Door de Geest leven

Paulus legt in het woordje „indien" een veel groter zekerheid dan wij op het eerste horen vermoeden. De apostel gaat er van uit dat de gelovigen in Galatië door de Geest leven. In dit verband denkt Paulus aan „leven" in de geestelijk-zedelijke zin van het woord. Leven is dan „voor-God-leven". Het tegenovergestelde is dood-zijn. Dat is „in-de-zonde-leven". Denk maar aan Efeze 2: „En u heeft Hij mede levend gemaakt, daar gij dood waart door de misdaden en de zonden; in dewelke gij eertijds gewandeld hebt, . . .".
Leven is hier een werkwoord. Het gaat niet over iets dat wij bezitten, maar over de manier waarop wij bestaan. Onze werkzaamheden zijn dan op God gericht. Omdat het hart, waaruit alle werkingen voortkomen op God gericht is. Paulus zegt dit van de gelovigen. Zij leven door de Geest. Het woordje „indien" doet denken, dat het volgende mede een gevolgtrekking is uit het voorafgaande. Het is „dus" zo, dat wij door den Geest leven. En dan valt hier de nadruk terecht op „leven". In het licht van het voorgaande kunnen we omschrijven; een nieuw leven leiden. En dat nieuwe leven is dan getekend in vers 22: „Maar de vrucht des Geestes is liefde, blijdschap, vrede, lankmoedigheid, goedertierenheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid, matigheid". Kort samengevat: De vrucht des Geestes is een complex van christelijke deugden. En die vrucht des Geestes is het resultaat, de uitwerking van de werking van de Geest in de gelovigen.
Door de Geest leven zij in christelijke deugden en dat is dan echt „leven". Zo is het toch met de gemeente gesteld, wil Paulus zeggen: door de Geest leven zij in christelijke deugden. Zij hebben het vlees gekruist. Hun oude, natuurlijke, zondige „ik" hebben zij verloochend door zich over te geven aan Christus, aan de Geest, aan het Evangelie. Toen zij tot dat gelovig-zich-onderwerpen-aan-Christus kwamen, was dat de doodsteek voor hun vlees. Het nieuwe leven dat zij als christenen leiden, is veroorzaakt DOOR DE GEEST. „Tegen de zodanigen is de wet niet". De wet is alleen maar tegen mensen die door het vlees leven. Dat is een leven uit eigen krachten en driften. Dat kan een leven zijn in de ongerechtigheid. Maar het kan ook een leven zijn in de eigengerechtigheid. Dat is de godsdienst uit het vlees door Paulus geïllustreerd in Galaten 4 met het verhaal over Abraham, Hagar en haar zoon.
In Galatië waren christen-joden opgetreden onder christen-heidenen om de prediking van Paulus in gebreke te stellen en te zeggen dat de heidenen niet tot Christus konden komen dan door het joodse, wettische leven heen. Eerst de wet houden en dan Christus aannemen. Paulus heeft deze dwaallichten met hun leer VERVLOEKT. Hij herinnert de gelovigen eraan dat zij den Geest ontvangen hebben door het geloof. En door den Geest leven zij nu in christelijke deugden EN DAT IS IN OVEREENSTEMMING MET DE WET.
Die z.g. Judaïsten beroemen zich op hun wetsbetrachting. Het is de geest van het Farizeïsme. Zij „zijn zoekers van ijdele eer, elkander tartende, elkander benijdende". Laat ons zo niet leven, zegt Paulus. Wij leven immers door de Geest in christelijke deugden. Laat ons dan ook door de Geest wandelen.
„Wandelen" is hier eigenlijk: in de rij gaan staan, achter of naast elkaar. De gelovigen moeten een eenheid vormen. En samen optrekken. En daarin moeten zij zich laten leiden door de Geest. Hun onderlinge verhoudingen moeten door de Geest geregeld worden. Dan is er eendracht. Ook dat behoort tot de vrucht des Geestes. Geen opschepperij, die niets inhoudt. Letterlijk: geen lege roem. Niet elkaar uitdagen en afgunst wekken. Niet tegenover elkaar en boven elkaar gaan staan. Maar in de rij!
Allen samen optrekken naar hetzelfde doel. Als er één valt, help hem dan overeind (6:1). Verdraagt elkaar, als de een de ander tot last is.
Dat is volgens de wet van Christus (6:2).
De vermaning, die Paulus hier geeft, is een richtlijn voor ons gemeentelijk leven en voor al onze onderlinge verhoudingen.
De voornaamste voorwaarde is het leven door de Geest. Kent u dat leven?
Het ontbreken van dat leven is de voornaamste oorzaak van allerlei onenigheid en partijschappen in de Kerk.
Laten we de brief aan de Galaten ernstig lezen en onszelf daaraan toetsen. Houden wij er niet „een ander Evangelie" op na? Er is maar één Evangelie. Er is maar één Christus, één Geest, één geloof. En daar mag niets bij gemaakt worden. Er is ook maar één „toeleidende weg tot Christus". En die weg is: wat de Geest werkt door het Evangelie.
Wij zien daar voorbeelden van in de Handelingen der apostelen: zij werden verslagen in hun hart en vroegen: Wat moeten wij doen? En dan wijst het Evangelie de weg: bekering, vergeving, de Geest ontvangen en door de Geest leven en wandelen, in de rij. En van die mensen lezen wij dat ze eendrachtelijk in de tempel volharden, in het beleven van de gemeenschap der heiligen.

Sn. (Sneek) J.P. v.d. B.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen