Paasvrede door het kruis

Wij gaan het Paasfeest tegemoet in een wereld vol onrust en onvrede. En toch behoeven we niet te vrezen, en kan er echte, diepe vrede in ons hart zijn als wij door het geloof de rechte samenhang mogen zien tussen Goede Vrijdag en Pasen.
Want Pasen is het feest geworden van de vrede door het kruis. Op het eerste Paasfeest heeft de opgestane Levensvorst Zichzelf geopenbaard als de Vredevorst, Die de vrede wil en kan gebieden op aarde en in onze ziel. Verrassend stond Hij op de avond van de eerste Paasdag in het midden van Zijn discipelen. En het eerste woord, dat Hij tot hen sprak, was Zijn groet: „Vrede zij ulieden". Een groet, die Hij tweemaal achter elkaar heeft uitgesproken. En daartussen in staat a.h.w. het kruis van Golgotha.
De door Jezus gebruikte groet was de gewone Joodse groet: sjaloom, d.i. vrede. Maar in Zijn mond kreeg deze groet een veel diepere klank en rijkere betekenis. Want Hij sprak hier als de Christus. Dat is allereerst als onze hoogste profeet en leraar, Die ons de verborgen raad en wil Gods van onze verlossing volkomen geopenbaard heeft. En nu openbaarde Hij aan Zijn jongeren, dat het vrede is. En dan gaat het hier over de vrede in zijn diepste kern, de verzoeningsvrede, waarvan Paulus later jubelde: „Wij dan, gerechtvaardigd zijnde door het geloof, hebben vrede bij God door onze Here Jezus Christus".
Het is de vrede tussen God en mens, waarin alle vijandschap teniet gedaan is en de weelde der verzoening het moede zondaarshart verkwikt. Geen vrede, zoals de wereld die predikt, een vrede die alleen maar negatief is en afwezigheid van oorlog betekent. Maar een positieve vrede, waardoor we mogen weten dat het tussen God en ons weer helemaal in orde is, dat God weer met en vóór ons is.
Maar hoe is dat mogelijk? Dat heeft Jezus aan Zijn discipelen Zelf voorgehouden. Want toen Hij hen gegroet had, toonde Hij hun Zijn handen en Zijn zijde. Wat is Zijn Paaswerk toch ontroerend schoon! O zeker, Jezus liet aan Zijn jongeren Zijn doorboorde handen en het litteken in Zijn zijde zien, om hen te overtuigen dat waarlijk de gekruiste, maar nu opgestane Heiland voor hen stond. Maar hier is meer. Hij toonde ook de tekenen van Zijn wonden, na zijn vredegroet, om hen te laten zien, hoe die vrede voor hen verworven is.
Die vrede is verkregen door Jezus' offerande. Door het bloed des kruises. Die vrede bloeit op uit Zijn lijden, waarvan de doorboorde handen spreken, en uit Zijn sterven, waarvan de doorstoken zijde gewaagt. De gekruiste Christus is tot in der eeuwigheid onze vrede. En let dan op de wondere eenheid tussen de heilsfeiten. Jezus heeft op Pasen aan Zijn gemeente de kruiswonden laten zien, om het ons diep in te prenten, dat er geen Pasen is zonder Golgotha, Hij toonde Zich hier als het Lam Gods, dat de zonde der wereld wegneemt. Maar nu geslacht. Zoals op Patmos Johannes Hem ook zag: een Lam, staande als geslacht.
Hier is ook onze enige Hogepriester, Die met Pasen priesterlijk Zijn wonden laat zien, opdat allen, die bezwaard zijn over hun zonden, daarop zouden zien. Ziet dan Zijn wonden met Pasen. Zij willen u brengen tot de belijdenis: „Ik deed door al mijn zonden Hem al die jammeren aan".
Die wonden spreken van Gods toorn over onze zonden, van Gods vloek over ons, van de eeuwige dood door ons verdiend.
Maar die wonden bloeden niet meer. Het zijn littekenen. Hij is de Opgestane, Die alleen de tekenen der nagelen toont en het teken van de speerwond. Zo zijn ze het bewijs geworden van de aangebrachte verzoening. Alles is volbracht. De toorn Gods gestild; de straf betaald; de dood verslonden tot overwinning; satan de mond gestopt. Wie zal nu beschuldiging inbrengen tegen Gods volk? Christus is het. Die gestorven is, ja wat meer is. Die ook opgewekt is. Nu is er weer vrede voor elk hart, dat met Zijn onvrede vlucht naar Jezus' doorboorde voeten. Dan wordt het door het geloof genoten: „De schuld Uws volks hebt G'uit Uw boek gedaan; ook ziet Gij geen van hunne zonden aan".
Dat staat door Pasen vast. Christus is nu ook de Vredevorst, Die over deze vrede koninklijk beschikt. Ware Hij in het graf gebleven, dan zou de verwerving van deze vrede ijdel geweest zijn. Dan waren allen, die in Hem geloven, nog in hun zonden. Maar nu, dat was de roem van Paulus, Christus is opgewekt. Nu kan Hij als Levensvorst uitdelen, wat Hij op Goede Vrijdag verworven heeft. Nu deelt Hij ook daadwerkelijk de vrede mee. Daarom herhaalde Hij tegenover Zijn discipelen die vredegroet. En toen kwam de rust in hun hart, al hebben zij na Pinksteren pas tenvolle begrepen wat die vrede inhoudt.
Jezus spreekt niet alleen van vrede, maar Hij geeft vrede, en Hij is vrede voor ieder, die wenst te rusten in Zijn verzoenend sterven; voor ieder die een opgestane Heiland zoekt, die gekruisigd was.
Toen de jongeren Hem zagen en Zijn vredegroet hoorden, werden zij verblijd. Paasvrede leidt tot Paasvreugde. Dan mag er een wereld, vol onvrede zijn, maar in ons hart is die heerlijke rust, die weet: onze Paasvorst leeft, en Hij heft in de hemel priesterlijk Zijn doorboorde handen op. Zijn volk ten goede.
Ziet van dag tot dag gelovig op naar deze Levensvorst, Die nu staat in de hemel als geslacht. En wat de toekomst brengen moge, 't laatste woord is niet aan de wereld, niet aan de duivel, niet aan de dood, niet aan de chaos, maar aan Hem, Die het psalmwoord zal vervullen:
„De bergen zullen vrede dragen,
de heuvels heilig recht.
Hij zal hun vrolijk op doen dagen,
het heil hun toegezegd".

Nieuwenhuijze

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen