Eigenlijk

Het wordt misschien tijd dat wij het spreekwoord: de weg naar de hel is geplaveid met goede voornemens, eens gingen veranderen en wel in dezer voege dat we zeiden: de weg naar de hel is geplaveid met het woordje eigenlijk.
Eigenlijk had ik vandaag die brief nog moeten schrijven.
Eigenlijk had ik m'n mond moeten houden.
Eigenlijk had ik in die huishouding moeten helpen.
Eigenlijk.,.. hoe vaak zouden we dit woord niet gebruiken? ,,Ja, op de keper beschouwd, ik geef u toe, eigenlijk had ik dat moeten doen. Eigenlijk had ik wat meer in de collectezak moeten stoppen, eigenlijk had ik naar die vergadering moeten gaan, eigenlijk had ik niet moeten bedanken".
Eigenlijk.... geven wij met dat woord eigenlijk weer dat wij er spijt van hebben en denken wij dat het met die spijt weer in orde is. We geven toe dat we verkeerd zijn geweest, dat wij een verzuim hebben gepleegd, maar zijn van mening dat het met de spijt, met het woordje eigenlijk .... al weer in orde kwam, vergetende dat, als onze weg geplaveid is met niets dan dat woordje eigenlijk, het wel eens zou kunnen zijn dat we ... . eigenlijk in de hel terecht kwamen.
Zeker, op weg naar de hemel zal dat woordje eigenlijk ook wel eens onder onze voeten zijn, maar het plaveisel zal toch niet alleen bestaan uit straatstenen waarop dat afschuwelijke woord geschreven is.
Eigenlijk .... had ik naar de kerk moeten gaan.
Eigenlijk .... bezoeken.
Eigenlijk .... had ik het avondmaal niet mogen verzuimen.
Eigenlijk .... was die avond verknoeid.
Eigenlijk .... had ik mijn meisje wel wat vriendelijker mogen behandelen.
Eigenlijk .... had ik daar niet mogen zijn.
Wie verlost ons eens van dit afschuwelijke woord? Eigenlijk ... . moesten we het nooit meer gebruiken. U zegt: dat zal wel tot de vrome mensen behoren en we zijn zondaren. Zeker, maar wij moesten het woord toch eens onderbreken in deze zin dat wij doen wat God ons zegt en het geweten ons voorschrijft. Dan hoeven wij het niet te gebruiken.
Afgesproken dus: wij bergen het in de kast.
Zo nu en dan weer uit de kast (tegen onze wil) is beter dan dat God overal het woordje eigenlijk leest, nergens onderbroken misschien.
Eigenlijk ....
U voelt dat u en ik er met dit woord niet komen, dat wij er voor God niet mee aan kunnen komen. Zijn we dan geen zondaren die schuld mogen belijden (de schuld van het woordje eigenlijk) en vergeving vinden? Zeker, maar dan zal de vrucht daaraan zijn dat wij de pen ter hand nemen en dat afschuwelijke karakterloze woord eens gaan doorstrepen.
Het zal een vrucht van de Geest zijn dat wij dat woord niet zoveel meer gebruiken en als wij het helaas moeten gebruiken, omdat we weer niet hebben gedaan wat we ... . eigenlijk moesten doen, dat doen met diepe schaamte, met het heilige voornemen dat niet opnieuw tot plaveisel van de hel wordt gemaakt.
Eigenlijk ....
Laten we niet denken dat de weg naar de hel er mooier door wordt, dat we die weg er wat mee kunnen opsieren. Neen overal zien we de diepe gaten, de kuilen vol modder, het .... ontbreken van iets dat er had moeten zijn!
Als ik iets van de weg naar de hemel begrijp dan moet het wel dit zijn dat die weg gekarakteriseerd wordt door iets dat er is, niet door iets dat er niet is: gaten, kullen, verzuimen, onderbrekingen.
Erger dan iets verkeerd doen is misschien iets niet doen!
Eigenlijk ....
Eigenlijk had ik wat meer van de prediking moeten meenemen.
Eigenlijk had ik me niet zo moeten laten meeglijden op de stroom van mateloze kritiek.
Eigenlijk had ik wat vriendelijker moeten zijn.
Eigenlijk had ik hem de hand moeten drukken.
Eigenlijk had ik niet zo bitter, zo boosaardig moeten zijn.
U zegt misschien: dat is geen evangelie meer.
Struikelen we niet in vele?
Zeker, maar wie struikelt staat op!
Hij richt zich op uit de meezuigende kracht van dat woordje .... eigenlijk tot een nieuw leven, hij richt zich op uit het vermeende noodlot dat in dat woordje eigenlijk mee kan klinken, omdat hij weet dat vanuit het evangelie juist dat vermeende noodlot beschaamd wordt gemaakt.
Als we iets van het evangelie begrijpen weten we dat het evangelie als bevrijdende macht, als weg naar de hemel, die weg .... u weet wel met die mooie bordjes en die mooie straatstenen en die verzuimde kansen, die weg gekarakteriseerd door wat er niet is, kruist.
Tabitha hoeft niet te zeggen dat ze eigenlijk rokken en mantels voor de weduwen had moeten naaien.
Stel u voor dat de bijbel in deze trant geschreven was! Het zou een vervelend en onleesbaar boek geworden zijn.
Zeker, ik weet: eigenlijk hadden de discipelen niet moeten slapen. Maar zie diezelfde discipelen eens na de Pinksterdag!
Dan staat er niet meer: eigenlijk had Filippus die Moorman het evangelie moeten prediken.
Het evangelie wordt geladen met positiviteit, met vruchten van de Heilige Geest. Ergens wordt een vuur ontstoken waardoor die papieren snippers vlam vatten.
Eigenlijk ....
Zouden we met dat woord niet wat spaarzamer omgaan?
M.P. v. Dijk
(Overgenomen uit De Friesche Kerkbode).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen