Wat is Kerk-zijn? (VII)

De kerkvader Ireneüs heeft eens gezegd: „Waar de kerk is, daar is de Geest Gods en waar de Geest Gods is, daar is de kerk". En dat is juist. Want de kerk is zonder de Geest niet denkbaar. De kerk is vrucht van het werk van de Geest van God.
In de apostolische geloofsbelijdenis wordt de belijdenis aangaande de kerk direkt verbonden met het geloof in de Heilige Geest. De Heilige Geest en de kerk behoren bij elkaar. Christus vergadert Zijn kerk door Zijn Woord en Geest.
De kerk is de vergadering van hen, die Christus geloven. En dat geloof wordt gewerkt door de Heilige Geest. En dat geschiedt altijd door het Woord.
Paulus schrijft aan de Efeziërs, dat zij tot het geloof gekomen zijn nadat zij het woord der waarheid, het evangelie der behoudenis, hebben gehoord.
En daarin dragen zij het zegel, het kenmerk van de Heilige Geest (Ef. 1:13v). Nooit komt iemand door het Woord tot het geloof in Christus zonder de Heilige Geest. De Heilige Geest moet onze harten openen, zodat we acht geven op wat ons in het Woord aangaande Christus wordt verkondigd (Hand. 16:14). De Schrift spreekt van wedergeboorte, die niets minder is dan een radikale vernieuwing van het leven. Geloven is overgaan uit de dood naar het leven.
Er is van nature geen plaats in ons hart voor Christus. Het is de Heilige Geest die de noodzakelijkheid van Christus ons moet doen verstaan. Hij opent het oog voor onze diepe verlorenheid en schuld voor God. Hij leert ons dat we alleen uit vergeving kunnen leven.
Maar Hij laat ons ook zien dat die vergeving in Christus aanwezig is, zelfs voor de grootste der zondaren. Hij richt het oog van de ontdekte zondaar op het werk dat Christus heeft volbracht in de weg van Zijn lijden en sterven. Christus heeft een volkomen zaligheid aangebracht. In Hem is de vergeving der zonden, de aanneming tot kinderen, de eeuwige zaligheid. En het is de Heilige Geest, die de zondaar toeëigent alles wat deze in Christus heeft.
En zo werkt de Heilige Geest het geloof. Het geloof is de band, die de zondaar bindt aan Christus, de hand waarmee hij Hem leert aangrijpen. De gelovige verstaat dat hij midden in de dood ligt en zoekt zijn leven buiten zichzelf in Jezus Christus. Die Heiland wordt hem zijn één en al. Al zijn hoop, al zijn liefde, al zijn blijdschap.
Maar de Heilige Geest werkt het geloof niet alleen, Hij versterkt het ook. Want het geloof moet ook altijd weer worden versterkt. Het zinkt zo gemakkelijk in. Daarom bidt Paulus voor de gemeente van Efeze, dat zij met kracht gesterkt mag worden door de Geest in de inwendige mens (Ef. 3:17). En ook dat doet de Geest altijd door het Woord. In zondag 7 van de Katechismus wordt gezegd, dat het geloof een vast vertrouwen is, dat de Heilige Geest door het evangelie in het hart werkt. En dat evangelie is ook altijd weer het middel tot versterking van het geloof.
Dat evangelie is de blijde boodschap van verlossing en genade door Jezus Christus. Het verkondigt ons de grote liefde van een drieënig God om zulke mensen als wij zijn eeuwig zalig te maken.
En door dat evangelie werkt en versterkt de Heilige Geest het geloof, dat die liefde niet alleen anderen, maar ook ons heel persoonlijk geldt.
Maar de Heilige Geest laat de gelovigen niet als losse individuen naast elkaar staan. Hij maakt een eenheid van hen. Samen vormen zij het ene lichaam van Christus.
Daarom waar de Geest is, is de kerk
Zij, die op de pinksterdag werden vervuld met de Heilige Geest, vormden een gemeenschap (Hand. 2:42). Die gemeenschap openbaarde zich in de volharding in de leer der apostelen. Die leer was niet anders dan het onderwijs van de Heiland zelf. Hij had hen voor Zijn heengaan opgedragen de volkeren te leren onderhouden al wat Hij hun geboden had (Matth. 28:19). En van de Heilige Geest heeft Jezus gezegd, dat die hen in alle waarheid leiden zal door hen te binnen te brengen al wat Hij hun gezegd heeft (Joh. 14:26; 15:26).
De Heilige Geest vormt een gemeenschap rondom het ene evangelie van Jezus Christus. Allen hebben zij gemeenschap aan dezelfde Heiland en aan hetzelfde onderwijs. De Heilige Geest is gekomen om Christus te verheerlijken (Joh. 16:14) en daarom zet Hij ook geen ogenblik op zij wat Christus zelf geleerd heeft. Zij vormen ook een gemeenschap rondom de ene avondmaalstafel. Er staat dat zij volhardden in het breken van het brood.
Sommigen willen daarbij denken aan de liefdemaaltijden, waaraan ieder der gemeente onverschillig welke rang of stand aanzat. Men kwam bij elkaar om samen te eten en te drinken en zo de onderlinge gemeenschap der liefde te beleven.
Maar wij weten uit de brieven van Paulus dat zulk een gemeenschappelijke maaltijd vaak besloten werd door het vieren van het Heilig Avondmaal. En daar moeten we toch in Hand. 2 ook wel aan denken. De Heilige Geest vormde een gemeenschap rondom het ene Woord en rondom de ene avondmaalstafel. Daar beleefde men wat men aan de Heiland had te danken. Zijn dood was hun leven. Zijn offer hun behoudenis. En de viering van het sakrament versterkte hen in het geloof en de liefde tot de Heiland, die hun zoveel liefde en ontferming schonk.
Er was ook een gemeenschap in het gebed. Gemeenschappelijk werd God geroemd en gedankt en de behoeften der gemeente aan Hem voorgelegd. In het gemeenschappelijk gebed komt de gemeenschap, die gewerkt wordt door de Heilige Geest, ook zo heerlijk uit.
De Heilige Geest werkt de gemeenschap rondom het ene evangelie en de ene avondmaalstafel en in het ene gebed. Want er is éénzelfde band, die allen bindt aan Christus en aan Zijn Woord. Er is een gemeenschappelijke beleving van de onuitsprekelijke liefde van de Heiland en Zijn oneindige verlossing onder Zijn Woord en aan Zijn tafel. Er is ook een gemeenschappelijke beleving van eigen schuld en nood.
Paulus spreekt van de eenheid des Geestes (Ef. 4:3). Dat is een eenheid, die bij alle onderscheid gewerkt wordt door Gods Geest. Er zijn in de gemeente vele leden en er is onderscheid in gaven en werkingen, maar het is één en dezelfde Geest die dit alles werkt (1 Kor. 12:4vv).
De zonde verdeelt, maar de Geest voegt samen.
Daarom is het jammer dat er ook in de kerk zoveel verdeeldheid is. Er is ook in de kerk zoveel dat niet is uit de Heilige Geest. Daar moeten we oog voor hebben. Daar moet tegen worden gestreden en gebeden.
De Geest werkt de ootmoed, de zelfverloochening, de liefde tot Christus en elkaar.
De Geest leert leven uit de ene Christus.
Daarin ligt de eenheid van alle ware christenen. Zij beleven hun eenheid zelfs over kerkmuren heen.
Eén geloof, één liefde, één evangelie, één lofzegging, één verwachting.
En dit alles werkt de Geest van pinksterfeest.

Oosterhoff

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen