Verzaking van de liefde

Omschrijving
We vragen ons af: wat is dat nu precies verzaking van de liefde? Uit de brief aan Efeze blijkt duidelijk dat het geen vermindering in rechtzinnigheid meebrengt en geen verandering of verslapping in de leer behoeft te betekenen. In Efeze rook men de ketters op een afstand. Deswege wordt Efeze zeer geprezen. En toch — de eerste liefde verzaakt.
We hebben hier te maken met de manier, waarop iets gedaan wordt voor de Heere en Zijn dienst. Het is er mee als in het huwelijksleven.
Er behoeft van geen overspel nog sprake te zijn in het huwelijk, als toch moet geconstateerd door man en vrouw: het is niet meer tussen ons als vroeger. Toen was alles spontaner, hartelijker, warmer. Nu gaat het zo automatisch; het is alles zo alledaags geworden. Het mooie is er af. Verrassingen zijn er niet meer. Men doet nog wel hetzelfde als vroeger, maar men doet het anders. Het hart is er niet meer bij.
In de verhouding tegenover de Heere is het niet anders. Waar de liefde wordt verzaakt wordt het leven niet meer doorgloeid van binnenuit. Heel het geloofsleven is gewoonte geworden. Uit gewoonte gaat men naar de kerk en naar het Avondmaal; uit gewoonte leest men uit de Bijbel en bidt men. Maar men leeft feitelijk aan de Heere Christus voorbij, van Wie men hoe langer hoe meer vervreemdt. Uiterlijk klopt het alles nog wel, maar innerlijk is een kilte ontstaan. Het gaat alles mechanisch.
Verzaking der liefde is dus die situatie in het geloofsleven, waarbij de liefdeband met de Heere niet meer trekt en dientengevolge niet meer functioneert, zoals dat vroeger het geval was toen alles in het leven van de gelovige tintelde van liefde tot de Heere en Zijn dienst.
Het is een ernstige situatie, want de liefde is de sfeer, waarin de gelovige leeft.
God is liefde en Hij vraagt liefde. Aan Gods liefde dankt hij zijn leven. Die liefde wekt wederliefde. En als die eens gewekte liefde gaat verslappen en verbleken bewijst dit dat er iets niet in orde is tussen de Heere en Zijn kind. Innerlijk is dat kind bezig los te weken en weg te zwerven.
Deze situatie kan zich voordoen in het persoonlijke geloofsleven, maar evenzeer in het leven van de kerk als geheel. Dan toont die kerk dezelfde trekken in het groot als we ze in kleiner formaat opmerken in het persoonlijke leven.

Openbaring
Hoe openbaart zich in het kerkelijke leven deze verzaking der liefde?
We noemen drie trekken, die we helaas hier en daar kunnen constateren.
Allereerst raakt de verzaking der liefde de verhouding tot de Heere, Zijn dienst en kerk. In dit verband is op te merken een algemene verslapping in de belangstelling, het meeleven en het meedoen in de zaken van Christus' kerk. We weten dat er heerlijke uitzonderingen zijn, persoonlijk en plaatselijk. Maar we zien ook dat er een zekere matheid over het kerkelijke leven is gekomen. Het kerkbezoek laat in verschillende — gelukkig, niet alle! — gemeenten te wensen over. Een buitenstaander krijgt de indruk: men gaat naar de kerk, omdat het zo hoort; maar hij heeft niet de indruk: het is voor deze mensen een levensbehoefte; ze worden er werkelijk rijker van.
Gaat er daarom zo weinig van ons uit? Ligt hier een van de oorzaken van de weinige werfkracht van de kerk. Trekt de liefde, die naar alle kanten uitstraalt, juist niet aan? „Ziet, hoe lief zij elkaar hebben" — dat is toch de betuiging, die wervende kracht heeft.
Vervolgens komt deze verzaking der liefde uit in de verhouding tegenover elkaar. Waar de liefde tot de Heere verslapt, daar komt in de onderlinge verhouding al spoedig liefdeloosheid. De band aan elkaar wordt theoretisch erkend, maar praktisch niet beleefd. Broeders en zusters leven langs elkaar heen. Men zit samen in de kerk en aan de avondmaalstafel, maar de samenbindende kracht ontbreekt omdat de liefde tot de Heere bezig is te verwelken.
Ontstellende dingen kunnen er dan gebeuren. Als kerkleden ruzie met elkaar hebben vliegen de vonken er extra af. Twisten tussen kerkleden trekken ontzaglijk diepe voren. Er worden wonden geslagen, die maar moeilijk te helen zijn. Het ergste is dat men zo moeilijk vergeven kan en altijd maar uit is op handhaving van eigen standpunt en gelijk. Wat een geestelijke schade' wordt op deze wijze aangericht zowel voor de persoon in kwestie als voor de buitenwacht. Kerkelijke kwesties, dikke commissierapporten en dure vergaderingen dientengevolge zijn in de regel geen bewijs dat de kerk des Heeren staat in de bloei der eerste liefde. Integendeel!
Een derde trek raakt de verhouding tot de wereld. Die wordt bij verzaking der liefde gekenmerkt door hardheid. De bewogenheid ontbreekt totaal. Hard oordeelt men in de kerk dan over de wereld.
Men verheft zich boven haar en zet zich scherp af tegenover haar. Men maakt geen onderscheid tussen zonde en zondaar; tussen het ongeloofsbeginsel en de ongelovige.
Farizeïsme kenmerkt de houding van menig kerklid. Eigen gebrek aan liefde wordt verborgen achter deze z.g.n. flinke houding tegenover de goddeloze wereld, houding tegenover de goddelijke wereld. Maar Christus weet de verborgen motieven. Hij weet wel dat we bezig zijn af te reageren. Wie leeft uit de liefde van Christus straalt die liefde ook uit ten opzichte van hen, die vijanden zijn van Christus' kruis. Heeft de Meester Zelf ooit anders gedaan?

Bestrijding
Deze verzaking van de liefde moet worden bestreden.
De liefde tot de Heere vraagt het. Het welzijn van de kerk is er mee gemoeid. Eigen geestelijk belang staat op het spel.
Het heil van de medemens eist het.
Tot Efeze zegt de Heiland: Gedenk waarvan gij uitgevallen zijt. Ontdek met schrik dat het niet meer is als vroeger.
Ontdek dat op tijd. Ga eens vergelijken in uw eigen leven hoe het was en hoe het nu is. Vergelijk deze tijd eens met de tijd, toen men alles over had voor 's Heeren zaak en de liefde tot Gods kerk het leven beheerste. Is er dan geen reden tot verootmoediging en schuldbelijdenis?
Met het constateren alleen zijn we niet klaar. We kunnen ook niet toestemmen en dan weer overgaan tot de orde van de dag.
Bekering is nodig of wilt u: doorgaande reformatie. Reformatie, die stil staat, verzandt op de duur. Wie niet dagelijks bekeerd wordt is niet bekeerd.
Het is gemakkelijk om dit te zeggen en te lezen. Van harte toegestemd. Maar we zullen het toch eerst moeten zien, wil er werkelijk verandering komen.
Het moet onderwerp van gesprek, persoonlijke bezinning en gemeenschappelijk gebed worden.
Christus Zelf staat nog steeds in de eerste liefde. Hij is niet veranderd. Zijn Bruidegomshart klopt nog even sterk als vroeger.
Daarom heeft het zin om de verzaking der liefde aan de orde te stellen en op te roepen tot waarachtige terugkeer.
Kerk en wereld zullen het dan bemerken. En de engelen in de hemel zullen zich verblijden.
Bovenal — Hij, Die Zelf liefde is, wordt er in verheerlijkt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen