Het feest van de vernieuwing

Grond
We mogen de Opstanding vernieuwing noemen omdat het door de Vader goedgekeurde werk van Christus rechtsgeldigheid verkrijgt. We kunnen Pasen nooit losmaken van Goede Vrijdag. Het werk door Christus aan het kruis verricht is afdoende geweest. De verzoening is tot stand gebracht. Gods recht is hersteld; Gods eer is opgeluisterd. Het is volbracht. Er is niets meer te volbrengen na deze volstrekte, centrale daad van Christus. Dat zegt de Vader op de Paasmorgen. De triomfkreet van het kruis uit de mond van de Zoon wordt op de Paasmorgen uit de hemel beantwoord met het Amen van de Vader. Nu kan Christus door de dood niet langer worden vastgehouden. Hij moet terugkeren tot het leven.
Maar dat betekent dat de zonde niet oppermachtig is, de Satan het verloren heeft, de dood onttroond is en het leven, in de dood verworven, nu zich kan ontplooien als nooit tevoren. Daarom is Paasfeest het feest van de vernieuwing. Dat nieuwe levensbeginsel is niet meer weg te cijferen en weg te stoten uit de wereld. Het was er in Gods gedachten, kan men zeggen, van eeuwigheid. Het was reeds de achtergrond van Christus' werk voor Zijn dood, zodat Hij toen reeds kon verklaren: Ik ben de Opstanding en het Leven. Het was de belofte van het Evangelie, reeds in het Oude Testament en in Christus' prediking van het Koninkrijk der hemelen. Het is alles waar. Maar alleen als Hij werkelijk zou opstaan, zou die prediking rechtsgrond krijgen. Nu Hij is opgestaan, nu is het alles waar wat beloofd is en kan de vernieuwing, door Christus verworven, zich doorzetten en verwerken. Vanaf de Paasmorgen gaat de overwinning van het Leven door en doorzindert die overwinning kerk en wereld en schepping. Het gaat nu naar de grote morgen der definitieve vernieuwing toe, de Paasmorgen der eeuwigheid.

Kracht
Hoe groot die kracht der vernieuwing is, is moeilijk in woorden uit te drukken.
Pasen brengt allereerst de nieuwe mens; de mens, die leeft uit de opgestane Christus, Wiens leven zijn leven is; door Wiens kracht hij opstaat tot een nieuw leven. Het spreken over de nieuwe mens is vandaag weer in de mode. Allerwege wordt om de nieuwe mens geroepen. Niet de leer, maar de daad moet de kracht van de Kerk zijn. Als vierde kenmerk van de kerk wordt heden aangeprezen de aktiviteit die de kerk ontplooit. Deze doe-mentaliteit verslaat duizenden. Al zou de leer niet zuiver zijn, wat hindert het? Mensen, die wat doen voor die naam en de zaak van Christus, ook al hebben ze ketterse ideeën, zijn de ware Christenen. Vroeger stond de rechtvaardiging door het geloof in het centrum van de kerkelijke verkondiging, maar vandaag moet de nieuwe mens alle aandacht krijgen in de prediking. Afgedacht van het feit dat er geen tegenstelling is tussen de rechtvaardiging en de heiliging, dient toch met klem gezegd te worden, dat de waarlijk nieuwe mens alleen kan doen, kan werken door de kracht van Christus' opstanding. Alleen Paasgelovigen zijn nieuwe mensen. Buiten Paaskracht om is al ons doen en al onze aktiviteit menselijke prestatie, die bestemd is te verdwijnen.
Vervolgens betekent dit feest der vernieuwing de dagelijkse correctie voor Christus' kerk, die de neiging heeft de Paasboodschap wel te beamen, maar er de consequenties niet uit te trekken voor haar leven. De Paasgeschiedenis laat ons duidelijk zien welke krachten van Christus' opstanding uitgingen op de Paaskerk. O neen — automatisch ging dat niet. Telkens was er weer het conflict tussen dood en leven; tussen de zonde, die veroudert en het Paasleven, dat vernieuwt. Maar het Paasleven liet zich gelden. De uiteengeslagen kudde is weer bij elkaar. Droefheid is geweken; de vreugde breekt zich baan. En als het Paasleven weer inzinkt en de Paasvorst zelf weer voor vernieuwing moet zorgen, dan gebeuren er grootse dingen, die de Kerk in staat stellen zonder Zijn lichamelijke tegenwoordigheid te leven en te werken totdat Hij terugkomt.
Maar dit blijft de centrale voor alle waarachtige vernieuwing, die er steeds weer zijn moet in Christus' kerk. Naarmate men minder leeft uit de opgestane Christus en meer uit allerlei stukken en stellingen, blijft vernieuwing noodzakelijk. Het rijke Paasleven dient de Kerk te doortrekken. Dat maakt haar fris; dat doet de prediking tintelen; dat geeft de kerk iets onweerstaanbaars; dat oefent invloed uit in de wereld. Dat verbreekt alle compromis, dat de christenen al te gemakkelijk sluiten. Alleen daar waar dit leven doorwerkt, daar vindt de Kerk de weg door de tijden. We worden dan niet beheerst door de feiten van de dag, maar door HET feit van de Paasmorgen, dat bepalend is voor alle gebeuren in de wereld.

Hoop
Pasen is niet het minst daarom het feest der vernieuwing omdat het de belofte in zich bergt van de totale vernieuwing van hemel en aarde. Een oude legende zegt, dat toen Christus uit de doden opstond. Hij even met de toppen van Zijn vingers de stekels van de doornenkroon aanraakte. En zie, de doornenkroon droeg rozen: elke stekel droeg een roos. Dat is de belofte van de vernieuwing. De dingen zijn na Pasen anders dan ze schijnen.
U hebt gelijk wanneer u zegt: er is nog weinig van de vernieuwing te zien. Wat blijft er veel van het oude in een christenleven zitten; wat een permanente worsteling tussen veroudering en vernieuwing.
U wijst op de tegenstrevende machten, die er in de Kerk werken: zoveel misverstanden, dorheid, onbegrip, haat en nijd, systeemzucht en afgoderij in plaats van het sprankelende leven uit Christus. Wat een hoogmoed, eigengerechtigheid en zelfhandhaving.
Maken we niet dagelijks kennis met het oude leven? Wat een rampen en ongelukken! Wat een leed wordt er geleden en dan is het verborgen leed nog het ergste. Wat een schreeuwende vragen en brandende waaroms. Wie komt er uit?
De wereld blijft haar dodenmars maken. Het vuur smeult in Cyprus. De muur is er nog in Duitsland. Vluchtpogingen worden elke dag beraamd. En ga zo maar door.
En toch, en toch — Pasen is het feest van de vernieuwing. Want alleen de overwinning door Christus geeft kracht, uitzicht, perspectief. We leven in een oude wereld met oude machten, die zich zeer modern voordoen. Maar in Paaskracht kunnen we verder. In Paaslicht ziet de wereld er anders uit. Het beginsel der vernieuwing werkt toch. We zijn niet meer tevreden met het oude. We zien de lichtstralen uit het open graf. Sterfbedden worden verlicht door de Paaszon. Er is een blij vooruitzicht. Dwars door de dood neemt Hij Zijn kinderen op in Zijn schoot. En de vijanden en de vijandelijke machten mogen meer dan ooit in de weer zijn — ze doen het omdat ze het reeds allen verloren hebben, want Jezus overwon.
We kunnen er nog zwaar aan tillen bij tijden. Maar de vernieuwing is gegarandeerd en in beginsel gerealiseerd.

De dood danst nu zijn laatste ronde
en rukt zich los van elke rem.
God laat hem gaan . . . nog één seconde . . .
Maar Jezus leeft en wij met Hem.

J.H.V.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen