten van: geloof; hoop; en liefde.
„Uit het gevoel en de verzekerdheid van deze verkiezing", zo zegt onze belijdenis vervolgens, „nemen de kinderen Gods dagelijks meerder oorzaak om zichzelven voor God te verootmoedigen, de diepten van Zijn barmhartigheid te aanbidden, zichzelven te reinigen, en Hem, Die hen eerst zo uitnemend heeft liefgehad, wederom vuriglijk te beminnen".
Zo brengt verkiezingszekerheid nooit in de hoogte, maar wel in de laagte! In heilige aanbidding, in heilige verwondering, waarbij beleefd wordt, van wat staat in Hosea 2:22: „En Ik zal zeggen tot Lo-Ammi: Gij zijt Mijn volk; en dat zal zeggen: O, mijn God!"
Is deze verkiezingszekerheid altijd aanwezig?
Neen!
Wij lezen in de Canones van Dordrecht: „Ondertussen getuigt de Schrift, dat de gelovigen in dit leven tegen onderscheidene twijfelingen des vleses strijden, en in zware aanvechtingen gesteld zijnde, dit volle vertrouwen des geloofs, en deze zekerheid der volharding, niet altijd gevoelen, maar God de Vader aller vertroosting laat hen boven hun vermogen niet verzocht worden, maar geeft met de verzoeking ook uitkomst (1 Kor. 10:13) en werkt in hen de verzekerdheid der volharding door de Heilige Geest wederom op".
't Is bekend van die christin, die het erg moeilijk had, omdat de vorst der duisternis haar influisterde: uw naam staat niet in het boek des levens, gij zijt een verworpene! Maar Gods Geest werkte een zó krachtig geloof in haar ziel, dat zij het biddend, worstelend aan de troon van Gods genade heeft uitgeroepen: Heere, als mijn naam er dan niet ingeschreven staat, dan bent U machtig, en ook eindeloos barmhartig, om mijn naam er dan alsnog bij te schrijven!

De 144000 verzegelden
Dat al Gods kinderen, van eeuwigheid uitverkoren, eenmaal thuis komen, heeft Johannes op Patmos gezien.
Hij zag het Lam, staande op de berg Zion, en met Hem honderd vier en veertig duizend hebbende de naam Zijns Vaders geschreven aan hunne voorhoofden. 12 maal 12 is 144; vermenigvuldigd met 1000, dat is 144000.
Wij denken hierbij aan de kerk van het oude en nieuwe verbond in haar heerlijke, rijke, volle openbaring!
Die kerk komt straks thuis en zal eeuwig zingen het nieuwe lied van Mozes en het Lam: „Gij o Lam van God zijt waardig te ontvangen alle lof, dankzegging en aanbidding, want Gij hebt ons Gode gekocht met Uw bloed".
Zal uw stem straks bij die hemelse zangers ook worden gehoord?
Dan zult ge hier op aarde dat nieuwe lied moeten leren, want „niemand kon dat gezang leren, dan de 144000 die van de aarde gekocht waren".

Zeist, M. Baan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen